هشتاد و چهارمین نشست انجمن «عصر داستان» از سوی مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی و با حضور «مجید قیصری» و «محمد اسماعیل حاجی علیان» از نویسندگان صاحب‌نام کشور و جمعی از علاقه‌مندان به ادبیات و داستان در مکتب هنر رضوان مشهد برگزار شد. این نشست ادبی با یاد و نام ذکر خاطره‌ای از زنده‌یاد استاد سعید تشکری، نویسنده و داستان‌نویس مطرح کشور آغاز شد. سپس «مجید قیصری» و «محمد اسماعیل حاجی علیان» از چگونگی ورود به عرصه نویسندگی و شکل‌گیری نخستین آثارشان گفتند.
 

بایدها و نبایدهای اصول داستان‌نویسی

محمداسماعیل حاجی علیان، در این نشست گفت: من در کودکی روزنامه بسیار می‌خواندم و از ۹ سالگی در مسیر آرزوهایم برای نویسنده شدن قدم برداشتم و در همین سال، ۱۳ داستان نوشتم تا سال ۱۳۸۴ در عرصه‌های مختلف هنری سینما، بازیگری، تئاتر، عکاسی، خوشنویسی فعالیت کردم و از همه این تجربیات برای نویسنده بهتری شدن بهره بردم.
منتخب نخستین دوره جایزه ملی ادبیات حماسی، خطاب به نوقلمان حاضر در این نشست گفت: هر فرد برای نویسنده شده باید از تجربه زیسته خود استفاده کند و هر گاه احساس خودتان را در داستان نشان دهید، به یقین داستان تازه‌ای را خلق می‌کنید  و اگر در مسیر اقتباس قدم برداشتید، بدون اینکه حرف تازه‌ای برای گفتن داشته باشید، اثر شما چیزی جز تکرار مکررات نخواهد بود.
وی با تاکید بر اینکه تاریخ پر از  سوژه، دانش و روابط انسان‌هاست و خوب خواندن کمک می‌کند، تجربه زیسته بیشتری داشته باشیم، اظهار کرد: اتفاقات زیادی در اطراف ما رخ می‌دهد که بار دراماتیک برای خلق داستان دارد.  
 برای نویسنده شدن باید دانش و اطلاعات زیادی داشته باشیم و این اطلاعات را از منابع درست کسب کنیم و به کسب خرده اطلاعات از فضای مجازی، نباید اکتفا کرد.
 

نوشتن تجربه زیسته است

مجید قیصری، نویسنده کتاب «جشن همگانی» نیز در این نشست گفت: نوشتن تجربه زیسته است و جهان و آنچه که در آن وجود دارد، از جمله طبیعت، حوادث و ... نمی‌تواند سوژه‌ای برای نوشتن باشد؛ بلکه نویسنده باید در آثارش، خودش سوژه باشد و آنچه که خلق می‌کند چه آگاهانه و چه ناآگاهانه، باید ریشه در درون خودش داشته باشد. وی افزود: نویسنده هر چه تجربه زیسته بیشتری داشته باشد، آثار متنوع‌تری را خلق می‌کند.  نویسنده خودش را در مقابل دید خوانندگان قرار می‌دهد و افکار و احساسات خود را به نمایش می‌گذارد.
قیصری در پایان با اشاره به نقش نقد و انتقاد در عرصه داستان‌نویسی، ادامه داد: در ابتدای جریان نویسندگی از نقدشدن نباید ترسید؛ چرا که نقدشدن واکنشی طبیعی است و باید برای آن هم تمرین کرد؛ هر چیزی در این دنیا مرحله‌به‌مرحله رشد می‌کند و نوشتن هم از این قاعده مستثنی نیست و در نوشتن هم باید گام‌به‌گام جلو رفت و نقد جریان پیشرفت در نویسندگی را  تقویت می‌کند.