شعبان با میلاد امامان قیام و مقاومت، همانند چراغی است که راه را برای فجر پیروزی انقلاب اسلامی روشن کرد.

شعبان؛ ماه ولادت قیام‌های تاریخ‌ساز

ماه شعبان، ماه تولد اسوه‌های مبارزه با ظلم است: از امام حسین(ع) که قیامش نماد نپذیرفتن ذلت شد تا امام سجاد(ع) که با دعا و مناجات، فرهنگ عاشورا را زنده نگه داشت. در نیمه این ماه نیز موعود بشریت، حضرت مهدی(عج)، متولد شد تا یادآور باشد که هر تحول الهی، نیازمند «منجی» است. این ماه به ما می‌آموزد که انقلاب‌های راستین، ریشه در آسمان دارند. انقلاب اسلامی ایران نیز از همین جنس است؛ نهضتی که با رهبری امام خمینی(ره)، ولادتی نوین در تاریخ اسلام رقم زد و پرچم «اقامة دین» را بر دوش کشید.

دهه فجر؛ ثمره خون شعبانیانِ زمین

دهه فجر، یادآور روزهایی است که طاغوت وابسته به غرب، با فریاد «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» به زباله‌دان تاریخ سپرده شد. این پیروزی، ادامه منطقی همان مسیری بود که شعبانیان آسمان آغاز کردند: امام خمینی(ره) چون امام حسین(ع) در مقابل استکبار ایستاد، مردم ایران چون یاران اباعبدالله(ع) از جان گذشتند و امروز، نظام برآمده از این انقلاب، همانند امام سجاد(ع) با حفظ مکتب، به جنگ فرهنگی با دشمن رفته است. تقارن دهه فجر با شعبان، تاکید می‌کند که انقلاب اسلامی، زنده‌ترین تفسیر «قیام برای خدا» در عصر حاضر است.

فریاد شعبانی مردم در ۲۲ بهمن

راهپیمایی ۲۲ بهمن، تنها یک مراسم سالگرد نیست؛ نمایش زنده‌ای است از پیوند ناگسستنی ملت با آرمان‌های شعبان و عاشورا. این روز، فرصتی است برای فریاد دوگانه: هم فریاد «لبیک به ولایت فقیه» که سدی در برابر استکبار است و هم فریاد «مطالبه اجرای اسلام ناب» که نسخه نجات اقتصاد و اخلاق جامعه است. مردم ایران در این روز، همانند روزهای شعبان که با استغفار و روزه به استقبال رمضان می‌روند، با حضور خود، آمادگی‌شان را برای ورود به «فجر تمدن اسلامی» اعلام می‌کنند.

از شعبان تا فجر؛ مسیری که باید ادامه یابد

این تقارن، یادآور رسالتی تاریخی است: انقلاب اسلامی، همانند ماه شعبان، «آغاز» است، نه پایان. همان‌گونه که شعبان، مقدمه رمضان است، دهه فجر نیز باید مقدمه‌ای برای «ایران قوی» و «جهان عاری از ظلم» باشد. شرط تحقق این آرمان، حرکت بر مدار دو اصل است: پاسداری از ارزش‌های انقلاب که خون شهدا ضامن آن است، و اصلاح مداوم مسیر که نیازمند نقد دلسوزانه و اقدام جهادی است. شعبان و فجر، با هم می‌گویند: «معنویت، بدون انقلابیگری ناتمام است و انقلاب، بدون روح شعبانی، عقیم.»