به گزارش قدس خراسان، اگر تا پیش از این تنها در نقاط خاصی از شهر که اغلب گوشه‌ای از مناطق حاشیه شهر و معمولاً دور از چشم مردم بود، تعدادی از آن‌ها را می‌شد پیدا کرد که تنها یا به صورت دسته‌جمعی اقدام به مصرف موادمخدر و روان‌گردان می‌کردند؛ اما اکنون تعدد مکان‌هایی که معتادان متجاهر برای مصرف مواد از آن‌ها استفاده می‌کنند، زیاد است و برایشان اهمیت ندارد که این مکان لابه‌لای فضای سبز داخل بولوارهای شهر باشد، در پستوهای ساختمان‌های مخروبه، زیر پل‌ها و حتی کنار دیواری که محل عبور و مرور مردم است.
محله اسماعیل‌آباد مشهد یا قسمتی از زمین‌هایی که به حال خود در انتهای بولوار توس رها شده‌اند، دیگر تنها محل تجمع معتادان خانه به دوشی که قانون به آن‌ها متجاهر می‌گوید، نیستند. اکنون حتی در محله‌های مرفه‌نشین شهر هم می‌توان نمونه‌هایی از آن‌ها را دید؛ کسانی که کاری خلاف شرع و عرف انجام می‌دهند و از آشکار بودن یا آشکار شدن آن نیز ابایی ندارند. با وجود بسترهای لازم برای درمان در مواردی با حمایت‌های خانواده و دولت هم حاضر به ترک اعتیاد خود نیستند.
در چنین شرایطی این دسته از معتادان بر اساس قانون مبارزه با مواد مخدر به شکل اجباری برای ترک کردن به مراکز درمان، بازتوانی و کاهش آسیب اعتیاد برده می‌شوند و طبق ماده ۱۶ قانون مبارزه با مواد مخدر، معتادان به مواد مخدر و روان‌گردان با دستور مقام قضایی یک تا سه ماه در مراکز دولتی و مجاز درمان و کاهش آسیب نگهداری می‌شوند و این مدت برای درمان آن‌ها قابل تمدید است؛ اما نکته این است که معمولاً این دسته از معتادان خیلی زودتر و گاهی در مدت بسیار کوتاهی دوباره به جامعه برمی‌گردند بدون اینکه تغییری در رفتارشان دیده شود!
گرمای هوا و افزایش تعداد معتادان متجاهر
یکی از شهروندان ساکن در منطقه اسماعیل‌آباد مشهد با ابراز گلایه از افزایش تعداد معتادان متجاهر می‌گوید: این منطقه خیلی وقت است از شر حضور معتادان متجاهر در امان نیست و روزانه تعداد زیادی از آن‌ها را می‌توان در گوشه و کنار خیابان‌ها و کوچه‌های این منطقه دید. در زیر پل‌ها و سایر نقاط هم بیشتر هستند.
وی ادامه می‌دهد: با گرم شدن هوا پس از سپری شدن زمستان تعداد آن‌ها به شکل قابل توجهی افزایش می‌یابد. دلیلش این است که با سرد شدن هوا، خیلی از آن‌ها به گرمخانه یا جاهای دیگر می‌روند که از سرما در امان باشند؛ اما با گرم شدن هوا چون شرایط حضور در گرمخانه‌ها برایشان سخت‌تر می‌شود و به قول خودشان آنجا زیاد گیر می‌دهند، به شکل سؤال‌برانگیزی تعدادشان چه اینجا و چه در سایر نقاط شهر زیاد می‌شود و این امر در روند زندگی مردم خلل ایجاد کرده است.
به هم زدن جو روانی شهر
شهروند دیگری به نکته‌ای اشاره و بیان می‌کند: بسیار متأسفم از اینکه می‌بینم یکسری افرادی که وجودشان برای جامعه تبعات سختی دارد، خیلی راحت و بدون دردسر در نقاط مختلف شهر با کمترین مزاحمت اقدام به مصرف مواد مخدر می‌کنند. وجود این معتادان که بیشترشان روزها درسطح شهر زباله‌گردی می‌کنند و به دنبال فراهم کردن پول موادشان هستند، سبب به هم خوردن جو روانی جامعه می‌شود.
او می‌افزاید: چند روز پیش در یکی از خیابان‌های اصلی شهر و در حاشیه بولوار، چند نفر از همین معتادان را دیدم و با آن‌ها صحبت کردم. ابتدا نسبت به حضور من گارد گرفتند و حتی یکی از آن‌ها پرخاشگری کرد؛ اما وقتی دید آسیبی به آن‌ها نخواهم زد، آرام شد. حدود نیم ساعت با آن‌ها صحبت کردم. چند نفرشان مشهدی نبودند و کل حرفشان این بود که برای رفتن به کمپ‌های ترک اعتیاد و خلاصی از این موضوع، نه پولی دارند و نه کسی همراهی‌شان می‌کند که عامل انگیزه‌شان برای ترک اعتیاد شود. انگار خود آن‌ها نیز دوست داشتند از این فلاکت خارج شوند. حتی یکی از آن‌ها می‌گفت زمستان که هوا خیلی سرد شده بود و توان بیرون ماندن را نداشتم، به یکی از گرمخانه‌های سطح شهر برده شدم. آنجا که رفتم، حالم بیشتر گرفته شد؛ چون خیلی به ما سخت می‌گرفتند و در مواردی برخوردهای بدی هم داشتند. شاید برای کنترل اوضاع باید این‌طور رفتار می‌کردند؛ اما ابتدایی‌ترین چیزی که یک معتاد نیاز دارد، این است که دیده شود، به او احترام بگذارند و بی‌احترامی نبیند. این گونه که باشد، برای خلاصی از دامی که گرفتارش شده، پا پیش می‌گذارد و این مقدمه‌ای می‌شود برای ترک اعتیادش.
پیامدهای اجتماعی تجاهر در مصرف مواد مخدر
کارشناس آسیب‌شناسی جامعه و روان‌شناس بالینی نیز با اشاره به تبعاتی که می‌تواند حضور معتادان متجاهر در سطح شهر داشته باشد، می‌گوید: گرفتار شدن یک نفر در دام اعتیاد، مشکلات فراوانی برای خانواده و جامعه به همراه دارد که باید همان ابتدا و پیش از اینکه این موضوع به سطح جامعه کشیده شود، پیگیری شده و به درمان فرد گرفتار توسط خانواده و اطرافیانش بینجامد.
هادی رمضانی می‌افزاید: اینکه قبح‌شکنی شود و به حضور فرد معتاد در خیابان و پس از آن تجاهر در مصرف مواد مخدر در انظار عمومی بینجامد، پیامدهای بسیار خطرناکی به ویژه میان جوانان یک شهر خواهد داشت. نخستین موضوع، هیچ‌انگاری گرفتار شدن در دام اعتیاد یا کم‌اهمیت جلوه دادن مبارزه با مصرف مواد مخدر است که این خود می‌تواند القاکننده این بحث باشد که اگر یک فرد به این سمت کشیده شد، قانون سفت و سختی برای برخورد با آن وجود ندارد در حالی که قوانین زیادی در این زمینه داریم. مسئله بعدی آسیب‌های سخت اجتماعی است که بسیار متعدد هستند و کمترین آن مخدوش کردن چهره شهر و لطمه روحی و روانی است که این موضوع می‌تواند به شهروندان وارد کند.
نظر شما