به گزارش قدس آنلاین، وکالت عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود می‌کند.
وکالت ممکن است به موجب سند رسمی یا غیررسمی باشد. در صورت وکالت‌نامه‌های غیررسمی، در موارد تنظیمی در ایران، وکیل می‌تواند ذیل وکالت‌نامه تأیید کند که وکالت‌نامه را موکل شخصاً در حضور او امضا یا مهر کرده یا انگشت زده است.
در چه مواردی اختیارات وکیل باید در وکالت‌نامه تصریح شود؟
به موجب ماده ۳۵ قانون آئین دادرسی مدنی، وکالت در دادگاه‌ها شامل تمام اختیارات راجع به امر دادرسی است جز آنچه را که موکل استثنا کرده باشد، یا توکیل در آن خلاف شرع باشد. در امور زیر باید اختیارات وکیل در وکالت‌نامه تصریح شود:
۱ - وکالت راجع به اعتراض به رأی، تجدیدنظر، فرجام خواهی و اعاده دادرسی
۲ - وکالت در مصالحه و سازش
۳ - وکالت در ادعای جعل یا انکار و تردید نسبت به سند طرف و استرداد سند
۴ - وکالت در تعیین جاعل
۵ - وکالت در ارجاع دعوا به داوری و تعیین داور
۶ - وکالت در توکیل
۷ - وکالت در تعیین مصدق و کارشناس
۸ - وکالت در دعوای خسارت
۹ - وکالت در استرداد دادخواست یا دعوا
۱۰ - وکالت در جلب شخص ثالث و دفاع از دعوای ثالث
۱۱ - وکالت در ورود شخص ثالث و دفاع از دعوای ورود ثالث
۱۲ - وکالت در دعوای متقابل و دفاع درقبال آن
۱۳ - وکالت در ادعای اعسار
۱۴ - وکالت در قبول یا رد سوگند
سوگند، شهادت، اقرار، لعان و ایلاء قابل توکیل نیستند
موارد قید شده در این ماده از مواردی هستند که حتماً باید در وکالت‌نامه تصریح شود. در غیر این صورت وکیل در این موارد حق وکالت نخواهد داشت.
در خصوص بند ۷ ذکر این نکته لازم است که وکالت در ارجاع دعوا به کارشناس نیاز به تصریح ندارد بلکه تعیین کارشناس نیاز به تصریح دارد.
در خصوص بند ۱۴ ذکر این نکته اهمیت دارد که سوگند قابل توکیل نیست، اما قبول یا رد سوگند قابل توکیل است و نیاز به تصریح در وکالت‌نامه دارد.
نظر شما