این زمین است که به بازیگران، دیکته سیاست می‌کند و شاگردان ضعیف را به بدترین شکل تنبیه! آن‌جا که سیاست‌ورزی در عرصه‌های منطقه‌ای و جهانی به دیپلماسی، آن هم در حداقلی‌ترین، منفعلانه‌ترین و دفاعی‌ترین شکل آن خلاصه شود، نتایج فاجعه‌باری به همراه دارد که این روزها نظایر آن در گربه رقصانی گاه و بی‌گاه آن «همسایه شمال غربی» و یا از آن دردناک‌تر، شلنگ تخته انداختن آن «استان به سرقت رفته» از وطن، به وضوح قابل رؤیت است.
تلاش برای به چالش کشیدن جدی‌ترین رقیب منطقه‌ای، حق طبیعی رژیم حاکم بر «فلات آناتولی» است و حفاظت «جمهوری اسلامی ایران» از منافع ملی مسلم خود با چنگ و دندان، از آن طبیعی‌تر!
اخلال در ناوگان ترانزیتی جمهوری اسلامی ایران به سوی اروپا و اوراسیا، گران کردن سوخت، وضع تعرفه‌های نجومی، کارشکنی یا هر شیطنت دیگری که از ذهن خلاق و مریض! اتاق‌های فکر «حزب عدالت و توسعه» بیرون بیاید یا کارفرمایان از «واشینگتن» و «تل‌آویو» سفارش بدهند، با اقدام متقابل حل و فصل می‌شود؛ به شرطها و شروطها!
«سیونیک» به عنوان جنوبی‌ترین استان «ارمنستان» و یک خط مرزی فقط و فقط ۳۵ کیلومتری، همان شرط است و نقطه عطف حفظ توازن ژئوپلتیکی میان جمهوری اسلامی ایران و همسایه مذکور و دنباله کوچک آن است و این همان شرط پایدار ماندن همین صلح و ثبات نیم‌بندی است که به واسطه ملاحظات و مصلحت‌اندیشی‌ها در طرف عاقل قضیه؛ یعنی «جمهوری اسلامی ایران» همچنان باقی است.
روند فزاینده رفتار جنون‌آمیز طرف‌های مقابل جمهوری اسلامی ایران در این قضیه، احتمال حرکت به سمت گزینه‌های خطرناکی همچون هجوم نظامی به ارمنستان با هدف اشغال «زنگزور» را افزایش داده و فرامتن این متن، فراتر از تلاش برای تکمیل «حلقه موهوم جغرافیایی اتحاد تورانی»، حصر ایران و بستن یکی از مجراهای اصلی تنفسی خاک‌پایه کشور ماست.
پس موضوع مشخص است؛ دستور کار تعریف شده و سطح اهمیت، واضح! گرچه در سیاست‌های اعلامی در سطوح عالی کشور، تأکیدات قابل اعتنایی نسبت به عدم اجازه تغییر در «ژئوپلتیک» و مرزهای شمال غربی شده، اما با توجه به پیشینه نه‌چندان درخشانی که در هنگامه اتخاذ تصمیمات مهم و حیاتی شاهد بوده‌ایم، لازم است بار دیگر یادآوری شود تلاش برای بستن شریان‌های حیاتی یک اجتماع بزرگ ملی، امری است که باید با «چنگ و دندان» به آن واکنش نشان داد. «چنگ و دندان» نه اینجا صرفاً استعاره‌ای از اعمال زور در بالاترین سطح خود یعنی امر نظامی، که به معنای واقعی کلمه چنگ و دندان است! باقی ماندن تمام سیونیک تحت حاکمیت ارمنستان، امروز برای «منِ دانش آموخته» ژئوپلتیک، دست کمی از ایرانی بودن و ماندن جزایر سه گانه ندارد، بلکه بیشتر!
آن کشور همسایه و دنباله‌اش به عنوان پیمانکاران این پروژه و کارفرمایان چندملیتی آن‌ها، در حال رصد مستمر و محاسبه واکنش محتمل جمهوری اسلامی ایران‌اند که اگر این نبود، تا امروز، ده‌ها بار «سیونیک» را با «منبج» تاخت زده بودند و تمام! پس لازم است این بار به معنای واقعی کلمه، از بروز خطا در نظام محاسباتی دشمن جلوگیری کنیم و پیام‌های صریح و واضحی از کم و کیف پاسخ خود به اجرایی شدن این پروژه را به طرف‌های مقابل یادآوری کنیم؛ چیزی فراتر از دیپلماسی، فراتر از احضار و اخطار و حتی فراتر از مانور و رزمایش!