به گزارش قدس خراسان، به دنبال تصمیم دولت مبنی بر نسوزاندن مازوت در نیروگاه‌ها و سهیم شدن بخش خانگی در خاموشی‌ها؛ اما همچنان واحدهای صنعتی استان خراسان رضوی مانند سایر واحدهای صنعتی کشور با چالش ناترازی روبه‌رو هستند و با توجه به جدی بودن این موضوع و قطعی‌های مکرر برق در تابستان و زیان واحدهای صنعتی، این پرسش مطرح می‌شود که چه چاره‌ای در این زمینه اندیشیده شده است.
در پاسخ به این پرسش، مدیر انرژی شرکت شهرک‌های صنعتی خراسان رضوی در گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید: دو توصیه در مراجعه واحدهای صنعتی داریم که شامل ساخت نیروگاه خورشیدی و استفاده از دیزل‌ژنراتور توسط واحدهای صنعتی است. به واحدهای صنعتی با توجه به فضایی که روی سوله‌های خود دارند، توصیه می‌کنیم از این فضا برای نصب پنل‌های خورشیدی استفاده کنند و هر کیلووات برق تولیدی خود را دست‌کم به مبلغ ۲هزار و ۲۰۰ تومان به دولت بفروشند. ما به عنوان شهرک‌های صنعتی کمک‌های خوبی انجام داده‌ایم به گونه‌ای که ۳۰۶هکتار زمین برای تأمین ۱۹۰مگاوات در ۱۱ نقطه استان تخصیص داده شده تا سرمایه‌گذار انرژی خورشیدی مستقر شود و در بحث ناترازی برق کمک‌کننده باشد.
رضا رحیم‌خانی در توضیح استفاده از دیزل‌ژنراتورها تشریح می‌کند: توصیه دیگر ما استفاده از دیزل‌ژنراتور است به گونه‌ای که به واحدهای صنعتی می‌گوییم حتماً همان میزان برق که از شرکت برق می‌خرند، به همان اندازه هم دیزل داشته باشند تا با توجه به تجربه وضعیت تأمین برق در تابستان امسال، برای تابستان و زمستان آینده در راستای تأمین برق مشکلی نداشته باشیم.
چالش‌های تأمین سوخت جایگزین
به گفته وی هر چند هزینه ساخت نیروگاه دیزلی نسبت به خورشیدی کمتر است؛ اما تأمین گازوئیل مورد نیاز واحدهای صنعتی چالش‌هایی دارد.
مدیر انرژی شرکت شهرک‌های صنعتی خراسان رضوی توضیح می‌دهد: ساخت یک مگاوات نیروگاه خورشیدی حدود ۲۲میلیارد تومان بدون زمین هزینه دارد؛ اما تأمین همین یک مگاوات از طریق نصب دیزل‌ژنراتور حدود ۵میلیارد تومان هزینه خواهد داشت. با توجه به اینکه نیاز به اظهارات تولیدکننده به صورت دقیق برای تهیه گازوئیل دولتی وجود دارد و درصدی از واحدهای تولیدی به دلیل مباحث مالیاتی اطلاعات دقیق تولید خود را اظهار نمی‌کنند و از ادامه مسیر منصرف می‌شوند، ترجیح می‌دهند گازوئیل مورد نیاز را از بازار آزاد تأمین کنند.
بلاتکلیفی در تأمین برق، در نبود برنامه توسعه واحدها
مدیر انرژی شرکت شهرک‌های صنعتی خراسان رضوی در ادامه عنوان می‌کند: فاصله برق فروخته شده و مصرفی در شهرک‌های صنعتی بسیار زیاد است که ۹۰درصد شهرک‌های ما شامل این موضوع می‌شوند. به عبارت دیگر اگر یک پست فوق‌توزیع ۱۰۰مگاواتی می‌تواند به یک شهرک صنعتی برق بدهد، حدود ۳۰مگاوات برق از این میزان مصرف می‌شود و علت این اتفاق، تعطیلی برخی از واحدهای صنعتی، کار نکردن بعضی از واحدها با ظرفیت کامل و مشکلات دیگر است که کاهش مصرف را به دنبال دارد. به عنوان مثال اگر یک واحد صنعتی ۵۰۰ کیلووات برق می‌گیرد، این مقدار برق در ظرفیت برق کل شهرک صنعتی لحاظ می‌شود در صورتی که میزان مصرف کمتر از ۵۰۰کیلووات است.
رحیم‌خانی تشریح می‌کند: در کنار این موضوع، بحث توسعه واحدهای صنعتی در شهرک‌های صنعتی بزرگ وجود دارد که زمین لازم برای توسعه را ندارند و علت آن پیش‌بینی نکردن برنامه‌های توسعه صحیح توسط صنعتگران یا صاحبان واحدهای صنعتی است. این واحدها چون نمی‌توانند زیرساخت خود را تأمین کنند، به محل جدید می‌روند و زمین و برق محل قبلی بلاتکلیف می‌ماند.
قانون چگونگی تأمین انرژی در شهرک‌های صنعتی رعایت نمی‌شود
وی به مشکلات تأمین انرژی در شهرک‌های صنعتی اشاره می‌کند و می‌گوید: ماده ۸۱ قانون الحاق تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت می‌گوید تأمین آب، برق، گاز و تلفن تا درب واحد صنعتی بر عهده دستگاه‌های خدمت‌رسان است و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی هم باید بودجه آن را تأمین کند؛ اما در حال حاضر در داخل شهرک‌های صنعتی، شبکه‌های توزیع گاز و برق و معابر را شرکت شهرک‌های صنعتی ایجاد می‌کند که مغایر با قانون مذکور است؛ اما ناچار به اجرا هستیم تا بتوانیم خدمات لازم را تحویل واحد صنعتی داخل شهرک بدهیم. مشکلی که در این زمینه وجود دارد، با توجه به اینکه شرکت شهرک‌های صنعتی یک شرکت درآمدهزینه است، هزینه ایجاد این زیرساخت‌ها باید از صنعتگران گرفته شود.
تحمیل هزینه‌های تأمین برق به بخش خصوصی
رحیم‌خانی ضمن اشاره به کمبود منابع مالی دولتی ادامه می‌دهد: در سال ۱۴۰۰یا ۱۴۰۱ قانونی در قانون بودجه لحاظ شد که از نظر کارشناسی مناسب و خوب نبود چون فشار بر تولید بیشتر می‌شد؛ اما به استناد همین قانون هشت پست فوق توزیع در شهرک‌های صنعتی خراسان رضوی با مشارکت شرکت برق، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و شرکت شهرک‌های صنعتی خراسان رضوی ایجاد شد. این اتفاق خوبی برای صنعت برق بود؛ اما فشار زیادی به واحدهای صنعتی تحمیل شد و به یکباره هر کیلووات برق به قیمت حدود ۳۰۰هزار تومان در سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ به کیلوواتی ۲میلیون و ۸۰۰هزار تومان در سال ۱۴۰۱رسید.
وی می‌افزاید: شرکت برق منطقه‌ای خراسان رضوی واگذاری انشعاب برق را منوط به ساخت پست انتقال ۴۰۰کیلوولت در سه محور چناران، فریمان و بینالود کرده است. هزینه ساخت هر یک از این پست‌ها حدود هزار میلیارد تومان است. شرکت برق می‌گوید با مشارکت می‌تواند این پست‌ها را بسازد؛ اما این مشارکت کمر تولید را می‌شکند؛ زیرا در این صورت هر کیلووات برق به قیمت ۱۵ میلیون تومان تمام می‌شود. این موضوع با تذکر استاندار سابق خراسان رضوی اصلاح و مقرر شد شرکت برق این مبالغ را از محل مولدسازی تهیه کند. اگر این پست‌ها ساخته شوند، موضوع پایداری برق تا حدودی در این مناطق رفع می‌شود و باید تأکید کرد این مورد از بحث ناترازی برق یا همان کمبود برق در پیک مصرف جداست.
رضا رحیم‌خانی در توضیح استفاده از دیزل‌ژنراتورها تشریح می‌کند: توصیه دیگر ما استفاده از دیزل‌ژنراتور است به گونه‌ای که به واحدهای صنعتی می‌گوییم حتماً همان میزان برق که از شرکت برق می‌خرند، به همان اندازه هم دیزل داشته باشند تا با توجه به تجربه وضعیت تأمین برق در تابستان امسال، برای تابستان و زمستان آینده در راستای تأمین برق مشکلی نداشته باشیم.
چالش‌های تأمین سوخت جایگزین
به گفته وی هر چند هزینه ساخت نیروگاه دیزلی نسبت به خورشیدی کمتر است؛ اما تأمین گازوئیل مورد نیاز واحدهای صنعتی چالش‌هایی دارد.
مدیر انرژی شرکت شهرک‌های صنعتی خراسان رضوی توضیح می‌دهد: ساخت یک مگاوات نیروگاه خورشیدی حدود ۲۲میلیارد تومان بدون زمین هزینه دارد؛ اما تأمین همین یک مگاوات از طریق نصب دیزل‌ژنراتور حدود ۵میلیارد تومان هزینه خواهد داشت. با توجه به اینکه نیاز به اظهارات تولیدکننده به صورت دقیق برای تهیه گازوئیل دولتی وجود دارد و درصدی از واحدهای تولیدی به دلیل مباحث مالیاتی اطلاعات دقیق تولید خود را اظهار نمی‌کنند و از ادامه مسیر منصرف می‌شوند، ترجیح می‌دهند گازوئیل مورد نیاز را از بازار آزاد تأمین کنند.
بلاتکلیفی در تأمین برق، در نبود برنامه توسعه واحدها
مدیر انرژی شرکت شهرک‌های صنعتی خراسان رضوی در ادامه عنوان می‌کند: فاصله برق فروخته شده و مصرفی در شهرک‌های صنعتی بسیار زیاد است که ۹۰درصد شهرک‌های ما شامل این موضوع می‌شوند. به عبارت دیگر اگر یک پست فوق‌توزیع ۱۰۰مگاواتی می‌تواند به یک شهرک صنعتی برق بدهد، حدود ۳۰مگاوات برق از این میزان مصرف می‌شود و علت این اتفاق، تعطیلی برخی از واحدهای صنعتی، کار نکردن بعضی از واحدها با ظرفیت کامل و مشکلات دیگر است که کاهش مصرف را به دنبال دارد. به عنوان مثال اگر یک واحد صنعتی ۵۰۰ کیلووات برق می‌گیرد، این مقدار برق در ظرفیت برق کل شهرک صنعتی لحاظ می‌شود در صورتی که میزان مصرف کمتر از ۵۰۰کیلووات است.
رحیم‌خانی تشریح می‌کند: در کنار این موضوع، بحث توسعه واحدهای صنعتی در شهرک‌های صنعتی بزرگ وجود دارد که زمین لازم برای توسعه را ندارند و علت آن پیش‌بینی نکردن برنامه‌های توسعه صحیح توسط صنعتگران یا صاحبان واحدهای صنعتی است. این واحدها چون نمی‌توانند زیرساخت خود را تأمین کنند، به محل جدید می‌روند و زمین و برق محل قبلی بلاتکلیف می‌ماند.
قانون چگونگی تأمین انرژی در شهرک‌های صنعتی رعایت نمی‌شود
وی به مشکلات تأمین انرژی در شهرک‌های صنعتی اشاره می‌کند و می‌گوید: ماده ۸۱ قانون الحاق تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت می‌گوید تأمین آب، برق، گاز و تلفن تا درب واحد صنعتی بر عهده دستگاه‌های خدمت‌رسان است و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی هم باید بودجه آن را تأمین کند؛ اما در حال حاضر در داخل شهرک‌های صنعتی، شبکه‌های توزیع گاز و برق و معابر را شرکت شهرک‌های صنعتی ایجاد می‌کند که مغایر با قانون مذکور است؛ اما ناچار به اجرا هستیم تا بتوانیم خدمات لازم را تحویل واحد صنعتی داخل شهرک بدهیم. مشکلی که در این زمینه وجود دارد، با توجه به اینکه شرکت شهرک‌های صنعتی یک شرکت درآمدهزینه است، هزینه ایجاد این زیرساخت‌ها باید از صنعتگران گرفته شود.
تحمیل هزینه‌های تأمین برق به بخش خصوصی
رحیم‌خانی ضمن اشاره به کمبود منابع مالی دولتی ادامه می‌دهد: در سال ۱۴۰۰یا ۱۴۰۱ قانونی در قانون بودجه لحاظ شد که از نظر کارشناسی مناسب و خوب نبود چون فشار بر تولید بیشتر می‌شد؛ اما به استناد همین قانون هشت پست فوق توزیع در شهرک‌های صنعتی خراسان رضوی با مشارکت شرکت برق، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و شرکت شهرک‌های صنعتی خراسان رضوی ایجاد شد. این اتفاق خوبی برای صنعت برق بود؛ اما فشار زیادی به واحدهای صنعتی تحمیل شد و به یکباره هر کیلووات برق به قیمت حدود ۳۰۰هزار تومان در سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ به کیلوواتی ۲میلیون و ۸۰۰هزار تومان در سال ۱۴۰۱رسید.
وی می‌افزاید: شرکت برق منطقه‌ای خراسان رضوی واگذاری انشعاب برق را منوط به ساخت پست انتقال ۴۰۰کیلوولت در سه محور چناران، فریمان و بینالود کرده است. هزینه ساخت هر یک از این پست‌ها حدود هزار میلیارد تومان است. شرکت برق می‌گوید با مشارکت می‌تواند این پست‌ها را بسازد؛ اما این مشارکت کمر تولید را می‌شکند؛ زیرا در این صورت هر کیلووات برق به قیمت ۱۵ میلیون تومان تمام می‌شود. این موضوع با تذکر استاندار سابق خراسان رضوی اصلاح و مقرر شد شرکت برق این مبالغ را از محل مولدسازی تهیه کند. اگر این پست‌ها ساخته شوند، موضوع پایداری برق تا حدودی در این مناطق رفع می‌شود و باید تأکید کرد این مورد از بحث ناترازی برق یا همان کمبود برق در پیک مصرف جداست.
نظر شما