قانون برنامه ۵ ساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران تیر امسال به دستگاه های اجرایی ابلاغ شد؛ قانونی که یکی از فصول مهم آن به اصلاح ناترازی صندوق های بازنشستگی و تغییر نحوه محاسبه سن بازنشستگی اختصاص دارد.

مطابق آنچه در ماده ۲۹ ذیل فصل ۵ این قانون یعنی بخش مربوط به اصلاح صندوق‌های بازنشستگی آمده است، از ابتدای سال نخست اجرای این برنامه، به منظور کاهش ناترازی صندوق های بازنشستگی و تقویت توان آن ها، تغییراتی در نحوه بازنشستگی بیمه‌پردازان نسبت به ۳۰ سال خدمت، ایجاد می‌شود که «الزامی» بوده و به شرح زیر است:

۱. کسانی که ۲۸ سال تمام سابقه بیمه پردازی دارند، مشمول تغییر سنوات بازنشستگی نشده و با ۳۰ سال خدمت بازنشسته می‌شوند.

۲. افراد دارای سابقه پرداخت حق بیمه بین ۲۵ تا ۲۸ سال، به ازای هر سال باقی مانده تا ۳۰ سال خدمت، ۲ ماه به زمان واریز حق بیمه الزامی آن ها افزوده می‌شود.

۳. افراد دارای ۲۰ تا ۲۵ سال سابقه واریز حق بیمه، به ازای هر یک سال باقی مانده تا ۳۰ سال خدمت، ۳ ماه به سنوات خدمت آن ها افزوده می‌شود.

۴. افراد دارای ۱۵ تا ۲۰ واریز حق بیمه، به ازای هر سال باقی مانده تا ۳۰ سال خدمت، ۴ ماه به سنوات آن ها افزوده می‌شود.

۵. بیمه پردازان با کمتر از ۱۵ سال سابقه واریز خدمت، ۵ سال به سوابق خدمت آن ها افزوده می‌شود.

همچنین حداکثر سن بازنشستگی برای مردان ۶۲ و زنان ۵۵ سال است؛ ضمن اینکه ایثارگران، معلولان و شاغلان در مشاغل سخت و زیان‌آور مشمول قوانین خاص خود هستند.

بر اساس تبصره ۶ ماده ۲۹ قانون برنامه هفتم، افرادی که مایل به بازنشستگی پیش از موعد و بدون رعایت موارد مذکور باشند، امکان بازنشستگی آن ها فراهم است اما حقوق بازنشستگی آن ها بر اساس سنوات خدمت و سوابق پرداخت بیمه در نظر گرفته می شود.

جدول زیر بر اساس این قانون احصا شده است: