باغ سنگی عمر زیادی ندارد اما با این‌حال امروزه به یکی از اسرارآمیزترین جاهای دیدنی سیرجان تبدیل شده است. این باغ توسط فردی به نام «درویش خان اسفندیارپور» ساخته شده است.  
برای آشنایی با باغ سنگی اسرارآمیز کرمان باید به میان‌دشت‌های دورافتاده‌ روستای میاندوآب برویم.  
در این باغ شش‌گوشه، نه بذری کاشته شده و نه زمینی شخم زده‌ شده، این باغ حتی به آب و آفتاب هم نیاز ندارد و میوه‌های آن چهارفصل هستند.  
باغ سنگی سیرجان پر از درخت‌های خشک با میوه‌های سنگی است. گاهی حتی وزن این سنگ‌ها به بیش از ۱۰ کیلوگرم می‌رسد.
داستان درویش خان
داستان باغ سنگی سیرجان به سال‌ها قبل بازمی‌گردد. این باغ توسط فردی به نام درویش خان اسفندیارپور یا درویش خان ساخته شده است.  
درویش خان مردی لال و ناشنوا بود که در ۱۳ دی ماه ۱۳۰۳ خورشیدی در روستای میاندوآب متولد شد. پدر او، حبیب‌الله خان نام داشت و بسیاری معتقدند اصل و نسب درویش خان به خان‌های قدیم می‌رسد.  
براساس داستان‌های موجود درویش خان یکی از ایلیاتی‌هایی بود که پس از تقسیم اراضی توسط رضاخان، در روستای بلورد ساکن شد.  
اما برخی روایت‌های دیگر درویش خان را یکی از زمین‌داران سیرجان معرفی می‌کنند. او از طریق باغبانی و چوپانی زندگی خود را می‌گذراند و درختان باغش بیشتر شامل بادام و گردو بودند.
در سال ۱۳۴۰ و پس از اجرای طرح اصلاحات اراضی، درویش‌خان هم مثل تعدادی از زمین‌داران بزرگ، زمین‌های خود را از دست داد و درختان باغش کم‌کم خشک شدند.  
او که تحمل این مصیبت را نداشت و نمی‌توانست باغ خود را به صورت خشکیده ببیند در صحرای مجاور یکی از باغ‌های قدیمی خود، چادر زد.
بعدازاین اتفاق درویش خان تصمیم گرفت اعتراض خود را با شیوه‌ متفاوتی بیان کند. او در زمین خود تنه خشک درختان را می‌کاشت و از آن‌ها سنگ آویزان می‌کرد.
 او این کار را آن‌قدر ادامه داد که در نهایت یک باغ سنگی به مساحت هزار متر ایجاد کرد. باغ سنگی درویش خان ۱۸۰ درخت داشت، حالا دیگر هیچ‌کس نمی‌توانست صدمه‌ای به این باغ بزند و همچنین خطری مانند خشکی باغش را تهدید نمی‌کرد.
با هر اتفاقی که در زندگی درویش خان می‌افتاد او یک سنگ و یک درخت جدید به باغ اضافه می‌کرد. مثلاً یکی از سنگ‌های آویزان شده شباهت زیادی به سر تراشیده‌ یک انسان دارد و به مناسبت اعزام پسرش به سربازی، به درخت آویزان شده است.  
هر کدام از سنگ‌های دیگر به مناسبت خاصی مانند مرگ عزیزان و دوستان از درخت آویزان شدند و درویش خان به جای سنگ مزار، هر روز به این سنگ‌ها سر می‌زد.
اشیای آویزان شده به درختان
البته سنگ‌ها تنها اشیای آویزان شده از درخت‌های خشک نبودند و درویش خان مدتی بعد شروع به آویزان کردن سر گوسفندان (دریده شده توسط گرگ) از درختان کرد.  
با اعتراض مردم، او دست از این کار برداشت و وسایل دیگری مانند چرخ‌دنده‌های فرسوده، پیت نفت، آیینه شکسته، نی‌قلیان، لاستیک‌های پنچر و ضایعات مختلف را از درختان آویزان کرد.  
به‌طورکلی روایت‌های متفاوتی درباره درویش خان وجود دارد. بسیاری از افراد او را مرد دلاوری معرفی می‌کنند که لاشه گوسفندان را از دست یک جفت پلنگ باز پس گرفته و آن‌ها را کشته است. همچنین برخی‌ها می‌گویند درویش خان با مارها و گرگ‌ها بازی می‌کرد.  
اما داستان درویش خان هر چه باشد می‌توان نبوغ و هنر او را در باغ سنگی مشاهده کرد. در آخرین عکس‌ها، او فرد مسنی با ریش‌های سفید و بلند است که به درخت خشکیده‌ باغ سنگی‌اش تکیه داده است.
جالب است بدانید پرویز کیمیایی در سال ۱۳۵۵، داستان زندگی درویش خان و باغ سنگی او را در یک فیلم به تصویر کشید. بازیگران این فیلم خود درویش خان و خانواده‌ او بودند. فیلم باغ سنگی در زمان خود به شهرت قابل توجهی رسید و پس از نمایش در جشنواره‌های داخلی و خارجی، جایزه خرس نقره‌ای برلین را از آن خود کرد.  
آدرس باغ سنگی سیرجان: ایران، استان کرمان، ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان، روستای میاندوآب.