روزنامه خراسان درباره چرایی صعود کم هیجان تیم ملی ایران به جام جهانی نوشت: فوتبال، بهعنوان یک پدیده اجتماعی و ورزشی، ظرفیتهای بزرگی برای ایجاد نشاط و انسجام در جامعه دارد. این ورزش میتواند فراتر از مرزهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مردم را دور هم جمع کند و احساس تعلق به جامعه را تقویت کند. مهمترین ویژگی فوتبال این است که به دلیل امکانات نسبتاً کمهزینه، نوعی فراگیری دارد که میتواند جامعه را از نسلها، طبقات و قومیتهای مختلف گرد هم آورد. با توجه به این ویژگیها، فوتبال میتواند فضایی مشترک برای شادی، جشن و انسجام اجتماعی فراهم کند و برای مدت زمانی مردم را از دغدغههای روزمره دور کند.
فوتبال نه تنها برای تقویت هویت جمعی و ایجاد احساس نشاط عمومی مفید است، بلکه برای جوانان بهویژه در مناطق آسیبپذیر، فرصتهای سرگرمی سالم و کسب مهارتهای اجتماعی مانند انضباط، رهبری و کار گروهی ایجاد میکند. مشارکت در چنین فعالیتهایی میتواند جوانان را از رفتارهای ضداجتماعی دور کرده و به سمت رفتارهای مثبت سوق دهد. همچنین، این ورزش میتواند به کاهش شکافهای اجتماعی و تقویت ارتباط بین نسلها کمک کند. با تمام این ظرفیتهای مثبت، صعود تیم ملی ایران به جام جهانی امسال نتواست آنطور که باید موجی از شادی و انسجام را در جامعه ایجاد کند. دلایل مختلفی برای این مسأله وجود دارد:
اولین صعود ایران به جام جهانی در سال ۱۹۷۸، جامی با ۱۶ تیم بود. بعد از آن، رقابتها به ۳۲ تیم افزایش یافت و حالا به ۴۸ تیم رسیده است. این افزایش تعداد تیمها باعث میشود که صعود به جام جهانی سختی گذشته را نداشته باشد و مسابقات به دلیل حضور تیمهای ضعیف، رقابتی کمتری پیدا کند.
تیم ملی ایران در دوران اخیر با حواشی بسیاری روبرو بوده است. بازیکنان، بهویژه با مطرح کردن خود بهعنوان "نسل طلایی"، به نوعی خود را در مقابل نسلهای قبلی قرار دادهاند که این موضوع باعث ایجاد حس بدی میان هواداران شد. علاوه بر این، برخی از بازیکنان با اشتباهات فنی مکرر و حواشی فسخ قراردادها نتواستهاند ارتباط خوبی با هواداران برقرار کنند.
علاوه بر بازیکنان، کادر فنی و فدراسیون فوتبال ایران نیز به چهرههای مقبولی در میان هواداران تبدیل نشدهاند. اصرار بر استفاده از برخی بازیکنان پراشتباه و رفتارهای مربی باعث افزایش شکاف میان تیم و هواداران شده است.
در شرایطی که مردم به دلیل مشکلات اقتصادی با چالشهای زیادی مواجه هستند، حتی زمانی که صعود به جام جهانی رخ میدهد، به دلیل نبود روحیه عمومی و شرایط اجتماعی، هیجان و شادی برای چنین دستاوردی کمتر به چشم میآید. تجربههای قبلی نشان داده که مردم در چنین مواقعی بیشتر به شادی و همدلی نیاز دارند، اما اینبار وضعیت اقتصادی و اجتماعی باعث شد که این صعود چندان مورد توجه قرار نگیرد.
عملکرد تیم ملی در بازیهای انتخابی جام جهانی، بهویژه در روز صعود، چندان درخشان نبود. بیشتر بازیکنان عملکرد مناسبی نداشتند و تنها خط حمله با درخشش فردی توانست تیم را به جام جهانی برساند. این نوع صعود دراماتیک و حماسی نبود و باعث شد که به چشم نیاید.
در نهایت، این عوامل باعث شد که صعود تیم ملی ایران به جام جهانی امسال، سردترین و کمهیجانترین صعود تاریخ تیم ملی باشد. با این حال، فوتبال همچنان یک ابزار قدرتمند برای ایجاد اتحاد اجتماعی است که میتواند در آیندهای نهچندان دور با بهبود وضعیت، به تقویت انسجام اجتماعی و نشاط عمومی کمک کند.
نظر شما