سعید سهیلی کارگردان قدیمی سینمای ایران بعد از سال‌ها با فیلم پول و پارتی به سینماها بازگشته است . این فیلم کمدی عاشقانه، توانست در همان هفته‌های ابتدایی اکران، به فروش بالایی دست یابد که به بررسی آن پرداخته ایم.

نگاهی به جدیدترین ساخته سعید سهیلی/ پول و پارتی مسیر پسرفت سهیلی شد

سینمای ایران در حال حرکت به سمتی است که برخی از فیلمسازان قدیمی و خوب هم به تدریج به ساخت فیلم‌های شبه‌کمدی روی آورند. فیلم‌هایی که از نظر محتوایی ماقبل از فیلم فارسی و فیلم هندی است، آثاری که هیچ مناسبتی با دهه جاری ندارند و با چند بازیگر مشهور می‌خواهند به زور از مخاطب خنده بگیرند، اما چنین توانایی را ندارند. پس از کیانوش عیاری که سال گذشته با فیلم به شدت ضعیف و شبه‌کمدی ویلای ساحلی همه علاقه‌مندانش را ناامید کرد، حالا این سعید سهیلی است که به عنوان یک فیلمساز از دست رفته، پول و پارتی مهر تأییدی بر از دست رفتگی او است.

خلاصه داستان فیلم پول و پارتی

 در دنیایی که همه به دنبال ثروت و مادیات هستند، قصه عشق دو جوان شکل می‌گیرد. داستانی که در آن، تضاد بین ثروت و عشق به تصویر کشیده شده است. پول و پارتی با نگاهی طنزآمیز به مسائل اجتماعی روز، به نقد برخی از ارزش‌های مادی‌گرایانه جامعه می‌پردازد. در خلاصه داستان یک خطی فیلم آمده است: تو زمونه‌ای که همه عاشق پولت میشن، عاشق خونه‌ات میشن، عاشق ماشین زیر پات میشن، یکی پیدا شده عاشق خودت شده!

معرفی عوامل

سعید سهیلی، کارگردان باسابقه سینمای ایران، با ساخت فیلم‌هایی چون شب برهنه، کلاشینکف، گشت ارشاد و گشت ۲ به شهرت رسید. او در پول و پارتی نیز با رویکردی مشابه به سراغ ساخت یک کمدی اجتماعی رفته است. فیلمنامه این فیلم را حسام سامری‌زاده به نگارش درآورده است. از جمله بازیگران مطرح این فیلم می‌توان به ساعد سهیلی، پردیس احمدیه، امیر جعفری، مهدی هاشمی، نیوشا ضیغمی، آزاده زارعی، داریوش فرهنگ، امیرحسین ساربان، شادی آهنگر، محمد متین محمدی و آریا نرج‌آبادی اشاره کرد.

واکنش اولیه منتقدان به فیلم

فیلم پول و پارتی با واکنش‌های مختلفی از سوی منتقدان و مخاطبان روبرو شده است. برخی از منتقدان، فیلم را کمدی‌ سرگرم‌کننده و با بازی‌های خوب ارزیابی کرده‌اند، در حالی که برخی دیگر معتقدند که فیلم از نظر داستانی دارای ضعف‌هایی است و به کلیشه‌های ژانر کمدی عاشقانه تکیه کرده است.

نقد و بررسی

فیلم «پول و پارتی» ساخته سعید سهیلی حتی از طراحی پوستر و نامش هم مشخص است که درون آن چه می‌گذرد. سهیلی که در دهه ۷۰ فیلم‌هایی به مراتب جدی و مهمی می‌ساخت و مشخص بود حاصل یک اندیشه و تأمل است، اما به یک‌باره «چارچنگولی» و «گشت ارشاد» و «ژن خوک» را ساخت که هیچ‌کدام از این آثار، مشخصه‌های ژانری و سینمایی دقیقی ندارند و حالا «پول و پارتی» از ساخته‌های گذشته سهیلی به مراتب ضعیف‌تر است.

این فیلم ماجرای دو جوان فقیر و عاشق است که برای رسیدن به پول نقش آدم‌های ثروتمند را بازی می‌کنند. باید گفت پیش از این هم فیلم‌هایی با چنین موضوعاتی بهتر از «پول و پارتی» در سینما و تلویزیون ساخته شده‌است.

اثری که محوریتش می‌خواهد بی‌پولی و فقر باشد، اما آنقدر سطحی است که نمی‌تواند حتی ذره‌ای به مسئله جدی نزدیک شود. فیلمنامه‌ای وجود ندارد و همه‌چیز در حد یک بداهه است. سهیلی اینگونه اندیشیده‌است که آدم فقیر برای رسیدن به ثروت باید خلافکار باشد. این نگاه و طرز فکر در ذهن یک کارگردان عجیب است. تمام تمرکز سهیلی در ایجاد شوخی‌های مقطعی بوده که هیچ کدام کار نمی‌کند.

حتی بازی ساعد سهیلی در نقش شاهد به اندازه‌ای تکراری شده‌است که ذره‌ای باورپذیر نیست. تمامی عناصر فیلم در یک بلاتکلیفی قرار دارند. برخی می‌گویند فیلم «پول و پارتی» کمدی رمانتیک است، اما واضح است که سهیلی نه کمدی را می‌داند و نه درکی از رمانتیک بودن دارد. از اینکه پسر برای دختر آواز بخواند یا مانند آن فیلم قبل انقلابی دختر و پسر روی موتور در جاده و خیابان نشان داده‌شود، رمانتیک بودن بیرون نمی‌آید. سطحی‌انگاری در ساخت فیلم سینمایی به طوری همه‌گیر شده که وقتی فیلم‌هایی مانند «پول و پارتی»، «فسیل» و «هتل» را کنار هم می‌گذاریم، انگار یک نفر آن‌ها را ساخته‌است؛ فیلم‌هایی که نه تفکر دارند و نه مسئله مخاطب را می‌دانند.

نیایش احمدی _ خبرنگار تحریریه جوان قدس

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.