واقع‌بین اگر باشیم، تحریم‌ها بستن منافذ تنفسی و شاهراه‌های بالندگی اقتصاد و صنعت کشور را نشانه گرفته، اما شنیدن روایت شکل‌گیری، بالندگی و نوآوری کسب‌وکارهای پیشرو و دانش‌بنیان کشور آن هم در دل این همه غل و زنجیر ناجوانمردانه غرب، بسیار امیدبخش است.
یکی از تولیدکننده‌هایی که راه خود را از دل این «نشدن»ها باز کرده و هم کشور را به خودکفایی رسانده و هم در گسترش صادرات و ایجاد کارخانه در فراتر از مرزهای کشور از پای نمی‌نشیند، شرکت دانش‌بنیان بتن صنعت بریس است؛ شرکتی که بزرگ‌ترین تولیدکننده تراورس (یکی از اجزای اصلی روسازی خط راه‌آهن که به عنوان تکیه‌گاهی برای ریل و عاملی برای توزیع بار رو به بالا) راه‌آهن کشور است و حدود ۸۰درصد از نیاز تراورس پروژه‌های ریلی کشور را تأمین می‌کند.
بهرام غلامی فاضل، مدیرعامل این شرکت در گفت‌وگو با قدس بخشی از این مسیر پر فراز و نشیب را برای ما روایت می‌کند.
اول «واردات» بعد خودکفایی و «مهندسی معکوس» نخبگان وطنی
مدیرعامل شرکت بریس می‌گوید: پیچیده‌ترین بخش در حوزه بتون، حوزه پیش‌تنیدگی است و خوشبختانه شرکت بتن صنعت بریس شرکتی دانش‌بنیان در حوزه سازه‌های پیش‌تنیده بتونی به شمار می‌رود که از سال۱۳۸۴ روی این حوزه متمرکز شد و پس از دو سال کار مطالعاتی، سالنی ۱۵هزار متری و ۱۲ خط برای تولید تراورس‌های راه‌آهن و مترو احداث کرد.
در نقطه شروع کار ۶ خط تولید از انگلستان وارد شد اما خوشبختانه ۶ خط بعدی را جمعی از نخبگان استان همدان و استان‌های همجوار در غرب کشور با مهندسی معکوس ساختند و از سال۱۳۹۱ به این سو حدود ۸۰درصد از نیاز ریلی و بیشتر پروژه‌های بزرگ کشور در این حوزه به تراورس را تأمین می‌کنیم و اگر امروز جمهوری اسلامی ایران می‌تواند ادعا کند که سیر قطاری با سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت دارد و یا در حوزه حمل بار به ظرفیت ۳۰ تن در هر محور رسیده، این موفقیت بزرگ را نخبگان استان همدان و شرکت دانش‌بنیان بتن صنعت بریس عملی کرده‌اند به طوری که ایران از حیث نیاز به تراورس به خودکفایی رسیده است. اگرچه شاید کشورمان به دلیل تحریم نتوانسته در حوزه لکوموتیو، پاسخگوی این سرعت و بارمحوری بالا باشد.
تأمین نیاز تراورسی ۸۰درصد پروژه‌های بزرگ کشور
بهرام غلامی فاضل افزود: یکی از خدمات بزرگ این مجموعه به صنعت ریلی کشور در مترو خط حرم امام خمینی(ره)، فرودگاه امام(ره) و پرند ارائه و موفق شده تراورسی را بدون نیاز به ایستگاه تبادلی طراحی کند که به طور مستقیم از تونل روی «بالاست» (لایه‌ای از سنگ شکسته که تراورس‌ها روی آن قرار می‌گیرند) آمده است و به گفته مدیرعامل وقت مترو تهران حدود ۳۵ میلیون دلار منفعت برای شرکت بهره‌برداری مترو تهران داشته که این اتفاق خاص در بازه زمانی بسیار کوتاهی رخ داد.
ما تنها مجموعه خصوصی کشور در این حوزه هستیم که به تنهایی ظرفیت تولید روزانه ۳هزار عدد تراورس را داریم و غیر از ما دو شرکت دولتی (وابسته به شرکت راه‌آهن) که تولیدشان روی هم رفته به ۷۵۰ عدد هم نمی‌رسد.
شرکت دانش‌بنیان بتن صنعت بریس به عنوان موفق‌ترین مجموعه در تولید سازه‌های پیش‌تنیده بتونی کشور نیاز پروژه‌های ریلی چابهار به زاهدان، رشت- انزلی، یزد به اقلید، اردبیل، همدان به ملایر و هرات افغانستان به تراورس را تأمین کرده و هم‌اکنون پروژه همدان به سنندج را در دست اجرا دارد. همچنین در غرب کشور، وزارت راه را از نیوجرسی‌های جدید مفصلی بی‌نیاز کرده است و در این حوزه هم بزرگ‌ترین تأمین‌کننده کشور محسوب می‌شود.
این مجموعه البته در حوزه مسکن هم وارد شده و پروژه‌ای در فرودگاه مهرآباد اجرا کرد که طی آن در کمتر از دو ماه ۱۸۰هزار متر سقف و دیوار تأمین کرد و روزانه به میزان هزار متر قابلیت اجرا داشت و بلافاصله هم می‌توان سقف و طبقه بعد را اجرا کرد که این امر هم در صنعت ساختمان و هم در سرعت، دقت و کاهش قابل توجه قیمت تمام‌شده نوآوری محسوب می‌شود.
رایزنی برای توسعه صادرات و ایجاد کارخانه ادامه دارد
وی تأکید کرد: تراورس یک قطعه سنگین بتونی است که هزینه حمل‌ونقل آن بیش از هزینه تولید است و ما این مورد را بارها به دولت، قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا، وزارت راه‌وشهرسازی و شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل‌ونقل کشور اعلام کرده‌ایم که در کنار سه سالن فعلی، آمادگی داریم یک سالن تولید در منطقه چابهار ایجاد کنیم تا هم بتوانیم نیاز آن بخش از کشور را تأمین کنیم و هم صادرات داشته باشیم، اما متأسفانه هنوز همکاری شایسته‌ای با ما نداشته‌اند ولی با این اوصاف در حوزه صادرات به صورت جدی در حال فعالیت و رایزنی هستیم.
امروز در دنیا فقط پنج کنسرسیوم، دانش ساخت کارخانه تراورس را دارند که ایران به مدد نخبگان حاضر در مجموعه بریس به این دانش دست یافته و می‌تواند در هر نقطه‌ای از جهان کارخانه ایجاد کند و در این زمینه با کشورهای آسیای میانه و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس رایزنی‌هایی در حال انجام است.
در حوزه صادرات قرارداد ۵۰۰ میلیون دلاری (در فاصله ۱۴۰۲ تا ۱۴۰۳) با افغانستان برای تأمین ۲۰هزار عدد تراورس طی دو ماه منعقد و این نیاز را تأمین کردیم و به قزاقستان هم صادرات داشته‌ایم، حتی دفتری در آنجا تدارک دیدیم و اگر تحریم نبود می‌توانستیم فعال‌تر باشیم و چنانچه بخواهیم ارزآوری بیشتری برای کشور داشته باشیم می‌توانیم در نقطه‌ای مانند چابهار به‌ویژه با بیاناتی که رهبری معظم درخصوص سواحل مکران داشته‌اند، بستر مناسبی برای صادرات به صورت دریایی و تأمین نیاز شرق کشور را ایجاد کنیم.
واقعیت این است که تحریم برای ما و هر واحد تولیدی دیگری که با دولت‌ها کار می‌کند و مشتری‌اش دولت‌ها هستند محدودیت ایجاد می‌کند. مجموعه ما هم برای صادرات و هم ساخت کارخانه به عراق ورود کرد اما باوجود رابطه نزدیک ایران با عراق، به دلیل تحریم نتوانستیم به هدفمان برسیم و در صادرات به افغانستان هم برای بازگرداندن ارز با موانع بسیاری زیادی روبه‌رو شدیم.
تحریم‌ها اجازه نمی‌دهد دولت پروژه‌های عمرانی را پیش ببرد و تأمین نقدینگی را با مشکل مواجه می‌کند و اینکه ما امروز ظرفیت تولید روزانه ۳هزار عدد تراورس داریم مبتنی بر نگاه ویژه رهبری معظم به توسعه راه‌آهن در کشور است، اما متأسفانه از سال۱۳۹۶ به این سو حداکثر با ۳۰درصد ظرفیت کار می‌کنیم چراکه تحریم تأثیر مستقیمی بر اقتصاد کشور و پروژه‌های عمرانی گذاشته است و اگر این محدودیت‌ها رفع شود ظرفیت برافراشتن پرچم کشورمان را داریم.
۱۴ بهمن ۱۴۰۳ - ۰۹:۲۰
کد خبر: ۱۰۴۶۳۸۴
این روزها شاید بهترین مقطع زمانی برای گفتن از فرایند سخت و طاقت‌فرسای جوانه زدن و در ادامه مسیر، تنومند شدن درخت پربار اقتصاد و تولید کشور است؛ درختی که سال‌هاست از بندهای سخت تحریمی و تنگناهایی که ناجوانمردانه بر دست و پایش تحمیل شده، رنج می برد.
زمان مطالعه: ۵ دقیقه
نظر شما