حوالی ساعت ۱۲ ظهر روز گذشته (دوشنبه ۷ آبان‌ماه) مجموع مخاطبان امسال سینمای ایران به ۲۰ میلیون نفر رسید. این آمار برای سال گذشته، در روز ۲۰ آذر رخ داده بود. حال آن‌که مجموع تعطیلات مناسبتی و عزای عمومی کشور به‌نسبت سال گذشته، از تکثر بیشتری برخوردار بوده است که در غیر این صورت، سینمای ایران در نیمه‌های مهر موفق به فتح قله ۲۰ میلیون مخاطب می‌شد.

اکنون دیگر با خیال راحت می‌توان از مخاطب بیش از ۳۰ میلیونی برای سینمای ۱۴۰۳ صحبت کرد اما سنگ بزرگ این آمارشکنی، مربوط به اکران سال ۱۳۷۹ است که طی آن سال، ۳۳ میلیون نفر به سینما رفتند و اگر تعداد مخاطبان امسال سینما، از این مرز عبور کند به این معناست که سینما موفق شده تا رکورد ۲۴ ساله میزان تماشاگر را بشکند که این اتفاق، می‌تواند درصد بسیاری از تحلیل‌هایی که تنها بر روی کاغذ، عینیت داشته و از قابلیت اجرایی چندانی برخوردار نیستند را کاهش دهد.

اکنون و برای رسیدن به مخاطبان بیش از ۳۳ میلیون، افق خوبی برای سینماها ترسیم شده است. اکران چند کمدی پرمخاطب، بخشی از پازل رسیدن به چنین موفقیتی است. اکران «زودپز» در کنار نمایش «صبحانه با زرافه‌ها» که از چهارشنبه این هفته ۹ آبان ماه آغاز خواهد شد و البته «هفتادسی» که از هفتم آذرماه به ناوگان افزوده خواهد شد، خیال رسیدن به این قله آماری را تاحدود زیادی راحت می‌کند.

اما در این بین، آنچه از اهمیت بسیاری برخوردار است، اکران هدفمند آثار پرمخاطب در گونه‌های اجتماعی و کودک است. در سینمای کودک، این امر به میزان خوبی، محقق شده اما در سینمای اجتماعی، همچنان باید منتظر تدابیر مهمی باشیم. باید بپذیریم که بخشی از مردم، به‌واسطه اکران آثار اجتماعی، به سینما می‌روند و از این رو، نباید تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد رکوردشکنی میزان مخاطب بچینیم که اگر تنها بخواهیم از این منظر به موضوع نگاه کنیم، متوجه یک خطای راهبردی در مبانی کیفی سینما شده‌ایم.

هم‌اکنون بالغ بر ۲۰۰ فیلم، پروسه تولید خود را به پایان رسانده اند

شورای صنفی، طی ۶ ماه نخست امسال، برنامه چندان موجهی برای اکران آثار کودک نداشت. از مهرماه، شرایط برای اکران آثار پرمخاطب سینمای کودک، مطلوب شد و آنچه از شنیده‌ها برمی‌آید، این جریان تا انتهای سال، دست مخاطبان این گونه را باز می‌گذارد بنابراین خلاء مهم اکران باقیمانده امسال، نمایش آثار اجتماعی پرمخاطب است.

هم‌اکنون بالغ بر ۲۰۰ فیلم، پروسه تولید خود را به پایان رسانده و اگر از این میزان، درصدی که خواهان حضور در جشنواره فجر هستند را کم کنیم، به آماری درحدود ۱۶۰ فیلم می‌رسیم که متناسب با متن فراخوان جشنواره فجر، نمی‌توانند در این رویداد حاضر باشند بنابراین می‌توان نسبت به انتخاب پیش‌دستانه آثار اجتماعی پرمخاطب از این ظرفیت و اکران آنها در ماه‌های باقیمانده امسال امیدوار بود.

در این زمینه، یک تبصره بسیارمهم وجود دارد و آن اینکه برای اکران آثار اجتماعی، نباید منتظر اقدام تهیه‌کننده اثر بمانیم. لازم است تا به مانند اواخر دوران کرونا، مدیران سینمایی و شورای صنفی نمایش، راسا نبض این جریان را در دست گرفته و مذاکراتی را با تهیه‌کنندگان آثار اجتماعی پرمخاطب آغاز کنند. در این صورت می‌توانیم به فقر گونه‌ای نسبتا ملموس این سال‌ها پایان داده و قله ۳۳ میلیون مخاطب ۱۴۰۳ را تنها محدود به آمارهای کمی ندانسته و در زمینه‌های کیفی نیز صحبت‌هایی ولو اندک برای گفتن داشته باشیم.

زمانی که سینمای ایران در پایان سال ۱۴۰۳ توانست با این گستره موضوعی، آمار ۲۴ ساله مخاطبان سینما را در هم بشکند و گیشه خود را از مرز ۲۰۰۰ میلیارد تومان عبور دهد، باید برنامه‌ای جامع برای اکران ۱۴۰۴ اندیشیده شود تا طی آن، سالی که با ماه رمضان آغاز می‌شود و تعداد سالن‌هایش از میزان کنونی بیشتر خواهد بود، به رکوردهای متعالی بیشتری در حوزه‌های کمی و کیفی دست پیدا کند.