یک کارشناس آموزشی به قدس آنلاین می گوید: نسل زد با فناوری های دیجیتال و ابزارهای هوشمند بیگانه نیست.
نسرین محمدباقری ادامه می دهد: بچه های نسل زد از وقتی چشم به جهان گشودند با گوشی، اینترنت، شبکه های اجتماعی و بازی های رایانه ای رشد کردند.
بنابراین قطعا نگرش آن ها به هستی و پدیده های مختلف با نسل ما تفاوت دارد و مدل زندگی آن ها از فضای مجازی تاثیر بسیار می گیرد.
برای نوجوان امروز، تایپ آسان تر از نوشتن است. ترجیح او به جای در دست گرفتن کتاب، خواندن کتاب به صورت پی دی اف و یا گوش دادن به پادکست است. او نظرات خود را آزادانه با کامنت بیان می کند و الگوهای خود را در شبکه های مجازی می یابد. بنابراین نگاه این بچه ها به درس و مدرسه با انتظارات والدین و معلم هایشان همخوانی ندارد.
محمدباقری که سابقه ۲۷ سال تدریس در مدارس گوناگون دارد عنوان می کند: آمار به ما می گوید حال درسی بچه ها خوب نیست و سواد دانش آموزان روند نزولی دارد. نتایج آزمون های نهایی، معدل های پایین، افت تحصیلی و فقر یادگیری دانش آموزان را نشان می دهد.
حتی براساس نتایج آزمون تیمز و پرلز، متأسفانه دانش آموزان ایرانی از آموزش مناسب و یادگیری مطلوب برخوردار نیستند.
عوامل افت تحصیلی چیست؟
این کارشناس آموزشی در پاسخ به پرسش ما درباره علت افت تحصیلی دانش آموزان نسل زد می گوید: افت تحصیلی ریشه در عوامل متعددی دارد. مهم ترین دلیل درسخوان نبودن نسل زد، بی انگیزگی است و نداشتن انگیزه نیز دلایل گوناگونی دارد.
محمدباقری ادامه می دهد: در حوزه محتوای درسی می توان به مولفه هایی مانند جذاب نبودن مطالب درسی، کاربردی نبودن محتوای آموزشی، به روز نبودن شیوه های تدریس، آشنایی کم معلمان با فناوری و انتخاب رشته تحصیلی نامناسب اشاره کرد که هر کدام به تنهایی جای بحث دارد.
تغییرات کتاب های درسی با فناوری همخوانی ندارد
از سوی دیگر، تغییرات کتاب های درسی متناسب با پیشرفت فناوری نیست و روش های تدریس همچنان بر پایه روش های قدیمی است از این رو کلاس درس برای نسل جدید جذابیتی ندارد و درس ها مورد علاقه بچه ها نیست.
درس خواندن برای بچه های امروز سخت و مشکل است چراکه با یک جست و جوی ساده در فضای مجازی و اینترنت می توانند پاسخ پرسش ها را پیدا کنند بنابراین حال و حوصله یادگیری ندارند. دانش آموزان امروزی حتی از نوشتن مطالب درسی سرکلاس بیزار هستند و ترجیح می دهند از تخته سیاه عکس گرفته شود و برایشان ارسال شود.
جست و جوی آرزوی والدین در فرزندان
این کارشناس آموزشی تصریح می کند: بسیاری از بچه ها در رشته هایی تحصیل می کنند که به آن علاقه ای ندارند. برخی از والدین آرزوهای دست نیافته خود را در فرزندان خود جست و جو می کنند و انتخاب رشته براساس علاقه پدر و مادر صورت می گیرد نه توانمندی و علاقه فرزند!
متأسفانه دانش آموزان بسیاری هستند که به دلیل نداشتن توان مالی خانواده از رفتن به هنرستان باز می مانند و ناچار در رشته ای که متناسب با روحیات و توانایی شان نیست تحصیل می کنند.
بچه های امروز مدرسه را دوست ندارند و دلیل این دوست نداشتن علاوه بر محتوای آموزشی به محیط مدرسه نیز بر می گردد. فضای مدارس شاد و جذاب نیست. قوانین مدرسه و سخت گیری های مداوم و گاه بی دلیل، بچه ها را دلزده کرده است.
محمدباقری دیدن واقعیت های جامعه را نیز از دیگر دلایل بی انگیزگی نسل زد و درسخوان نبودن آن ها می داند و می گوید: نسل زد باهوش است. ارزش علم و جایگاه تحصیل کرده ها و آمار بیکاران با تحصیلات عالی را به راحتی با صاحبان قدرت و پول و دلالی و واسطه گری مقایسه و نتیجه گیری می کند.
نسل امروز واقع گرا و راحت طلب است و مانند نسل ما با شعار و آرمان زندگی نمی کند.
نسلی که به دنبال کسب مهارت است
در حقیقت برخلاف ما که تمام آرزوهای خود را در درس خواندن و رفتن به دانشگاه و اهداف بزرگ غیرمادی جست و جو می کردیم، این نسل برای رسیدن به اهداف خود که شاید از دید ما خودمحور است، به دنبال راه های ساده و میانبر می گردد.
دانش آموز امروز موفقیت را صرفا قبولی در کنکور نمی داند. او به دنبال کسب مهارت هایی است که درآمد بالا به همراه داشته باشد.
از سوی دیگر تورم افسار گسیخته و مشکلات حاد اقتصادی، فشار دوچندان به خانواده ها وارد کرده و برخی بچه ها مجبور به ترک تحصیل شده اند یا همزمان با تحصیل به کار مشغول هستند که این موضوع آن ها را دچار افت تحصیلی می کند.
محمدباقری توضیح می دهد: شرایط جامعه هر روز فرزندان ما را از درس خواندن دور می کند. بنابراین اگر خواهان ایرانی آباد و سرافراز هستیم، آموزش و پرورش باید اولویت نخست دولت باشد.
به عبارتی باید مدرسه به عنوان مهم ترین مکان آموزشی مورد توجه ویژه قرار بگیرد و بی عدالتی آموزشی کم رنگ شود. شأن و اعتبار از دست رفته معلمان برگردد و معلمان در جایگاه واقعی خود قرار بگیرند.
وی تأکید می کند: بدانیم برای تربیت این نسل، نسخه های قدیمی آموزشی و تربیتی راه گشا نیست. بنابراین فرزندان ایران را دریابیم، به آن ها بها بدهیم، خواسته های به حقشان را سرکوب نکنیم و از توانمندی این نسل برای پیشرفت جامعه و ساختن آینده بهتر، بهره بگیریم.
نظر شما