به‌گزارش قدس آنلاین، گفته می‌شود «برندسازی» یکی از حلقه‌های مفقوده صنعت پوشاک است. حلقه‌ای که نه‌تنها نتوانسته‌ایم به آن ورود کنیم که حتی مسلط به‌دانش آن هم نیستیم و این درحالی است که لازمه ورود به بازارهای جهانی «برندسازی» است.
این مسئله به‌دلیل وجود مشکلات حاکمیتی در یک سو و نداشتن نگاه راهبردی و کلان در تولیدکنندگان از سوی دیگر سبب شده تا به‌امروز مورد غفلت قرار گیرد و این درحالی است که صنعت پوشاک ضمن ارزآوری بسیار بالا، سهم زیادی در اشتغال‌زایی دارد.
آمارها می‌گویند اندازه بازار جهانی این صنعت، سالانه بیش از ۳هزار میلیارد دلار، معادل ۳درصد کل تولید ناخالص جهانی بوده و پنجمین صنعت اشتغالزای جهان است. ترکیه در همسایگی ما یک‌سوم اشتغال خود را مدیون و مرهون توجه به‌این صنعت پولساز است، اما ایران باوجود اینکه سال‌هاست در صنعت نساجی و پوشاک فعالیت دارد، تنها توانسته برای ۷۰۰ هزار تا یک‌میلیون نفر در این صنعت اشتغال‌آفرینی کند؛ هرچند برخی کارشناسان این آمار را هم غیرواقعی می‌دانند.
به‌صورت کلی باید به صنعت پوشاک به‌عنوان یک کلِ واحد که عوامل مختلفی در رشد و توسعه آن دخیل هستند و «برندینگ» هم یکی از این عوامل است نگریسته شود تا قابلیت حضور و رقابت در بازارهای جهانی را داشته باشیم.
اما چرا در طول همه این سال‌ها نتوانسته‌ایم در حوزه «برندینگ» موفق عمل کنیم؟ آیا تنها نبود حمایت از جانب دولت‌ها این اتفاق را رقم زده است یا اینکه تولیدکننده هم در این بی‌توجهی نقش و سهمی دارد؟
فرار از مسئولیت دیده شدن
جواد حسین‌پور، تولیدکننده پوشاک در گفت‌وگو با قدس می‌گوید: متأسفانه ۸۰درصد صنعت پوشاک ایران در دستان واحدهای صنفی است نه در دست صنایع. به‌این معنا که پوشاک در ایران توسط واحدهای صنفی و به‌صورت سنتی تولید می‌شود و به‌فروش می‌رسد و نه به‌صورت سازمانی و شرکتی.
وی ضمن بیان اینکه هنوز در تولیدکننده ایرانی احساس به برند شدن ایجاد نشده است، ابراز کرد: تولیدکنندگان رقیب جدی هم نداشتند که به‌واسطه حضور این رقیب قوی اقدام به تبلیغ کنند، بنابراین هم به‌واسطه اینکه به‌صورت سنتی فعالیت دارند و هم به‌دلیل اینکه رقیب جدی نداشته و برای هرآنچه تاکنون تولید کرده مشتری داشته‌اند، احساس نیاز به تبلیغات و برند شدن نداشته و ندارند.
این تولیدکننده پوشاک به‌تبعات برندینگ اشاره کرد و شناسایی توسط مخاطب و سازمان‌های دولتی همچون اماکن، سازمان امور مالیاتی، تأمین اجتماعی، اداره کار و دیگر سازمان‌های نظارتی را ازجمله این تبعات برشمرد و خاطرنشان کرد: پس از برند شدن امکان تقلب و تخلف از بین می‌رود؛ به‌همین دلیل تولیدکننده ترجیح می‌دهد به‌صورت سنتی و صنفی فعالیت کند تا امکان شناسایی و به دنبال آن بار مسئولیت بیشتر فراهم نشود.
حسین‌پور ادامه داد: تولیدکننده حتی ترجیح می‌دهد مخاطب هم او را نشناسد، چراکه درصورت شناسایی مجبور است یک کالا را در همه جا به‌یک قیمت و کیفیت بفروشد؛ اما درصورت عدم شناسایی توسط مشتری، می‌تواند همان محصول را در استان‌ها و بازارهای مختلف با قیمت متفاوت به فروش برساند.
واردات به‌تنهایی رقابت ایجاد نمی‌کند
وی در ادامه سخنان خود با اشاره به‌اینکه سرانه تولید و مصرف ما در حوزه پوشاک باهم همخوانی ندارد حتی پیش از منع واردات؛ به‌این معنا که میزان تولید بسیار کمتر از نیاز بازار بوده و هست، خاطرنشان کرد: این مسئله سبب شده رقابت در حوزه تولید داخل شکل نگیرد و همین تحت فشار نبودن بازار موجب شده، تولیدکننده به‌مسئله برندینگ توجه نکند.
به‌عقیده این تولیدکننده پوشاک، آزاد کردن واردات هم به‌تنهایی نمی‌تواند مشکل نبود رقیب را برطرف کند، چراکه در دوران آزاد بودن واردات همه علاقه به‌وارد کردن کالای بی‌کیفیت و ارزان داشتند؛ در آن دوران کالای باکیفیت و شناسنامه‌داری وارد نمی‌کردند که موجب ارتقای تولید داخل شود.
حسین‌پور ضمن اینکه واردات کالای باکیفیت را عامل ارتقای تولید داخل دانست، بر مسئله فرهنگ‌سازی در میان تولیدکنندگان برای تبدیل شدن به یک برند تأکید و تصریح کرد: یکی از وظایف اتحادیه‌های صنفی تعریف شاخصه‌های یک برند مطرح و آموزش به تولیدکنندگان برای رسیدن به این شاخصه‌ها و درنهایت معرفی مداوم برندهای داخلی در هر حوزه‌ای است؛ اما امروز اتحادیه‌ها خود را درگیر این مسائل نمی‌کنند.
این تولیدکننده پوشاک در بخش دیگری از سخنان خود نبود متولیان اصلح را از دیگر عوامل عدم رشد صنعت پوشاک ایران دانست و خاطرنشان کرد: چنانچه نیم‌نگاهی به صنعت پوشاک ایران و بنگلادش در حدود ۲۰ سال پیش و مسیری که تا به‌امروز طی کرده‌اند، بیندازید خواهید دید که امروز هر کدام از این کشورها چه جایگاهی دارند؛ امروز بنگلادش با اختلاف بسیار جلوتر از ایران حرکت می‌کند، اما در مقابل ما پس از ۲۰ سال حتی آمار درستی از تعداد تولیدکنندگان، ظرفیت و حتی میزان اشتغال دقیق در این صنعت نداریم
تولیدکننده تاکنون فرصت تبدیل شدن به برند نداشته است
غلامرضا رخصت، عضو انجمن نساجی و عضو اتاق بازرگانی هم در گفت‌وگو با خبرنگار ما ضمن بیان اینکه در چند دهه اخیر به‌دلیل وجود قاچاق کالا و پایین نگه داشتن قیمت ارز امکان برند شدن برای تولیدکننده ایرانی فراهم نشد، گفت: این مشکلات موجب شد تولیدکننده ایرانی فرصت اینکه به برند شدن فکر کند، نداشته باشد. مسئولان با پایین نگه داشتن قیمت ارز، یک فرصت برعکس برای تولیدکننده ترکیه و چین ایجاد کرده بودند و همین عامل سبب شد کسی علاقه و میل به سرمایه‌گذاری در صنعت پوشاک نداشته باشد.
وی ادامه داد: اما در چند سال اخیر که قیمت ارز منطقی شده شاهد ارتقای کیفیت و همچنین توجه به برندینگ در صنعت پوشاک هستیم. چنانچه این روند ادامه یابد و دولت هم حمایت کند بی‌تردید طی ۱۰ سال آینده شاهد برندهای بسیار زیادی در حوزه پوشاک خواهیم بود.
رخصت به نبود علاقه برای سرمایه‌گذاری در صنعت پوشاک اشاره و ابراز کرد: نه‌تنها نتوانسته‌ایم سرمایه‌گذاران بزرگی در این زمینه جذب کنیم، بلکه همان سرمایه‌گذاری‌های بزرگی هم که سال‌ها پیش در این صنعت انجام شده بود به دلیل نبود توجه، از بین رفتند. برند شدن با داشتن یک کارگاه کوچک اتفاق نمی‌افتد، بلکه واحد تولیدی باید بزرگ باشد تا توان پوشش دادن هزینه‌های تحقیق و توسعه را داشته باشد و همه این‌ها نیازمند حمایت است.
عضو انجمن نساجی، بزرگ‌ترین مقصر در این میان را دولت‌ها دانست و گفت: زمانی که دولت قیمت ارز را روی ۸۰۰ تومان نگه داشته بود، اما قیمت واقعی آن در آن دوره حدود ۵هزار تومان بود؛ شاهد روی کار آمدن واحدهای فروش پوشاک ترکیه و چین در سراسر کشور بودیم، اما به‌محض اینکه قیمت ارز به سمت واقعی شدن پیش رفت، بساط این کالاها از بازار جمع شد.
وی اضافه کرد: واقعی شدن قیمت ارز، رشد تولید را به دنبال داشت. امروز کار به جایی رسیده که کارگر نیست، چراکه بسیاری از واحدها اقدام به افزایش تولید کرده‌اند.
رخصت تأکید کرد: هر کشوری که در جهان پیشرفت کرده در ابتدای مسیرِ رشد، از پوشاک آغاز کرده و از پوشاک به سمت صنایع هایتک رفته است؛ ما هم هیچ چاره‌ای نداریم جز اینکه از پوشاک آغاز کنیم. معتقدم چنانچه ۱۰درصد از توجهی که به صنعت خودروسازی در ایران شد، به صنعت پوشاک اختصاص می‌یافت بی‌شک امروز رشدی چشمگیر را شاهد بودیم، اما نه‌تنها به‌این موضوع اهمیت ندادیم که اتفاقاً کاری کردیم تولید ترکیه رشد کند و منتفع شود.
نظر شما