آیت‌ الله هاشمی علیا جلسه‌ای دیگر از سلسله جلسات اخلاق عمومی با عنوان «شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه» را در مسجد حوزه علمیه قائم(عج) چیذر برگزار کرد.

ایشان در تبیین معنای این جمله از دعا و تفاوت آن با عبارت «وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِیَةِ» که در فرازهای سابق شرح داده شد، گفت: این جمله اخصّ از کوچک شمردن معصیت است؛ زیرا معصیت اعمّ از صغیره و کبیره است و آنچه در اینجا مدّنظر است، خصوص گناهان صغیره است؛ یعنی گناهان صغیره را حقیر بشماریم و بگوییم چیزی نیست. صغیره گناهی است که برای آن مجازات حد و تعزیر تعریف نشده باشد؛ برخلاف گناه کبیره که خداوند برای آن وعده عذاب داده و حد تعیین کرده است.

وی با تأکید بر این که انسان هرگز و در هیچ حالی نباید خود را در برابر خداوند متعال طلبکار بداند، خاطرنشان کرد: ملاک این نیست که فعلی که انجام می‌شود کوچک و ناچیز است یا خیر؛ بلکه ملاک این است که انسان مخالفت چه کسی را می‌کند؟ هرچه مقام بلندتر باشد، مخالفت با او بزرگ‌تر و مهم‌تر خواهد بود؛ مخالفت با خدا کوچکش هم عظمت دارد. بدین ترتیب، واجب است انسان همواره دو امر را در نظر داشته باشد: 1. عبادت هر چقدر زیاد باشد، حتی به اندازه عبادت تمام جن و انس و ملائکه، در مقابل خدای خالق منعم، کوچک است؛ 2. گناه هر چقدر حقیر و کوچک باشد، در مقابل مقام والای خداوند، بزرگ است. بر اساس روایات، اگر خدا بخواهد طبق عدل خود عمل کند، تمام بندگان حتی انبیای الهی به خدا بدهکار می‌شوند؛ بنابراین، خداوند از فضل خویش بهشت را به بندگانش ارزانی می‌دارد.

این استاد اخلاق در ادامه به نکات و توصیه‌های دیگری در این زمینه، بر پایه احادیث پرداخت؛ از جمله اینکه ارتکاب گناهان صغیره راه نفوذ و تسلط شیطان را هموار می‌کند؛ چنان‌که در روایت آمده است شیطان به گناهان کوچک از انسان راضی می‌شود تا به تدریج او را به سمت کبائر سوق دهد. همچنین مانند شراب، عقل آدمی را می‌رباید؛ با این تفاوت که اثری ماندگار و دائمی بر جای می‌گذارد! دوای این درد استغفار است و شفای آن، بازنگشتن به گناه. اگر انسان همواره به خاطر ارتکاب یک گناه، اشک بریزد و آن را فراموش نکند، آن گناه حتی اگر کبیره هم باشد، نزد خداوند، کوچک خواهد بود؛ اما اگر گناه کوچکی را حقیر بشمارد، نزد خداوند، بزرگ خواهد بود و بخشیده نخواهد شد.