موضوع خیلی هم پیچیده نیست! اپستین، یک کارساز و تسهیلگر در مناسبات جنسی خارج از قانون، عرف و انسانیت بسیاری از اصحاب شهرت، ثروت و قدرت در مقیاس بین‌المللی بوده که برای این تجارت پرسود، دفتر کار و نمایشگاهی به وسعت یک جزیره به نام «سنت جیمز» در آب‌های اقیانوسی ایالات متحده و مجموعه جزایر «ویرجین» پیش‌بینی کرده و با آغوش باز قربانیان جنسی و احتمالاً ثبت و ضبط‌کننده‌های صوتی-تصویری، به استقبال میهمانان خودمی‌رفته است. میهمانان متنوعی که از سیاستمداران و صاحبان ثروت آمریکایی تا نخست‌وزیر اسرائیل و شیوخ نفتی حاشیه جنوبی خلیج‌فارس را شامل بوده است. او با وجود اتهام‌ها و دستگیری‌های متعدد از ۲۰۰۵ و ۲۰۰۸ و ۲۰۱۳ و درنهایت ۲۰۱۹ در حالی که در سلول شخصی‌اش به سر می‌برد، اقدام به خودکشی کرد. امری که همان زمان هم توسط بسیاری از رسانه‌ها مورد تردید قرار گرفت و آن را تلاش برای سرپوش گذاشتن بر حقایقی دانستند که افشای آن‌ها، می‌تواند ساختار سیاسی آمریکا و حتی جهان را تکان دهد!
هر چند این ادعا اغراق‌آمیز است و نمونه‎‌های فراوانی از رسوایی‌های اخلاقی افراد و اشخاص شناخته‌شده دنیای سیاست در سراسر گیتی، نتوانسته تغییر چندانی در روندها و رویه‌های فسادآمیز به‌ویژه در جرایم سازمان‌یافته جنسی ایجاد کند اما در پرونده اپستین، حجم اطلاعات و همچنین سطح افراد درگیر و مقیاس و پراکندگی بین‌المللی آن‌ها در کنار احتمالی بسیار قوی از کارگردانی یک سرویس اطلاعاتی خارجی (به شکل خاص موساد) در این مناسبات و بهره‌برداری‌های مترتب بر آن؛ همه و همه نگاه‌های زیادی را به این موضوع متوجه کرده است.
اگر چه این واقعیت که ساختار سیاسی و اقتصادی آمریکا با مسئله فساد جنسی و سوءاستفاده‌های اینچنینی آمیخته و قطعاً در دفترچه تلفن و یادداشت اپستین، تعداد دموکرات‌ها دست‌کمی از جمهوری‌خواهان نخواهد داشت، اما با توجه به شواهدی که پای شخص رئیس‌جمهور فعلی آمریکا یعنی «دونالد ترامپ» را به این پرونده باز می‌کند، رقبای سیاسی وی در حزب دموکرات و حتی بعضی جمهوری‌خواهانی که به هر دلیلی کینه یا زاویه با ترامپ دارند، تلاش مستمری برای انتشار عمومی اسناد مربوط و احتمالاً به چالش کشیدن او در پی یک رسوایی بزرگ داشته‌اند. امری که با امتناع دولت، به کنگره هم کشیده شد و در نهایت، مصوبه‌ای که برای تأیید یا «وتو»، روی میز ترامپ رسیده است.
انتشار قطره‌چکانی اطلاعات از ردپای ترامپ در این فساد گسترده و حتی خبری که به‌تازگی مؤید شکل‌گیری رابطه او با همسر فعلی‌اش «ملانیا» در هواپیمای شخصی اپستین منتشر شده، بیش از احتمال درز داخلی اطلاعات در ساختارهای اجرایی و دولتی آمریکا، شائبه استفاده ابزاری بازیگری دیگر از نسخه اصلی اطلاعات برای نیل به اهداف خود را جدی‌تر می‌کند. اسرائیل را تصور کنید! چگونه می‌تواند یک رئیس‌جمهور را که برای دریافت نشان صلح دست و پا می‌زند، به بمباران تأسیسات هسته‌ای کشوری در ده‌ها هزار کیلومتر دورتر مجبور کرده و او را تا آستانه یک جنگ تمام‌عیار پیش ببرد؟
پس از مدت‌ها کشمکش و رفت و برگشت‌های متداول در فضای سیاسی آمریکا، تحت فشار افکار عمومی برای انتشار جزئیات و اسناد پرونده اپستین، امروز ترامپ با یک انتخاب ساده روبه‌رو است؛ یا مصوبه کنگره را تأیید می‌کند و به زندگی سیاسی خود (حداقل برای رؤیای دور سوم ریاست جمهوری) پایان می‌دهد یا با وتو آن و رد تصمیم کنگره، به سنت دموکراسی آمریکایی پایبند می‌ماند و کار را به دست زمان، پول، جنگ و رسانه می‌سپارد و تجربه‌ای که ثابت کرده ترامپ به این سادگی‌ها عطای قدرت تمرکزیافته در کاخ‌سفید را به لقایش نخواهد بخشید؛ حتی اگر تصمیماتش تابعی از میزان انتشار اخبار مربوط به او و معشوقه‌هایش در جزیره اپستین باشد.