به گزارش قدس آنلاین، این‌گونه شد که آشیانه‌بان عاصی با چشیدن شرنگ خاموشی و فراموشی جان داد و با همه وجود فهمید زمین جای خوبی برای توپچی‌های باستانی نیست.
۱۰ دقیقه پس از تبخیر آمال قرمزها در شرجی آن‌سوی آب با مرد شماره یک قفس توری پرسپولیس در دهه ۶٠ حرف زدیم. هم‌او که در روزگاری خیلی دور و خیلی نزدیک قفل محکمی به قفس توری می زد تا فشار خون سلطان روی نیمکت بالا نرود. این شما و این واگویه‌های مردی که در خود فرو ریخته است!
*فکر می‌کردیم بالگشایی در دوحه ترجیع‌بند روزهای خوب ارتش سرخ باشد، اما...
-من هم این‌طور فکر می‌کرم اما این السدی‌ها بودند که بیشتر مایه گذاشتند و حرفه‌ای‌تر عمل کردند تا دومین سه امتیاز را از تیم‌های ما بگیرند. واقعیت این است که آن‌ها بر خلاف بچه‌های ما بلدند بازی را دربیاورند.
*شما پاشنه آشیل پرسپولیس را در کجا جست‌وجو کردید؟
-خط حمله. مگر چند تا فرصت باید نصیب فورواردهای یک تیم بشود تا به گل برسند. خط حمله از نگاه من فاجعه بود. آغاز فصل ما مکرر گفتیم پرسپولیس با این فورواردها که تنها هنرشان بازارگرمی است به جایی نمی رسد اما آقایان جدی نگرفتند. فوتبال علیپور و آل کثیر مدت‌هاست که تمام شده. پرسپولیس یک مهاجم ششدانگ و یک تمام کننده قهار می‌خواهد.
*مثلاً کدام تمام کننده؟
-یکی مهدی قایدی که از توی قنداق گلزن بوده و قادر است یک تنه سرنوشت مهم‌ترین تقابل ها را عوض کند. پرسپولیس اگر علیپور و ژوائو و دیگران را جواب می‌کرد و قایدی را می‌خرید در برابر السد اشک هوادارانش را در نمی‌آورد.
*شما تا اینجای کار چه نمره‌ای به گاریدو میدهید؟
-با ارفاق ۱۰. من بلد نیستم برای خوشامد دیگران نوشابه باز کنم و به به و چه چه کنم .پرسپولیس با یحیی و اوسمار قهرمان لیگ برتر شده و تکرار قهرمانی توسط گاریدو جذابیتی ندارد. این آقا اگر کارش درست بود و مربی بود، تیم پس از سه بازی با دو شکست در جده و دوحه سر از قعر جدول لیگ نخبگان در نمی آورد و تحقیر نمی شد.
*شما با مربی داخلی موافق‌اید؟
-ابداً.من می‌گویم وقتی مربی ایرانی به درد پرسپولیس نمی‌خورد، نباید از اروپا مربی درجه ۲ بیاورند و به رمل و اسطرلاب متوسل شوند. مربی قوی در چنین سطحی خودش را اثبات می‌کند و این‌جور جاها می‌شود به تفاوت یکی مثل فلیکس سانچس با گاریدو کاملاً پی‌برد.
*روزگاری شما به خاطر تار سبیل آقای پروین جان می‌دادید و جام می‌آوردید، اما حالا...
-حالا همه بیزینس‌مَن شده‌اند و نوروبیون آمریکایی می‌زنند و تا حسابشان لبریز نشود به گربه لگد نخواهند زد. ما دلخوش به دوپینگ با آبگوشت دوشوفره علی آقا حریفان را میخکوب می‌کردیم و ۱۰۰هزار نفر را به سقف آزادی می‌چسباندیم، حالا اما اگر به اسب متکبرها بگوییم یابو ترش می‌کنند و رنگ پیراهن از یادشان می رود. ختم کلام این‌ها لقمه پرسپولیسی نیستند و با تماشای سکته و ضجه هوادار ککشان نمی‌گزد.
*امیدمافی
نظر شما