احسان؛ عامل جلب محبت در کلام امام رضا(ع)

 ابراز محبت به مردم جهان یک اصل فراگیر در اخلاق اجتماعی است و ریشه در عقل و فطرت انسان‌ها دارد. آدمی را تنها از آن جهت که مخلوق خداست باید دوست داشت. اما عوامل و امتیازها و اقدامات انسان‌ها نیز موجب جلب محبت انسان‌ها خواهد شد. «احسان» یکی از اسباب پیدایش و تقویت محبت در دل انسان‌ها، نسبت به اهل احسان است. امام رضا(ع) فرموده‌اند: جبلت القلوب علی حبّ من أحسن الیها و بغض من أساء الیها؛ دل‌ها بر دوستی کسی که به آنان احسان کند و بغض کسی که به آنان بدی نماید آفریده و سرشته شده است.» (الکافی، ج 8، ص 152 و تحف العقول عن آل الرسول علیهم‌السلام(ع)، ص 37 و موسوعه الامام الرضا(ع)، ج 5، ص 392).

ایوان شِفا

حکایت رحمت و رأفت

1ـ دستگیری‌های بی‌نهایت گفته‌اند که «احسان»، نهایت نیکوکاریِ کامل است... به اندازه‌ای که نیازمندِ نیکوکاری، احساس کند همة خواسته‌اش را گرفته است... بی‌منَّت و بی‌معطلی. گفته‌اند که اگر آدم‌ها تکلیفی را که دربارة هم دارند، کامل و دقیق اجرا کنند؛ «احسان» کرده‌اند... و احسان بندگان خدا، احسان خداوند را نصیب‌شان می‌کند... که همان «رحمت» است. رحمت، همگانی است... دربارة معتقد و غیرمعتقد. طبع انسان، احسان دیگران را می‌فهمد و جذب «محسن» می‌شود.