محمدپارسا نجفی تحلیلگر مسائل بین الملل در گفت و گو با قدس درباره بهره‌مندی دولت چهاردهم از نهادهای منطقه‌ای و ظرفیتهای چند جانبه‌گرایی سازمانهایی همچون بریکس و شانگهای تصریح کرد: دولت سیزدهم موفق شد روابط خود در سطح منطقه و حتی فراتر از آنرا گسترش دهد و ما شاهد توسعه مناسبات ایران با کشورهای آسیا مرکزی، اوراسیا، کشورهای عربی و شرق آسیا هستیم. در همین راستا، دولت چهاردهم میتواند از ظرفیت مزیتهای تجاری و اقتصادی مراودات با کشورهای همسایه در قالب سازمانها و نهادهای منطقه‌ای بهره‌مند شود.

نجفی ادامه داد: دولت چهاردهم بایستی از ظرفیت سازمان بریکس و بدون نیاز به چانه‌زنی با امریکا سهم صادرات و منافع تجاری کشور را افزایش دهد. همچنین عضویت و فعالیت در قالب سازمان شانگهای نیز مزیتهای بسیاری برای کشور به همراه دارد. دولت چهاردهم حتی اگر درصدد مذاکره با آمریکا هم باشد، ابتدا باید بتواند قدرت دیپلماسی خود را از طریق مسیرهای جایگزین به رخ طرف مقابل بکشد. زیرا وقتی آمریکا و دولتهای غربی اطمینان پیدا کنند ایران راهی جز ارتباط با غرب و کوتاه آمدن در برابر خواسته‌های آنان ندارد، طبیعتاً فشارها بر کشور را افزایش میدهند. درحالیکه اگر آمریکا بداند ایران مسیرهای جایگزین خود را داراست و کشورمان مراودات بیشتری با کشورها و همسایگان خود در قالب نهادهای بین المللی و منطقه‌ای دارد، در اینصورت بدون شک در موضع ضعف و انفعال خواهد بود.

همکاری ترانزیتی و کریدوری؛ عرصه مراودات با نهادهای منطقه‌ای

این کارشناس سیاسی معتقد است: همچنین همکاریهای ترانزیتی و کریدوری، یکی دیگر از عرصه‌های فعالیت و مبادلات با دولتهای عضو نهادهای منطقه‌ای است. چنانکه راهگذر شمال - جنوب که روسیه را به جنوب آسیا به ویژه هند و شرق آفریقا از مسیر ایران متصل میکند، میتواند درآمد ارزی قابل توجهی ایجاد کند. افزون بر این، اگر روابط جمهوری اسلامی ایران با کشورهای منطقه گسترش یابد و محور مقاومت نیز به عنوان بازوی عملیاتی و قدرت بازدارنده کشور به صورت روز افزون تقویت گردد، در آن صورت اتصال چین به اروپا و مدیترانه از طریق ایران انجام خواهد شد. در واقع، این همان طرح «یک جاه، یک کمربند» است که چینی‌ها مطرح میکنند و میتواند درآمد سرشاری برای کشورمان به همراه بیاورد و موجبات شکوفایی حوزه ترانزیت و تامین نیازهای منطقه را با همکاری کشورهای همسایه فراهم آورد.

نجفی همچنین بیان کرد: گرچه کشورهای منطقه از ظرفیت بالایی برای همکاریهای درون نهادی و روابط دو جانبه دارند، اما متاسفانه کشورمان تاکنون سهم ناچیزی را از واردات آنان به خود اختصاص داده است. کشور روسیه 480 میلیارد دلار تراز تجاری دارد که بخش عمده‌ای از ان متعلق به واردات است. ایران میتوانست در بسیاری از زمینه‌ها صادر کننده کالا به روسیه و در ابعاد بزرگتر در منطقه اوراسیا باشد، اما میزان تجارت با اوراسیا اندک است. همین مسئله را در ارتباط با مجموعه اقتصادی سارک یا روابط اقتصادی با آ. سه. آن و حتی جهان عرب شاهد هستیم.

انتهای پیام/