آمَدُم بُرُم بالا پوشتِ بومبِما که آنتن رِ سرِ جاش قُرص کُنُم دیدُم نِوَردِوون نِدِرُم. وَرخاستُم رفتُم خِنه نیمه کاله یِ روبِروما که دِرَن درستِش مُکُنَن تا اَزونجه نِوَردِوون قرض بیگیرُم. هَم رفتُم تو یَک دادِ قایِم زدُم بییبنُم کسی اونجه هستِگ که دیدُم یَک یَرِگه ای آمَدُ گفتِگ اینجا چَکّار داری؟! از لهجَشُ قیِفَش فهمیدُم یَرِگه اَزی اتباعِ غیرمجازِ کیشورِ دوستُ بِرارِمایِ. خُلصه او که نِوَردِوون نِداشت؛ واز رفتُم در دُکونِ اکبرآقا سوپری که اَزو نِوَردوون بیگیرُم. اونجه یَم که رفتُم دیدُم خودِش نِبودُ نِوَردِوونَم نِداشت؛ شاگردِشَم که پشتِ پاچال چایی مُخورد هَم بِزِم گفتِگ بفرما چوی بخور، فهمیدُم ایَم اَزی اتباعِ غیرمجازِ. دِگه آخرِش اعصابُم داغون رَفتُ رفتُم چارتا میلان اووَر تر که یَک ابزارفوروشیه اَزِش یَکدِنه نِوَردِوونِ نو خِریدُم. وَختی پول رِ دادُم گفتِگ شما برو مُدُم شاگردُم بیاره دَرِ خِنَتا. شاگردِ ایره که از هَم دور فهمیدُم اتباع غیرمجازِ بِرِیکه از هَم سرِ میلان که با نِوَردِوون میامد بِرِیِ خودِش آهنگِ خانَه به خانَه گشتَم؛ بی آشَیانه گشتَم رِ مُخواند!
حالا مو یِ مَش غضنفر موندُم درسته که دور و وریایِ مسؤولاما هَمَّشا چَنتا شغلِ مَقبول دِرَن ولی مَسؤولاما نَبایِست یَک فِکریَم بِرِیِ ایقذَر جِوون بیکارِ مِشَدی یُ ایقذَر اتبایِ بیگانه شاغل تو مِشَد بُکُنَن؟!