پس از ماه ها و شاید سال ها انتظار، سرانجام بامداد امروز دو ماهواره ایرانی «کوثر» و «هدهد» که توسط شرکت های دانش‌بنیان و بخش خصوصی طراحی و تولید شده بود، با پرتابگر روسی "سایوز" در مدار ۵۰۰ کیلومتری زمین  قرار گرفت؛ گامی نو و نویدی دیگر بر ورود جوانان نخبه کشور به عرصه فناوری های جدید و صاحب سبک.

پرتاب دو ماهواره مذکور همزمان با آشفتگی منطقه، تنش آفرینی های رژیم صهیونیستی در رابطه با جمهوری اسلامی، انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و تداوم تحریم ها غرب علیه ایران صورت می گیرد. لذا این اقدام غرور آفرین دانشمندان صنعت فضایی کشور فی نفسه پیام های آشکاری دارد. دولت های غربی و رژیم صهیونیستی همه هدف خود را ضربه زدن به ایران اسلامی و جلوگیری از دست یابی به تکنولژی های روز تعریف کرده اند. بر این اساس دست یابی تهران به ماهواره هایی که می تواند امکان رصد و مشاهده 24 زمین را به ایرانی ها بدهد قطعا موضوعی نیست که از دید آنها پنهان بماند. جمهوری اسلامی پیشتر و بر خلاف میل محور غربی، در بحث تکنولوژی پیشرفته از جمله نانو، لیزر، هسته ای و موشکی و پهپادی توانسته حرف های بسیاری برای گفتن داشته باشد و حال پیشرفت در حوزه ماهواره ایران را بر لبه فناوری های هوافضا قرار می دهد. این یعنی تمام دسیسه ها، کارشکنی ها،  تهدیدها و فشارهای سیاسی، منطقه ای، اقتصادی و غیره، جمهوری اسلامی را نه تنها تضعیف و به حاشیه نبرده بلکه جوانان و دانشمندان کشور را در مسیر ساختن و آباد کردن کشور مصمم کرده با صلابت بیشتر در مسیر پیشرفت و شکافتن عرصه های علمی روز دنیا گام بردارند.

از سویی پرتاب «کوثر» و «هدهد»، چشم و چراغ ایرانی به فضا نه تنها در منطقه کشورمان را سربلند می کند بلکه معادلات جدید را بر جهان تحمیل کرده و جایگاه ایران را در میان قدرت های صنعتی و باشگاه کشورهای صاحب علوم برتر فضایی تثبیت می کند. تمام این موفقیت ها در شرایط تحریمی رغم خورده و این در حالی است که بسیاری از کشورهای عربی و حتی اروپایی آرزوی رسیدن به چنین سکویی را دارند. امید است با پرتاب این دو ماهواره، نخستین گام ورود بخش خصوصی جمهوری اسلامی ایران به عرصه فضا محکم و با صلابت برداشته شود.

دو ماهواره ایرانی به کمک پرتابگر روسی سایوز به فضا فرستاده شد که این در بعد همکاری میان تهران و مسکو در عرصه تکنولوژی روز مهم است. امروز تعامل میان کشورهای عضو باشگاه فضایی امری معمول است که با هدف انتقال تجربیات، اشتراک دانش و تکنولوژی و رشد سریعتر عملی صورت می گیرد. بطور نمونه آمریکا امکانات گسترده و پیشرفته ای در این حوزه دارد اما به این بسنده نکرده و همکاری علمی خود را با استرالیا، ژاپن، ایتالیا، کانادا، فرانسه، کره جنوبی، انگلیس و آژانس فضایی اروپا توسعه می دهد. علیرغم سنگ اندازی، تعامل میان تهران و مسکو در حوزه فضا را باید به فال نیک گرفت.

در نهایت اینکه آمریکا همواره تلاش داشت ایران را در رسانه ها کشوری عقب افتاده به تصویر بکشد که به واسطه تحریم های سنگین از پا افتاده و حرفی برای گفتن ندارد. با این اوصاف دست یابی ایران به فناوری های پیشرفته و علمی رویایی غیرقابل تعبیر و غیر ممکن است. اما پرتاب دو ماهواره مذکور این توطئه دشمنان را از فضا جار زد. مکر دشمنان در مسیر پیشرفت ایرانی ها مانعی ایجاد نکرد بلکه تنها سبب شکل گیری اتحاد داخلی درباب ضرورت دستیابی به تکنولوژی های روز شد که هر روز هم نمودی از آن آشکار می شود. با این دست فرمان اگر جمهوری اسلامی بتواند پیشرفت خود را مدیریت کرده و حساب شده عمل کند، با توجه به دانش فنی و استقلال علمی که در دانشمندان نخبه و جوان کشورمان وجود دارد به زودی می توانیم شاهد فرستادن فضانوردان ایرانی به فضا آن هم با ماهواره برهای داخلی باشیم. این تعبیر واقعی ما می توانیم و شکست رویای شوم دشمنان است.