به گزارش قدس آنلاین، داستان این سریال درباره دو شخصیت به نامهای «داوود» و «منوچهر» است که به شهری دورافتاده تبعید میشوند.مجموعه «دربندون» به کارگردانی حسن لفافیان و تهیهکنندگی امیرمهدی پوروزیری با طنازی بازیگرانی چون هومن برقنورد، امیرحسین رستمی، سیاوش چراغیپور، ساعد هدایتی، رضا کریمی، سامان دارابی، سیدمهرداد ضیایی، امید روحانی و... توانسته رضایت مخاطبان را جلب کند.به گفته لبافیان، این سریال قرار است در ۳۰ قسمت روی آنتن برود. در ادامه به سراغ کارگردان سریال دربندون رفتیم تا جزئیات بیشتر این سریال طنز را از او جویا شویم.
حسن لفافیان، کارگردان سریال «دربندون» در خصوص موضوع سریال و دغدغهاش از ساخت آن بیان کرد: داستان از این قرار است که دو فرد کاملاً غیرموجه به طور اتفاقی دستگیر و به یک ناکجاآباد آشفته و بیهویت تبعید میشوند و داستانهای سریال حول محور این دو شخص، شرایط مردم و اهالی این ناکجاآباد و شرایط برخورد با این دو نفر است و در هر قسمت یک داستان خاص روایت میشود.
هومن برقنورد ایفاگر نقش داوود است. او سعی میکند در شرایط دشوار تصمیمهای عاقلانه بگیرد اما برعکس او امیرحسین رستمی، بازیگر نقش منوچهر است که معمولاً تصمیمهای اشتباه میگیرد.
کارگردان سریال «حکم رشد» با بیان اینکه حدود چهار ماه پیش، مدیران شبکه۳ درخواست ساخت سریالی طنز را برای این شبکه از او داشتهاند، افزود: ساخت سریال طنز همیشه برایم جذاب بوده و پس از این پیشنهاد، تصمیم گرفتم خودم را به دریای این تجربه بسپارم.وی توضیح داد: دکور سریال در بوستان ولایت شهرک پلیس که پیشتر سریال نجلا تصویربرداری شده، ساخته شد و آمادهسازی آن چند ماهی طول کشید. در حال حاضر ۱۴ قسمت از سریال «دربندون» آماده شده و همزمان تصویربرداری هم ادامه خواهد داشت. همه قسمتها را نگارش نکردهایم و به مرور با بازخوردها جلو میرویم. این یکی از حُسنهای کار است که با بازخوردها پیش میرویم و این در کار ما تأثیر خواهد گذاشت.
تقابل زوج کمدی دودکش در یک سریال
وی با بیان اینکه تمام تلاشم بر این بود متن و ایدهای داشته باشم که برای مخاطب جذاب باشد، گفت: من دوست داشتم مخاطب از وقتی که برای دیدن این کار میگذارد، پشیمان نشود و نهایت لذت را ببرد. جمع نویسندگان دربندون به سرپرستی آقای امیر ابیلی هدایت میشود. این جمع در ابتدا سه نفر بودند اما با توجه به نیاز به تنوع ایده، داستانپردازی و طنز متنها، دو نفر دیگر اضافه شدند.
تقریباً حدود چهار ماه طول کشید تا سوژه و ایده مناسب به وجود بیاید و مسیر قصه طراحی شود. چندین بار متنهای اولیه نوشته، بررسی و مجدد نگارش شد تا به متنهای موجود رسیدیم.
لفافیان در خصوص ترکیب بازیگران توضیح داد: با توجه به درگیری اغلب بازیگران در دیگر سریالها، جذب آنها خیلی سخت و زمانبر بود. از طرفی تمام تلاشمان بر این بود که از بازیگران خوب در این سریال استفاده شود که تلاشمان جواب داد و به ترکیب کنونی رسیدیم.
کارگردان سریال «کلبهای در مه» افزود: خوشبختانه شرایط همکاری آقایان رستمی و برقنورد و البته سایر بازیگران که از دوستان خوب، حرفهای و کاربلد ما هستند، مهیا شد. البته لازم بود وقت بگذاریم تا کارهایی که این دوستان در دست دارند، به پایان برسد. با توجه به اینکه این بازیگران متن سریال را دوست داشتند، به جمع ما ملحق شدند و در کنار همه بازیگران، این سریال به این صورت شکل گرفت و مقابل چشمان بینندگان قرار گرفت.
حال خوب مخاطب؛ اولویت ساخت سریال دربندون
لفافیان در پاسخ به این پرسش که وجه تمایز این سریال با سایر سریالهای حوزه طنز چیست و آیا هدف از طنز فقط به خنده آوردن مخاطب است، عنوان کرد: هر اثری که ساخته میشود، نکات زیادی برای متمایز بودن دارد. وجه تمایز این سریال، طنزی است که در متن و کارگردانی وجود دارد و همچنین بازیگران نهایت درک را از سریال طنز دارند. همه تلاشمان بر این بود طنز موقعیت در همه جوانب سریال جاری شود.
طبیعتاً همه تلاش سازندگان بر آن است لبخند بر لبان بینندگان آورده شود و احساس خوبی از دیدن این سریال داشته باشند و همچنین فضایی مهربان و صمیمی در زمان پخش برای خانوادهها ایجاد کند، مهمترین نکته این است که دوست نداشتیم به هر قیمتی بیننده را بخندانیم ، زیرا نتیجه این حرکت به ابتذال کلامی و هجو ختم میشود.
فضای دهه ۵۰ مملو از جذابیتهای بصری است
کارگردان سریال حکم رشد در خصوص انتخاب دهه ۵۰ عنوان کرد: در جلسهای که با حضور مدیریت شبکه۳ سیما، بنده و سرپرست نویسندگان و تهیهکنندگان داشتیم، پس از بررسی نکات مثبت و منفی ایدهها و موقعیتهای نمایشی به این ایده رسیدیم که فضای بصری و طنز سریال را به دهه ۵۰ ببریم زیرا این فضا جذابیت بیشتری از لحاظ تصویری و لباس و طنزهای موقعیتی برای مخاطب دارد و همین موضوع سبب شد فرمان حرکتمان به سمت آن دهه برود.
وی در خصوص تفاوت طنز موقعیت و طنز کلامی بیان کرد: لبخندی که از موقعیت اتفاق افتاده به وجود میآید خیلی جذاب است و خنده از ته دل را به همراه دارد اما متأسفانه شوخی کلامی بیشتر به وادی حرمتها ورود پیدا میکند و کار و شوخیها را سخیف میکند. جذابیت طنزهای موقعیتی همان سلسلهوار گونه بودن شوخیهاست که بیننده را بیشتر میخنداند و یکی از ویژگیهای این کار، همان استفاده متعدد از لحظات طنز موقعیت است. کاشتهای تصویری در طنز موقعیت بیشمار است و بیننده منتظر جواب آن چیدمانها با خنده است.
نظر شما