به گزارش قدس آنلاین، خوشرویی از صفات پسندیده و حالات نیکوی آدمی است که در آموزه های اسلام و روایات ائمه معصوم علیهم السلام بشدت نسبت به آن توصیه شده و آثار فراوانی برای آن برشمرده می شود.
چنانکه رسول خدا (ص) فرموده اند: «اى پسران عبد المطلب: شما نتوانيد با اموال خود به همه مردم گشايش دهيد، پس با چهره باز و خوشروئى با آنها برخورد كنيد.»
مولای متقیان امام علی (ع) می فرمایند: «گشاده رويى كينه را از بين مى برد.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «سه چيز است كه هر كه يكى از آنها را نزد خدا برد، خدا بهشت را براى او واجب كند: انفاق در حال تنگدستى و خوشروئى براى همه مردم و انصاف دادن از خود (يعنى حق را بگويد اگر چه بر زيان او باشد).»
همچنین از امام باقر (ع) است که فرمودند: «مردى خدمت رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله آمد و عرض كرد: يا رسول اللَّه (ص) مرا سفارش كن، از جمله سفارشات پيغمبر (ص) به او اين بود كه برادرت را با چهره باز ملاقات كن.»
يكى از اصحاب گويد: به امام صادق (ع) عرض كردم: اندازه حسن خلق چيست؟ فرمودند: «اينكه فروتنى كنى و خوش سخن باشى و برادرت را با خوشروئى برخورد كنى.»
فضيل (از امام باقر يا امام صادق عليهما السّلام) نقل كند كه فرمودند: «احسان هاى نيكو و خوشروئى، جلب محبت كنند و به بهشت در آورند، و بخل و ترشروئى، از خدا دور كنند و به دوزخ درآورند.»
علاوه بر این، از رسول خدا (ص) است که فرمودند: «خوشروئى كينه دل را مي برد.»
امیرمومنان امام علی (ع) می فرمایند: «با گشاده رويى و خوشرويى، بخشش ارزش پيدا مى كند.»
و نیز از آن حضرت (ع) است که: «گشاده رويى تو نشانگر بزرگوارى و كرامت نفس توست.»
امام صادق (ع) نیز فرموده اند: «بهشتى ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده.»
منابع:
اصول کافی
غررالحکم
مجموعه ورام
نظر شما