به گزارش قدس آنلاین به نقل از IE ، دانش پژوهان دانشگاه تگزاس در آمریکا دریافتند نانوذرات طلا، زمانی که به عنوان ماده کنتراست در اشعه ایکس استفاده می شود، می تواند تصویر دقیق تری از سلامت کلیه ها ارائه دهد.

نکته جالب آنکه محققان می گویند این فناوری جدید بسیار برتر از آزمایش خون استاندارد است. آنها چگونگی تصفیه و حذف نانوذرات توسط کلیه های آسیب دیده را نیز بررسی کردند.

نانوذرات که ذرات ریز با خواص منحصر به فرد هستند، به طور فزاینده ای در پزشکی مورد استفاده قرار می گیرند و می توانند برای دارو رسانی یا عوامل تصویربرداری به مکان های دقیق بدن طراحی شوند.

با این حال، همانطور که استفاده از آنها گسترده تر می شود، درک تعاملات بالقوه آنها با اندام هایی مانند کلیه ها بسیار اهمیت می یابد.

نیتروژن اوره خون (BUN) و کراتینین دو نشانگر زیستی کلیدی برای ارزیابی عملکرد کلیه هستند. وقتی کلیه ها خوب کار نکنند ممکن است این مواد شیمیایی در خون تجمع کنند و مقادیر نسبی BUN و کراتینین می تواند به تعیین نوع بیماری کلیوی بیمار کمک کند.

مجریان این پژوهش می گویند قبل از تجویز داروهای قابل پاکسازی کلیه، پزشکان به طور معمول عملکرد کلیه بیمار را با آزمایش سطوح نیتروژن اوره خون (BUN) و کراتینین (Cr) بررسی می کنند.

آزمایش خون گاهی اوقات می تواند گمراه کننده باشد. با این حال، نانوذرات طلا یک مزیت منحصر به فرد را ارائه می دهند. هنگامی که این ذرات ریز وارد گردش خون می شوند، ممکن است در بافت کلیه آسیب دیده جمع شوند. این تجمع را می توان در عکس اشعه ایکس مشاهده کرد و به دید دقیق تری از میزان آسیب کلیه دست یافت.

کلیه ها نقش مهمی در حذف مواد زائد و اضافی از خون دارند. این شامل حذف هرگونه ذرات خارجی مانند نانوذرات نیز می شود. با این حال، بیماری کلیوی ممکن است این سازوکار تصفیه را مختل کند و به طور بالقوه منجر به تجمع نانوذرات در سراسر بدن شود.

دانشمندان می گویند با افزایش استفاده از نانوذرات مهندسی شده برای رساندن محموله‌ های دارویی یا عوامل تصویربرداری به بدن، یک سوال مهم این است که حرکت و حذف نانوذرات از طریق کلیه چگونه تحت‌ تاثیر آسیب کلیه قرار می ‌گیرد.

دانشمندان تصمیم گرفتند تعیین کنند که آیا سطوح BUN و کراتینین می توانند به طور مداوم نحوه تصفیه شدن نانوذرات توسط کلیه را پیش بینی کنند یا خیر.

در این پژوهش جدید، محققان نانوذرات طلا را روی موش‌ها آزمایش کردند. در موش های مبتلا به نارسایی شدید کلیوی ناشی از داروی سیس پلاتین، نانوذرات بسیار کندتر از کلیه ها عبور می کنند.

این نشان دهنده یک مشکل احتمالی است، زیرا نانوذرات برای مدت طولانی در کلیه ها باقی مانده اند. سطح BUN و Cr در موش ها ده برابر بیشتر از حد طبیعی بود.

حتی زمانی که آسیب کلیوی شدت کمتری داشت، آزمایش‌ های معمول خون ( Cr و BUN) نتوانستند به طور قابل اعتمادی پیش ‌بینی کنند نانوذرات طلا در داخل کلیه ‌ها چگونه واکنش نشان می‌ دهند. 

در مقایسه، میزان آسیب کلیه را می توان با اندازه گیری تجمع نانوذرات طلا با استفاده از تصویربرداری اشعه ایکس به دقت ارزیابی کرد.

مجریان زیست شیمیدان این طرح می گویند: « پژوهش های ما بر نیاز به احتیاط در هنگام استفاده از این درمان ‌های پیشرفته در بیماران مبتلا به کلیه‌ های آسیب‌ دیده تاکید می ‌کند. نتایج، قابلیت نانوذرات طلا را به‌ عنوان روشی غیرتهاجمی برای ارزیابی آسیب‌ های کلیوی 
با استفاده از تصویربرداری اشعه ایکس یا سایر روشهایی که با تجمع طلا در ارتباط است، برجسته می ‌کنند.»

این دستاورد می تواند به تشخیص زودتر و درمان موثرتر بیماری کلیوی منجر شده و یافته های این مطالعه به ویژه برای درک استفاده از نانوداروها در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه مهم است.