دکتر مرتضی رجوعی در نشست «نگاهی به آینده، فرصت‌های شغلی و نقش‌های اجتماعی در رشته‌های الهیات و علوم‌انسانی اسلامی» که با حضور اساتید، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان رشته‌های معارف اسلامی دانشگاه بین‌المللی امام رضا (ع) در سالن همایش‌های شهید سلیمانی واحد خواهران برگزار شد، با اشاره به بیانات مقام معظم رهبری در مورد نقش‌آفرینی بانوان، اظهار کرد: این که ایشان تأکید ویژه‌ای بر نقش مادری و نقش همسری بانوان دارند، به‌خاطر توجه و اهمیت نقش تربیت عام است.
وی گفت: نقش مادری به‌عنوان ساحت عام تربیتی، اثرگذاری اجتماعی بسیار مفید و مؤثری را دارد و برای بانوان جزو اولویت‌ها است.
شغل یا حرفه؟
وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به تفاوت‌های شغل و حرفه، توضیح داد: در ادبیات مدیریت منابع انسانی، شغل یعنی تلاشی که یک فرد در یک کسب‌وکار برای رفع نیازهای اولیه خود و برای کسب درآمد انجام می‌دهد.
این استاد دانشگاه، حرفه را مسیر تحولات فردی و اجتماعی که شخص برای خود تصور می‌کند، تعریف کرد و گفت: در مسیر حرفه، افراد اهداف راهبردی و دراز مدتی را در زندگی فردی، اجتماعی و خانوادگی خود ترسیم می‌کنند و در این مسیر، ممکن است شغل‌های مختلفی را تجربه و تعریف نماید اما آرمان اجتماعی که فرد دنبال می‌کند، هیچ‌گاه از صفحه ذهن او پاک نمی‌شود.
به گفته این عضو هیئت‌علمی دانشگاه، انسان فکر می‌کند در درون خود استعدادهای بالقوه فردی، خانوادگی و اجتماعی دارد که اگر این استعدادها پرورش پیدا کند، به فعالیت در می‌آید، ازاین‌رو حرفه‌ای که برای خودتان در افق ۵۰ساله یا تا پایان حیات متصور می‌شوید، باید مبتنی بر استعدادهای درونی، باورها، ارزش‌ها و اعتقادات قلبی شما باشد و اگر در مسیر غیر آن حرفه، خود را تعریف نمایید، شکست خواهید خورد.
اولویت حرفه بر شغل
وی خطاب به دانشجویان و دانش‌آموختگان رشته‌های معارف اسلامی توصیه کرد: اگر نگاه خود را از مسیر صرف کسب درآمد خارج کنید و به حرفه بیندیشید، حتماً درآمد خوب هم نصیب شما خواهد شد، در این مسیر با راهبردها، هدف‌ها و روش‌های مشخص گام بردارید، دیگران در مسیر شغلی سراغ شما خواهند آمد، لذا نیاز نیست شما به دنبال کار و شغل باشید.
رجوعی، اولویت حرفه بر شغل در مسیر حرفه‌ای، تبیین آرمان‌ها، ارزش‌ها و اهداف مبتنی بر استعدادی درونی و بالقوه و مکتوب کردن این راهبردها و ارزش‌ها، توسعه مهارت‌های فردی و اجتماعی از طریق شرکت در سمینارها، دوره‌های آموزشی، کلاس‌های درس و بزرگداشت کلاس درس و اساتید، و بهره‌گیری از راهنمایی‌ها و رهنمودهای یک مشاور متخصص برای طی مسیر را مهم‌ترین نکاتی برشمرد که باید موردتوجه قرار گیرد.
وی با اشاره به دیدار مدیران آستان قدس رضوی با مرجع عالی‌قدر جهان تشیع، حضرت آیت‌الله سبحانی در هفته گذشته عنوان کرد: در این دیدار از ایشان سؤال پرسیده شد که اگر به دوران جوانی برگردید و مسیر تحصیل علوم دینی را طی کنید، چه کاری را انجام می‌دهید که اکنون افسوس آن را می‌خورید؟ ایشان بدون تامل بیان کردند اگر به مسیر طلبگی برگردم، مسیر تبلیغ را طی می‌کنم.
امنیت، قدرت و سلامت جسمی و معنوی در سایه تبلیغ
رئیس دانشگاه بین‌المللی امام رضا (ع) افزود: به گفته آیت‌الله سبحانی، نقشی که تبلیغ در بستر منبر حسینی ایفا می‌کند، یک پژوهشگر، متکلم و فیلسوف نمی‌تواند ایفا کند و تأکید داشتند امر تبلیغ دین، تولید امنیت و قدرت می‌نماید و سلامت معنوی و جسمی را برای جامعه اسلامی در پی خواهد داشت.
وی در ادامه گفت: در بُعد تربیت مبلغ نیاز است که دانشگاه بین‌المللی امام رضا (ع) گام‌های بلندتری را بردارد و رویکردهای ویژه‌تری را دنبال نماید.
اثرگذاری مؤثر اساتید رشته‌های غیر معارف اسلامی در تبلیغ
رجوعی همچنین افزود: وظیفه و امر تبلیغ، منحصر به رشته‌های معارف اسلامی نیست، بلکه نقش و اثرگذاری که اساتید غیر رشته‌های علوم اسلامی مانند رشته‌های مهندسی، حسابداری و... در امر تبلیغ برای جوانان دارند، به‌مراتب بیشتر از نقش اساتید گروه‌های معارف اسلامی است.
تبلیغ و تربیت سنتی منسوخ شده است
وی با بیان اینکه تبلیغ و تربیت به شیوه سنتی منسوخ شده است، خاطرنشان کرد: اینکه امروزه بخواهیم جوانان را تنها با استفاده از ابزارها و روش‌های سنتی پای مباحث دینی بیاوریم، دشوار است، از همین رو باید در امر تبلیغ و معارف دین از فناوری‌های نوین و هوش مصنوعی بهره گرفته شود و تنها به مباحث آموزشی کلاس‌های درس اکتفا نشود، بلکه مبلغان مهارت‌های متنوع و روش‌های استفاده از فناورهای نوین را نیز فراگیرند.
ساحت رسمی و عام تربیت
این استاد دانشگاه در بخش آخر سخنانش با اشاره به ساحت ها و رویکردهای تربیت در دو بخش رسمی و عام عنوان کرد: شهید مطهری تربیت را به معنای پرورش‌دادن استعداد درونی بالقوه و بالفعلیت رساندن آن می‌داند که تربیت رسمی در نهادهایی مثل مدرسه و دانشگاه، به آن پرداخته می‌شود، اما بُعد دیگر تربیت، یعنی تربیت عام، در نهادهایی مانند مدرسه و دانشگاه لزوماً اتفاق نمی‌افتاد بلکه در نهاد اجتماع رخ می‌دهد.
نظر شما