این جملات پس از دوئلی نفس گیر بر زبان محمد ربیعی نشست. فرمانده جاه طلبی که به جد معتقد بود مهار ازبک  بیست‌وسه ساله سخت ترین کار برای ذوبی‌ها بوده است.

اُستان رستم اوغلی اورونف ستیزه‌جوی سفاک و بی‌رحم آسیای میانه پنجشنبه شب در حالی به دستور موسیو گاریدو به رزمگاه رفت که خستگی حضور در پاریس و رنج حاصل از مصدومیتی کهنه را یدک می‌کشید. وینگر غیرقابل مهار که اینک تجربه بازی در المپیک ۲٠۲۴ را  به کارنامه خویش اضافه کرده، تا ساعتی پیش از نبرد پرسپولیس- ذوب آهن حضورش در مخمل سبز اراک محتمل به نظر نمی رسید. چه اینکه پسر خوش تکنیک در روزهای منتهی به نبرد جداگانه تمرین کرده و کمتر در جمع سرخ‌ها آفتابی شده بود.

پنجشنبه شب اما قرمزها برای عبور از دالان سبز گریزی جز به زمین فرستادن اورونف نداشتند و گاریدو در گیر و دار اتفاقات دست به ریسک بزرگی زد و مأموریت ویژه ای برای ستاره مصدوم خویش تعریف کرد.

دست بر قضا توپچی اسبق اسپارتاک و لوکوموتیو نمایش قابل قبولی را در مدت زمان حضور خود در کارزار ارائه داد و بارها دیوار دفاعی نصف جهانی‌ها را آشفته و سرگشته کرد. او آن‌قدر دردسرساز شد که محمد ربیعی برای مهارش فرامین تازه ای در لب خط صادر کرد و از مدافعانش خواست ثانیه‌ای گرگ بخارا را به حال خود رها نکنند.

بازی تمام شد و پرسپولیس از ضیافت اراک به یک امتیاز بسنده کرد و بی زمین، بی خانه و بی آشیانه به تهران برگشت. در این میان آنچه بیش از پیش ذهن منتقدان را تصرف کرده نقش کتمان‌ناپذیر اورونف در ایستگاه‌های پیش رو است. به نظر می رسد با هجرت ستاره های سرخ، اینک همه نگاه ها به ساق های پسر ۱۸۱  سانتی متری زاده شده در فراسوی رود زرافشان است. تفنگچی تیزچنگی که در صورت دوری از ملالت و ملامت و گریختن از جزیره زجرآور مصدومیت می تواند نقش اول فیلم کلید خورده کارگردان اسپانیایی را روی پرده بازی کند.

چریک کارکشته که از نوبهار و اورا بکاتینبورگ به پرسپولیس رسیده و علاوه بر گل‌سازی به گلزنی در روزهای واقعه می‌اندیشد و قصد دارد قهرمان چندین ساله لیگ را یک تنه به آرزوهایش برساند.سلحشوری شبیه عمارتی باشکوه با راهروهای پیچ در پیچ و سقف نوک تیز شیروانی. عمارتی مجلل تر از او سراغ دارید؟