این یادداشت می افزاید: هیلاری کلینتون وزیر خارجه سابق آمریکا با انتشار بیانیه ای، توافق لوزان را گامی مهم به سمت توافق جامع دانسته و گفته که توافق نهایی، ایران را از دستیابی به بمب اتم، باز می دارد. در این بیانیه که در پایگاه خبری هیل منتشر شده، کلینتون از عملکرد جانشین خود در وزارت خارجه تقدیر کرده و گفته که تلاش های اوباما و جان کری، مداوم و مصممانه بوده و همه تلاش ها معطوف به رسیدن به نتیجه یعنی توافق هسته ای بوده است.

با اینکه بارها از سوی طرفین حاضر در مذاکرات اعلام شده که مذاکرات هسته ای فقط هسته ای است، این دیپلمات سابق در بیانیه خود گفته که «این امر حیاتی است که تلاش های صورت گرفته برای رسیدن به توافق هسته ای، بخشی از راهبرد جامع آمریکا برای بررسی بلندپروازی های منطقه ای ایران و حمایت از متحدین آمریکا در منطقه باشد و رهبری آمریکا را در خاورمیانه، اعمال کند.»

در مقابل، جب بوش، برادر جرج واکر بوش که اصلی ترین شانس را برای حضور در رقابتهای نهایی انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 دارد، روی خوشی به بیانیه لوزان نشان نداده است. جب بوش اعلام کرده است که از چنین توافقنامه معیوبی پشتیبانی نخواهد کرد! واقعیت امر این است که بی تعهدی ایالات متحده آمریکا نسبت به تعهدات حقوقی و الزام آور خود در نظام بین الملل موضوعی نیست که بتوان آن را کتمان کرد.این بی تعهدی خود را در موارد متعددی نشان داده است.

در برهه فعلی نیز مقامات آمریکایی به صورتی صریح و آشکار از بی تعهدی خود به توافق هسته ای سخن می گویند! موضوعی بار دیگر غیر قابل اعتماد بودن واشنگتن را در مذاکرات هسته ای به اثبات رسانده است. در این میان، یک گروه 47 نفری از سناتورهای جمهوریخواه آمریکا در یک نامه سرگشاده به ایران هشدار دادند که هرگونه توافق هسته ای که با دولت «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا به امضا درآید بعد از پایان دوران ریاست جمهوری اوباما معتبر نیست و ادامه نخواهد داشت. به گزارش بلومبرگ، این نامه سرگشاده که توسط «تام کاتن» سازماندهی شده بود و به امضای رهبر حزب جمهوریخواه سنا و همچنین «مارکو روبیو» از نامزدهای احتمالی انتخابات ریاست جمهوری 2016، «تد کروز» و «رند پائول» درآمده بود، با هدف منصرف کردن دولت ایران از امضای توافق هسته ای و همچنین اعمال فشار به کاخ سفید برای دادن اختیار به کنگره برای نظارت بر توافق هسته ای با ایران نوشته شده بود.

در متن این نامه آمده است: جالب توجه است در حالی که بر مذاکرات شما با دولت خود نظارت داریم می بینیم که شما به طور کامل از نظام قانون اساسی ما آگاهی ندارید......هرچیزی که مورد تأیید کنگره قرار نگیرد، تنها یک توافق اجرایی است و رئیس جمهور بعدی می تواند با یک حرکت قلم آن را ابطال کند و کنگره آینده می تواند در هر برهه از زمان مفاد توافق را اصلاح کند.

این در حالی است که حامیان کنترل تسلیحات و طرفداران مذاکره با ایران استدلال کرده اند که رئیس جمهور و کنگره بعدی آمریکا در تغییر یا لغو هرگونه توافق هسته ای با ایران با مشکل مواجه خواهند بود، بویژه آنکه اگر توافق احتمالی با ایران از نظر منطقی یک توافق خوب باشد! از سوی دیگر، جدال کبوترها و بازهای آمریکایی بر سر مذاکرات هسته ای اخیر، صرفا معطوف به بیانیه لوزان نشده و حق وتوی اوباما را نیز به صورت مستقیم هدف قرار داده است. سناتور «باب کورکر» رئیس کمیته روابط خارجی سنااخیرا در مصاحبه با شبکه «فاکس نیوز» تصریح کرد که حمایت 64 تا 65 سناتور آمریکایی از لایحه نظارت کنگره بر هرگونه توافق نهایی هسته ای با ایران را به دست آورده است و تنها به دو رأی دیگر نیاز دارد تا حق وتو اوباما را در این لایحه سلب کنند.

وی تأکید کرد که این لایحه، «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا را وادار می کند تا قبل از امضای هرگونه توافق نهایی هسته ای با ایران، آن را در اختیار سنا برای تأیید نهایی قرار دهد. «لایحه 2015 بازبینی توافق هسته ای ایران» با پشتیبانی سناتور «باب کورکر» و «رابرت منندز»، رئیس جمهور آمریکا را موظف می کند، متن هرگونه توافق هسته ای با ایران را قبل از تأیید در اختیار کنگره قرار دهد و همچنین دولت آمریکا را به مدت 60 روز از تعلیق تحریم های کنگره علیه ایران منع می کند. کورکر در تشریح مواضع خود اعلام کرده است: « نمی دانم که 67 رأی داریم یا خیر. با حساب حامیان این لایحه و در صورتی که تمامی جمهوریخواهان از این لایحه حمایت کنند، باید ببینیم وضع به چه شکلی درمی آید اما اگر درست اطلاع رسانی شده باشد، تا به امروز 64 تا 65 رأی در اختیار داریم.آنها تصویری عکس آنچه که در آمریکا گزارش شده است، ارائه دادند و همانطور که می بینید، ظریف در واقع جان کری را به دلیل ارائه نکات مذاکرات که تنها هدف آن خشنود کردن کنگره بود، مورد چالش قرار داد. بنابراین شفاف سازی های زیادی باید صورت گیرد و بسیاری از جزئیات در این برهه از زمان نامشخص است و بنابراین نمی دانم که چگونه افراد واقعاً می توانند به این مسئله پی ببرند که این توافق با ایران یک توافق خوب یا بد برای شهروندان آمریکایی است.» لازم به ذکر است که وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا نیز پس از ارسال نامه 47 سناتور آمریکایی، صراحتا لغو توافق هسته ای با ایران را حق رئیس جمهور بعدی این کشور دانسته و در این خصوص تاکید کرده است : « نامه سناتورهای آمریکا به ایران، اعتماد جهانی به ایالات متحده را خدشه دار کرد. این نامه، اعتبار هزاران قرارداد بین المللی که آمریکا آنها را امضا کرده، مورد تهدید قرار می دهد. البته این حق کنگره و رئیس جمهور آینده است اما در مدت 29 سالی که من در کنگره بودم، حتی یکبار هم نشنیدم و ندیدم که چنین اتفاق عجیبی بیفتد. مهم نیست که رئیس جمهور چه کسی است؛ مسئله اینجاست که تاکنون چنین اتفاقی هرگز رخ نداده است.» واقعیت امر این است که تعهد دولت بعدی ایالات متحده آمریکا نسبت به هرگونه توافق هسته ای با ایران کاملا زیر سئوال رفته است. حتی اگر شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز در این خصوص ضمانتهای حقوقی لازم را ایجاد کند، مقامات آمریکایی که نسبت به نقض متعدد پیمانها و عهدنامه های بین المللی شهره هستند ممکن است معادله را به صورتی کامل بر هم بزنند. همین مسئله ایجاب

می کند تا دستگاه سیاست خارجی کشور در برابر هرگونه عهد شکنی احتمالی آمریکا در آینده ای نزدیک یا دور آماده باشد.

ایرنا