حجت الاسلام والمسلمین محمد تقی رهبر ضمن تسلیت فرارسیدن ایام سالروز شهادت امام حسن مجتبی(ع) به برخی از خصوصیات بارز اخلاقی آن امام همام پرداخت و اظهار داشت: امام مجتبی(ع) از نظر مقام و امامت همان مقامی را که امام حسین(ع) و اهل بیت(ع) دارند حائز است، همچنان که همه ائمه اطهار " کلکم نور واحد" هستند.

وی افزود: امام حسن مجتبی(ع) از نظر اخلاقی و احسان به بینوایان و هدایت شیعیان و با توجه به اینکه در دوران دشواری در دوران معاویه جنایتکار بودند، به واقع نقش رهبری را ایفا نمودند و علاوه بر اینکه به بینوایان رسیدگی می‌کردند با شیعیان نیز در ارتباط بودند و خلق و خوی حضرت درسی برای همه شیعیان بود.

عضو جامعه روحانیت مبارز، با اشاره به سیره حضرت از منظر عبادت و هم چنین هدایت مردم با توجه به شرایط زمان، عنوان کرد: امام حسن مجتبی(ع) در دورانی به امامت رسیدند که معاویه در برابر حضرت صف آرایی نمود و امام نیز یاران خود را فراخوان کردند تا به میدان جنگ و مبارزه با معاویه حاضر شوند، اما یاران حضرت بی‌وفایی کردند و حضرت را در برابر لشکر شام تنها گذاشتند، امام نیز برای آن که همان تعداد شیعیان باقیمانده از بین نروند ترک مخاصمه نمودند.

وی اضافه کرد: معنای صلح حضرت این نبود که معاویه کار درستی می‌کند بلکه به این معنا است که ترک مخاصمه می‌کنیم به معنای آن که جنگ نباشد و در روایت داریم "اگر صلح امام حسن(ع) و جهاد و جنگ امام حسین(ع) نبود، دین برقرار و پایدار نمی‌ماند.

وی خاطرنشان کرد: همان مقدار که اباعبدالله(ع) در حفظ دین در آن دوران خاص نقش داشتند، صلح امام حسن(ع) نیز طبق اراده خداوند بوده است.

مدیر موسسه نهج البلاغه اصفهان، با تأکید بر اهمیت بررسی سلسله سخنرانی‌های رهبر معظم انقلاب با عنوان "امامین"، تصریح کرد: در این سخنرانی‌ها رهبر معظم انقلاب زندگی این دو امام را مقایسه جالبی کرده‌اند و در این بیانات عنوان شده که این دو امام هر یک نقش رهبری را متناسب با زمان خود ایفا کردند و هر یک به نوبه خود هر اقدامی انجام دادند، به امر پروردگار بوده است.

وی ابراز کرد: بنابراین صلح امام تایید معاویه نبوده، بلکه به معنای ترک مخاصمه است و به این واسطه حضرت، یاران باقیمانده خود را به مدینه بازگرداندند.

حجت الاسلام والمسلمین رهبر تأکید کرد: صلح امام حسن(ع) به معنای جنگ نکردن حضرت نیست، بلکه شرایط زمان متفاوت بوده و صلح حضرت همان تاثیری را در مکتب شیعه داشت که قیام اباعبدالله(ع) داشته، معنای امام معصوم نیز همین است، یعنی هر کاری انجام می دهد به امر پروردگار است.