یک استاد زیست شناسی دانشگاه تهران در این باره به قدس آنلاین می گوید: برف روبی و پیشگیری از یخ زدگی معابر دارای مزایای فراوانی است از جمله ایمنی استفاده کنندگان از راه، حمل و نقل ایمن، کاهش تصادفات، کاهش تلفات جانی و زیان های مالی، افزایش سرعت تردد وسایل نقلیه و کاهش تراکم ترافیک، کاهش استرس های ناشی از ماندن در برف و یخ، کاهش ازدحام و تاخیرهای بسیار و از دست رفتن ساعات کار، جلوگیری از شکایات مردم از یکدیگر و شهرداری به دلیل تصادف و کاهش خسارات مالی ناشی از تصادفات جاده ای . به شرط این که محیط زیست به خطر نیفتد.

روش های گوناگون یخ زدایی معابر

دکتر حسین آخانی می افزاید: امروزه در کشورهای مختلف روش های تازه ای برای یخ زدایی معابر از جمله استفاده از برق برای گرم کردن سطح جاده ها و یخ زدایی در مناطق برون شهری، استفاده از آب های زیر زمینی حاوی املاح نمک های مختلف، استفاده از مخزن ذوب برف، استفاده از کانال های زیرزمینی ویژه انتقال برف در دو طرف خیابان استفاده می شود.

اما در ایران ساده ترین، با صرفه ترین و گاهی عملی ترین روش مقابله با برف و یخ در معابر عمومی استفاده از نمک است در حالی که پراکنش نمک با وجود این که با صرفه است اما آثار و معایب زیادی برای محیط زیست به دنبال دارد .

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران ادامه می دهد: متأسفانه روش سنتی یخ زدایی یعنی ریختن مخلوط شن و نمک جامد بر روی آسفالت با استفاده از ماشین و بیل، در حال حاضر تنها روشی است که در شهرها و جاده های بین شهری ایران، استفاده می شود و در کنار تخریب روسازی آسفالت، تاثیرات زیست محیطی منفی بر گیاهان، خاک، آب های جاری و زیر زمینی دارد.

آسیب نمک به گیاهان

استاد زیست شناسی دانشگاه تهران ادامه می دهد: نمک کلا یک ترکیب خطرناک برای گیاهان است. وقتی نمک را در زمستان می پاشند این نمک با آب برف و باران حل می شود و وارد ریشه گیاهان می شود و به فضای سبز آسیب جدی وارد می کند بنابراین باید تا آنجا که ممکن است از نمک استفاه نکرد.

این کارشناس محیط زیست می گوید: روش های جایگزینی وجود دارد که می توان با استفاده از فناوری های موجود از آن ها استفاه کرد.

بسیاری مواقع میزان نمکی که استفاده می شود افراطی است و در خیلی از معابر ضرورتی بر استفاده از این مقدار نمک نیست.

نمک برای گیاه ضرر دارد و اگر از نمک استفاده کنیم به فضای سبز شهری آسیب می رسانیم. چراکه درختان شهری ما به اندازه کافی در معرض آسیب هایی چون آفات، خشکی، استرس ها، و آلودگی هوا هستند. بنابراین نمک سبب آسیب بیشتر به آن ها خواهد شد.

نمکی که وارد خاک می شود خاک را شور می کند. از طرفی، ایران کشور شوری است آن چنانکه در بخش عمده ای از ایران نمک داریم. بنابراین نمک پاشی بیشتر از آنکه بحرانی جدی برای آب های زیرزمینی باشد، بیشترین آسیب را به خاک و فضای سبز وارد می کند.

آخانی تصریح می کند: در حقیقت نکته مهم این است که باید سیستم جابجایی و حمل و نقل مان را درست کنیم. اتفاقا ایران کشور پر برفی نیست به ویژه در سال های اخیر که بارش ها کاهش پیدا کرده است. بنابراین بزرگ ترین مشکل ما حجم وسایل نقلیه است که این حجم بالای وسایل نقلیه موجب آلودگی، ترافیک و تصادف می شود.

بنابراین چنانچه مدیریت شهری تمهیداتی را در نظر بگیرد تا مردم جامعه دسترسی آسان به حمل و نقل عمومی داشته و به راحتی از آن استفاده کنند، در روزهای برفی کاربرد نمک نیز در معابر کاهش می یابد. در حقیقت حتی با یک رفت و روب برف و شن پاشی در مسیر حمل و نقل و اتوبوس ها، دیگر نیازی به استفاده از نمک نخواهیم داشت.

این استاد زیست شناسی می افزاید: گمان نکنید هنگامی که در اروپا برف می آید همه مردم سوار ماشین شخصی می شوند. بلکه آن ها در این روزهای یخبندان بیشتر از حمل و نقل عمومی استفاده می کنند. اما در کشور ما به دلیل این که سیستم مطلوب حمل و نقل عمومی وجود ندارد، اتفاقا وقتی برف و باران می بارد استفاده از وسیله نقلیه شخصی بیشتر می شود.

بنابراین یکی از بهترین راه های حل مشکل نمک پاشی و آسیب به محیط زیست، توسعه حمل و نقل عمومی است .