به گزارش قدس آنلاین به نقل از روابط عمومی شبکه نمایش سیما، فیلم «هناس» که برداشتی آزاد از زندگی شهره پیرانی، همسر شهید داریوش رضایی‌نژاد است، امشب دوشنبه، اول مرداد ساعت ۲۱ روی آنتن می‌رود.
مریلا زارعی، بهروز شعیبی، وحید رهبانی، سیاوش طهمورث، سولماز غنی، امین میری، علیرضا نایینی و بازیگر خردسال کوثر حیدری در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.
فیلم سینمایی «هناس» دوشنبه شب ساعت ۲۱ پخش می‌شود و بازپخش آن روز سه‌شنبه ساعت‌های ۷ صبح و ۱۳ ظهر خواهد بود.
هِناس فیلمی ایرانی به کارگردانی حسین دارابی، نویسندگی احسان ثقفی و مهدیه عین‌اللهی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفاه است که در سال ۱۴۰۱ به نمایش درآمد. هِناس اولین بار در ۱۶ بهمن ۱۴۰۰ در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر نمایش داده شد.
فیلم هِناس در ژانر بیوگرافی ساخته شده و روایت تلاشهای عاشقانه زنی است برای بیرون کشیدن زندگیاش از تشویش و تلاطم. داستان این فیلم حول محور داریوش رضایی نژاد دانشمند هسته‌ای ایران است که توسط اسرائیل ترور شد. این فیلم توانست شخصیت والا و شجاعت این نخبه ی هسته ای را به خوبی به تصویر بکشد .
در خلاصه داستان فیلم آمده است: پس از ترور دکتر شهریاری، دانشمندان دیگری که در پروژه ای محرمانه با ایشان همکاری می‌کرده‌اند در معرض خطر هستند. یکی از این افراد مهندس برقی به نام داریوش رضایی نژاد است که با همسرش شهره و دخترش آرمیتا زندگی می کند. پس از کش و قوس‌های فراوان و تلاش همسر وی برای جلوگیری از ادامه همکاری داریوش با پروژه، او از دادن استعفا و خارج شدن از آن سرباز می‌زند و در این مسیر مصمم است تا اینکه...
«هناس» سفارشی نبود
حسین دارابی کارگردان فیلم «هناس» در خصوص ریتم و بازیگران فیلم در نشست خبری فیلمش اظهار کرد: انتخاب بازیگران یکی از سخت‌ترین مراحل کار است. انتخاب اشتباه می‌تواند تمام فیلم را نابود کند. خوشبختانه مریلا زارعی پیشنهاد ما را پذیرفتند و نتیجه خوبی رخ داد. پرداخت چنین سوژه‌هایی بسیار سخت است. ما فکر کردیم بهترین حالتی که با آن می‌توان به فضا نزدیک شد همین نگاه شهره پیرانی است و هدف ما ترسیم تشویش درون زن چنین همسری بود. ما با فیلمی بیوگرافیک عاشقانه طرف هستیم. فضای چنین اثری ایجاب می‌کند که ریتم قصه کند باشد و به آرامی پیش برود. اما من فکر می‌کنم موفق شدیم که ضرباهنگ کار جوری پیش برود که ریتم قصه خسته‌کننده نباشد.
وی در بخشی دیگر از سخنانش درباره سفارشی بودن یا نبودن «هناس» عنوان کرد: این فیلم سفارشی نبود بلکه سوژه این فیلم سفارش ما به حوزه هنری بود. با توجه به این که شیوه شهادت داریوش رضایی‌نژاد خیلی ویژه و خاص بود و با ۷ گلوله جلوی کودک ۷ ساله‌اش او را به شهادت رساندند، من به همراه تهیه‌کننده و نویسنده این اثر مدت‌ها بود که تصمیم داشتیم فیلمی براساس زندگی این شهید بسازیم اما شرایط آن فراهم نمی‌شد. این دغدغه همچنان همراه ما بود تا بالاخره آن را به حوزه هنری پیشنهاد کردیم و در نهایت به سرانجام رسید.
این گونه سوژه‌ها معمولا حساسیت‌های زیادی روی آن وجود دارد و به راحتی نمی‌توان به آن ورود کرد اما خوشبختانه وقتی از همسر شهید رضایی‌نژاد در این زمینه دعوت شد، استقبال کردند و نکات بسیار جذاب و جالبی را درباره این شهید و زندگی با او برای ما تعریف کردند و پس از آن بود که احساس کردیم می‌توانیم به راحتی به این موضوع بپردازیم.
همچنین بهروز شعیبی بازیگر نقش اصلی مرد این فیلم معتقد بود که بازیگری و کارگردانی ۲ مقوله جدا از هم هستند اما هرکدامشان انتخاب‌هایی هستند که از دل علاقه برمی‌آید و فیلم «هناس» از جهت سوژه ملتهبی که به آن میپردازد برایم سوژه‌ای محترم است و دوستش داشتم.
مریلا زارعی بازیگر نقش همسر شهید رضایی نژاد در نشست خبری پس از اکران فیلم گفت: «افتخار می‌کنم که نقش همسر شهید رضایی نژاد را بازی کردم. خانم پیرانی بسیار به ما لطف داشتند و دست من را برای ایفای نقششان باز گذاشتند. من در تمام لحظاتی که نقش ایشان را بازی می‌کردم، احساس می‌کردم که باید با همه وجود و توانم این نقش را به سرانجام برسانم تا این امانت را به‌درستی تحویل بدهم. من از خانم پیرانی عشق، پایداری و ایمان را دریافت کردم و سعی کردم که با توکل به خدا و کمک عوامل فیلم نقش را به سرانجام برسانم تا شرمنده ایشان نشوم.
تماشای «هناس» ناامیدکننده بود
در چهلمین جشنواره فیلم فجر، منتقدان پس از تماشای فیلم نقدهای خود را درباره فیلم «هِناس» عرضه کردند.
سید آریا قریشی: دارابی و همکارانش زاویه دید جدیدی – در مقیاس این شکل از سینما و در سطح سینمای ایران – برای روایت داستان انتخاب کرده‌اند؛ بیش از اکثر همکاران‌شان سعی کرده‌اند تا داستان را از زاویه‌ای «ملّی» (و نه «حزبی») مطرح کنند؛ و کمتر از دیگر نمونه‌های مشابه به‌سمت شعارزدگی رفته‌اند. با این وجود هناس هم به یک فیلم ازدست‌رفته تبدیل می‌شود.مهم‌ترین بی‌منطقی فیلم این است که – با در نظر گرفتن این نکته که خطر بیخ گوش داریوش است و هر لحظه ممکن است حادثه‌ای برای او رخ دهد – پنهان‌کاری شهره و اقدامات سرخود او نه چندان باورپذیر است و نه منطقی جلوه می‌کند.
کمال پورکاوه: فیلم بیش از آنکه اثری درباره زندگی پر تلاطم و تلاشهای یک دانشمند هسته‌ای برای رسیدن به موفقیت باشد، به زندگی زنی میپردازد که بیش از هر چیز نگران معیشت و سلامت خانواده‌اش است و در این مسیر با اجتناب از نزدیک شدن به قهرمان اصلی داستان، با سکانس‌هایی چون تولد و سینما رفتن و رفت و آمد زن به شرکت رقیب و ترسیم کلی شخصیت فرعی که هیچ نقشی در درام اصلی نمی‌توانند بازی کنند، وقت مخاطب را تلف می‌کند.
رضا صائمی: نام عجیب فیلم کنجکاوی برانگیز است اما تماشای آن ناامیدکننده. فیلمی که بر اساس داستان واقعی قرار است قصه زندگی و ترور شدن یک دانشمند هسته‌ای را روایت کند اما واقعیت در آن به دلیل سستی در فیلمنامه و شخصیت‌پردازی‌ها به خلق موقعیتی رئالیستی نمی‌انجامد. وقتی قرار است یک داستان واقعی و حتی یک مستند را هم به تصویر بکشیم نیازمند یک درام و منطق دراماتیک هستیم. اینجا قرار نیست شخصیت‌های واقعی در فیلم حضور داشته باشند بلکه قرار است کاراکترهایی نقش آن‌ها را بازی کنند و این یعنی محتاج درام‌پردازی هستیم که منطق خودش را لازم دارد.
«هناس» زندگی من و همه همسران شهداست
شهره پیرانی، همسر شهید داریوش رضایی نژاد در گفت وگو خود با روزنامه جام جم عنوان کرده بود: من قبل از اینکه خانم زارعی بخواهد این نقش را بازی کند، بازی و شخصیت ایشان را دوست داشتم. به نظرم ایشان نقش را با وجود «هم من است و هم من نیست» خیلی خوب درآورده و من از ماحصل کار لذت میبرم. نه تنها من بلکه تمام زنانی که در شرایط من هستند، با این نقش و این بازی ارتباط برقرار میکنند؛ زنی که میجنگد برای اینکه زندگیاش را حفظ کند، اما در عین حال به نقطه و دیدگاه تازهای میرسد. من آن لحظه تغییر نگاه و نظر شخصیت زن در فیلم هناس و همراهی با همسرش را خیلی دوست دارم. من معتقدم اگر فیلم، یک درام قوی داشته باشد، درنهایت اثرگذار خواهد بود. ما میخواهیم برای مردم جامعه و حتی دنیا یک فیلم بسازیم، پس چه خوب است که به زیباترین شکل ساخته شود.
نقطه عطف فیلم «هناس»، انتخاب مریلا زارعی بود
واقعیت این است که هناس می توانست یک فیلم بیوگرافی مناسب در خصوص ادای دین به دانشمندان هسته ای کشور باشد و بخشی از سختی ها و مرارت هایی که این قشر جامعه در حال دست و پنجه نرم کردن با آن هستند را روایت کند اما چنین حسی را القا نکرده است. متاسفانه فیلمنامه اصلا نقش برانگیزانندگی ندارد و بر عکس در برخی بخش ها حتی اثر بازدارندگی قوی دارد و سئوالات بی پایانی را به ذهن مخاطب می آورد. نحوه پرداخت کارگردان به ترور داریوش جنایی و تعلیقش در داستان جاسوسی و معماگونه نبود. یکی از نقاط عطف فیلم انتخاب «مریلا زارعی» برای نقش اصلی زن بود. انتخاب این نقش یک انتخاب کاملاً درست و هوشمندانه بود. فیلم بی‌شک بار روایی و برجسته خود را روی دوش بازیگر نقش اول زن فیلم دارد اما روایت فیلمنامه و سبک آن از آن جایی که به فضای تریلر و تعلیق نزدیک می‌شود و آن را رها می‌کند و دوباره به فضای درام و عاشقانه نزدیک می‌شود، مخاطب را دچار دوقطبی شدن می‌کند.
نظر شما