اردوغان سابق
 شک نکنید! این چند سطر را که بالاتر نوشتیم، کلمه به کلمه اش مربوط به سال 1387 و سخنان اردوغان، نخست وزیر ترکیه  در نشست «داووس» است. نخست وزیر کشوری که سال‌های سال به حیاط خلوت آمریکا و رژیم صهیونیستی در منطقه معروف بود. البته امروز دیگر «رجب طیب اردوغان» نخست وزیر ترکیه نیست، همان طور که خودش، دیگر اردوغان سال 87 نیست. رئیس‌جمهور کنونی سرزمین افندی‌ها بدون شک اگر امروز فرصتی دست بدهد و روبه‌روی یکی از مقام‌های رژیم صهیونیستی بنشیند دیگر آن نمایش- بظاهر- افتخار آمیز رقم نمی‌خورد و شاید رجب طیب افندی - این‌بار- از مظلومیت قوم یهود نیز سخن بگوید!

 دانش آموز مدارس دینی
 رجب طیب اردوغان 62 ساله ویژگی‌های منحصر به فرد دیگری هم در زندگی‌اش پیدا می‌شود. سیاستمدار استانبولی که یک ترکیه‌ای اصیل به نظر می‌رسد، سال 2004 و در سفر به گرجستان اعتراف می‌کند- شاید برای خوشامد گرجی ها- که پدر و مادرش مهاجران گرجستانی بوده‌اند که به ترکیه آمده و در استانبول ساکن شده اند. آقا رجب درس خواندن را با تحصیلات دینی در مدرسه «امام‌خطیب» شروع می‌کند و بعدها در تغییر رویه ناگهانی از مدرسه عالی اقتصادی تجاری آکسارای سردر می‌آورد. مدرک اقتصادی و بازرگانی اش را که می‌گیرد در اداره حمل‌ونقل استانبول مشغول به کار می‌شود. سال 1980 وقتی رئیسش گیر می‌دهد که باید ریشت را بتراشی، زیر بار نمی‌رود و کارش را رها می‌کند. در 24 سالگی ازدواج می‌کند و همان زمان به حزب «رستگاری ملی» به رهبری نجم الدین اربکان می‌پیوندد. در 28 سالگی به خدمت سربازی می‌رود. سه سال بعد به عضویت حزب «رفاه» در می‌آید. چند بار نامزد ورود به پارلمان می‌شود و پس از سال‌ها ناکامی، سرانجام در سال 1991 از منطقه استانبول به پارلمان راه پیدا می‌کند؛ مدتی هم شهردار استانبول می‌شود. در سال 2002 به نخست وزیری می‌رسد و از سال 2014 هم رئیس جمهور ترکیه است. پرزیدنت رجب، تنها سیاستمدار ترکیه‌ای است که نمی‌تواند جز زبان ترکی به زبان دیگر سخن بگوید.

 توهم «احیای امپراتوری عثمانی»
شاید ما ایرانی‌ها به همان اندازه که در سال 1387 کیفور شدیم از سخنان ضد اسراییلی «اردوغان» در اجلاس «داووس»، چند سال است که از مواضع او نسبت به مسایل سوریه ، عراق و ایران، پی در پی شگفت زده می‌شویم. اما آن‌ها که سال‌هاست، اردوغان و رفتار و سخنانش را دقیق تر زیر نظر دارند و رصد می‌کنند،  شاید به اندازه من و شما شگفت زده نشده باشند. آن‌ها فراموش نمی‌کنند که اردوغان جایی در جمع هواداران هم حزبی اش گفته بود: «ما نوادگان امپراتوری سلجوقیان و باقیمانده دولت عثمانی هستیم ...ما در مسیر اجداد کشورگشای خود از آلپ ارسلان تا سلطان محمد فاتح قرار داریم...» . وقتی این سخنان قدیمی اردوغان را کنار عملکرد و رفتار سال‌های اخیر او در قبال مسأله سوریه و عراق قرار بدهیم، آنگاه دیگر برای تعجب کردن، جایی باقی نمی ماند. اگر خوب به موضع گیری‌های اخیر اردوغان دقت کنیم متوجه می‌شویم، حمایت‌های پنهان و آشکارش از داعش- در سوریه و عراق- بر خلاف برخی سران عرب، تنها به خاطرمنافع کوتاه مدت یا ضدیت و دشمنی با ایران نیست. رفتار اردوغان - در خوش بینانه‌ترین گمانه- در بلند پروازی‌های او برای احیای امپراتوری عثمانی ریشه دارد. اردوغان شاید هنوز که هنوز است به فروپاشی حکومت مرکزی در عراق و چند پاره شدن سرزمین سوریه امیدوار است تا شاید با ضمیمه کردن بخش‌های کوچک اما استراتژیک از کشورهای دیگر  به کشورش، بتواند خواب‌هایی را که برای احیای عظمت عثمانی دیده، جامه عمل بپوشاند. هر چند اگر بدبینانه‌تر به ماجرا نگاه کنیم و روابط تجاری نه چندان روشن او را با «یاسین‌قاضی» به عنوان متهم حوادث 11 سپتامبر و تروریستی که در تعقیب است در نظر بگیریم، پرونده فساد مقام‌های نزدیک به او در دولت را زیر و رو کنیم و به ثروت کلان فرزندانش که از راه دلالی فروش نفت برای داعش به دست آورده‌اند، کمی فکر کنیم، اردوغان را دیکتاتور کوچکی می‌بینیم که این روزها از مرز بلندپروازی‌ها پایش را فراتر گذاشته و افکارش به توهم تبدیل شده است، توهمی که برخی سیاستمداران می‌گویند؛ - دیر یا زود- ترکیه را با خطر بزرگی روبه رو می‌کند.

 ... و شاهکار دیگر «افندی»
سال 91 در مصاحبه با خبرگزاری‌ها اردوغان گفت: ایران دارد برای پیشبرد اهداف هسته‌ای خودش  در سوریه وقت تلف می‌کند. او حدود یک سال پیش شمشیر را علیه ایرانیان از رو بست و گفت : ایران داعش را تعقیب می‌کند تا خودش جای او را در منطقه بگیرد، هر چند درست یازده روز پس از این  سخنان جنجالی بود که به تهران سفر کرد تا برای بهبود سطح روابط دو کشور تلاش کند!
سخنرانی عجیب و غریب در باره تساوی حقوق زن و مرد، اعلام اینکه مسلمانان قاره آمریکا را کشف کرده اند، تاختن یکباره و بدون مقدمه‌اش به کشورهای غربی و بیان اینکه آن‌ها می‌خواهند ما  و فرزندان‌مان بمیریم و سرانجام ساخت کاخ مجلل ریاست‌جمهوری با معماری دوران عثمانی و احیای پوشش سربازان عثمانی در مراسم رسمی استقبال از برخی سران دولت‌ها،
- همه‌و‌همه- نشان می‌دهد که اردوغان به آسانی‌ها از نگرش و باورهایش درباره رؤیای بازیافت امپراتوری عثمانی دست نمی‌کشد، مگر اینکه واقعیت‌های میدانی در عرصه تحولات منطقه، «افندی بلندپرواز» را به تجدیدنظر در - دست کم- برخی از دیدگاه‌هایش وادار کند.