به گزارش قدس آنلاین، «اینجا میدون جنگه!» این جمله آغازین مهران مدیری در برنامه «گل یا پوچ» است که تازگی پخش خود را از فیلیمو آغاز کرده است، دیالوگی که به خوبی فضای رقابتی و نفسگیر این مسابقه را توصیف میکند. برنامهای که یک بازی سنتی و خانوادگی را به یک میدان نبرد هیجانانگیز تبدیل کرده و بینندگان را به دنیایی از تعلیق و هیجان میبرد.
در واقع، «گل یا پوچ» میدان جنگی است که در آن هر گروه با تمام توان خود تلاش میکند تا به پیروزی برسد. این جنگ، اما جنگی از جنس نگاههاست. شرکتکنندگان با دقت به یکدیگر خیره میشوند تا کوچکترین نشانهای از محل قرارگیری گل را در دستهای حریف بیابند.
یکی از نکات قابل توجه در این برنامه، انتخاب همین شرکتکنندگان است. سازندگان «گل یا پوچ» به جای انتخاب چهرههای شناخته شده، به سراغ افرادی رفتهاند که در بازی «گل یا پوچ» مهارت و تجربه دارند. این انتخاب، به برنامه عمق بیشتری بخشیده و رقابت را جذابتر کرده است چرا که باعث شده همه اتفاقات بدون برنامهریزی و سناریوی خاصی، توسط افرادی که از دل جامعه در برنامه شرکت کردهاند، پیش برود.
در طول این برنامه، شرکتکنندگان با آشنایی کامل با قوانین بازی و تسلط بر تکنیکهای مختلف، به رقابت میپردازند و این امر باعث میشود که مخاطب به طور کامل درگیر بازی شود. قوانین بازی هم ساده و راحت است. هر بار که گل دست یک تیم باشد تیم مقابل باید با سه «خالی بازی» گل را حدس بزند. اگر گل را حدس بزند میتواند بازی کند و اگر حدس نزند یک امتیاز به تیمی داده میشود که گل را حفظ کرده است. اما اگر تیم مقابل که میخواهد حدس بزند یک ضرب گل را بگیرد و هیچ دستی را پوچ نکند ۲ امتیاز میگیرد.
در کنار قوانین بازی، تدوین و تکنیکهایی که در تصویربرداری این برنامه لحاظ شدهاند هم به هیجانی که باعث میشود تا پایان با بازیکنان همراه شویم، کمک شایانی کرده است. ایجاد تعلیق به واسطه کاتها و فلش بکهایی که در طول برنامه اتفاق میافتد، اتفاق قابل توجهی است که به همراه موسیقی متن پرهیجان، ریتم پرتپشی را شکل داده است.
اجرای صمیمی مهران مدیری و شکل دادن گپ و گفتی که هم مهمانان و هم بینندگان را با فضای راحتی روبهرو میکند هم از دیگر ویژگیهای این مسابقه است؛ جریانی که با دکور برنامه کامل میشود. یک قهوهخانه قدیمی با نقش و نگارهای سنتی و نقاشیهای قهوهخانهای با چیدمانی شبیه به تمامی قهوهخانههای قدیمی ایرانی که همان حس راحتی و فراغت را میرساند.
تمام اینها باعث شده که شکل اجرای مسابقه گل یا پوچ با درونیات آن همخوانی داشته باشد؛ قهوهخانه که سبقه سنتی و قدیمی دارد با افرادی از دل مردم که قرار است بازی پرقدمتی که از دل خانوادهها بیرون آمده را انجام دهند.
بر همین اساس میتوان گفت که «گل یا پوچ» جزو تجربههای سرگرمکننده و تازهای است که یادآوری میکند بازیهای ساده و سنتی، با کمی مدرنیزه شدن، دارای چه پتانسیلی هستند و چقدر میشود در همین روزگار پرهیاهو نیز از سراغشان رفت و از آنها استفاده کرد.
نظر شما