به گزارش قدس آنلاین به نقل از ایرنا، نیویورک تایمز در سرمقاله روز دوشنبه خود ادامه داد: ««بیش از یک سال پیش 'دونالد ترامپ' نامزد جمهوریخواه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اعلام کرد که همان نبوغ ذاتی که به او کمک کرد به یک بازرگان موفق تبدیل شود، اینک همان نبوغ می تواند به او در کسوت یک رئیس جمهوری در رفع و رجوع مشکلات کشور کمک کند .
اما حقایقی که هفته گذشته در مورد زندگی حرفه ای ترامپ فاش شد، مشخص کرد که چندان نبوغی هم در کار نبوده است و ترامپ در حیات کاری اش، شکست سنگینی را هم تجربه کرده است .
طبق اسنادی که هفته گذشته همین روزنامه بدست آورد، ترامپ در اظهار نامه مالیاتی اش ادعا کرده است که در سال 1995 یک ضرر مالی 916 میلیون دلاری را متحمل شده است. چنین ضرر سنگین مالی یعنی یک باخت حماسی؛ نه یک فرار موفق.
این رقم با محاسبه ارزش امروز دلار معادل 1.4 میلیارد دلار است و معلوم نیست به چه علت چنین رقم سنگینی خسارت، بر ترامپ وارد آمده است .
شاید محاسبه غلط و ورشکستی در بعضی اموال و سرمایه گذاری های ترامپ از جمله ورشکستی باشگاههای شبانه ' آتلانتیک سیتی' یا شکست سرمایه گذاری و کسادی کسب و کار مانند ورشکستگی 'هتل پلازا' باعث رقم خوردن چنین زیان مالی سنگینی برای ترامپ شده است.
تمام آنچه که ما در این قضیه می دانیم همان مطلب این روزنامه است که خبر داد ترامپ در سال 1995 زیان مالی سنگینی را متحمل شده و بابت آن 18 سال از پرداخت مالیات بابت درآمدهایی که از سایر منابع مالی اش کسب کرده بود، معاف شده است .
نمی توان کشف کرد آیا او برای حدود دو دهه مالیات بردرآمد پرداخت کرده است یا نه . تا به حال نه خود ترامپ و نه تیم انتخاباتی اش این موضوع را انکار نکرده اند. اگر ترامپ واقعا عملکرد مالیاتی اش را قابل دفاع می داند، باید اظهار نامه مالیاتی اش را رو کند.
ترامپ با طفره رفتن از رو کردن این اظهار نامه، ظاهرا حتی خود نیز این اصل را قبول دارد که مالیات ندادن یعنی یک سرافکندگی سیاسی .
فارغ از این مساله، واقعیت آزار دهنده در این موضوع، کمک غیرمستقیمی است که دولت آمریکا در این فرار مالیاتی به ترامپ انجام داده است. اینطور که به نظر می رسد ظاهرا دولت آمریکا دست به کار شده و ترامپ را از مصیبت های شکست تجاری اش نجات داده است.
فارغ از اینکه این کار قانونی بوده است یا نه؛ اما به هر حال، خدمتی که دولت آمریکا در حق ترامپ انجام داده، در واقع اعانه ای بوده است که هیچ شهروند معمولی حتی در سخت ترین شرایط هم حق دریافت آن را ندارد.
ترامپ در نخستین مناظره تلویزیونی دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری، طفره رفتنش از پرداخت مالیات را نوعی ' هوشمندی' عنوان کرد .
آنچه که ترامپ سعی دارد برای توجیه فرار مالیاتی خود متوسل به آن شود، در واقع یک قانون مالیاتی است که به شهروندان فوق العاده ثروتمند این فرصت را می دهد تا بار مالیاتی شان را به دوش سایر شهروندان بیفکنند؛ به خصوص بر دوش طبقه کارگری آمریکا که مالیات هایشان در همان فیش حقوقی شان ثبت و از دریافتی هایشان کسر می شود و سپر بلایی برای در امان ماندن از مالیات ندارند .
البته کنگره هم در این غائله کم گناهکار نیست . کنگره با تصویب قوانینی که فعالان بخش املاک و مستغلات را متفاوت از سایر مالیات دهندگان می نگرد و با آنها برخورد می کند؛ به سهم خود در هموار کردن راه فرار مالیاتی ترامپ ایفای نقش کرده است.
کارآفرینان و سرمایه دارانی مانند ترامپ این اجازه را دارند در صورتی که در بخش مسکن متحمل ضرر و زیانی شوند؛ از پرداخت مالیات بابت سایر منابع دیگر مالی شان معاف شوند .
در مورد ترامپ این معافیت شامل درآمدهایی شد که از راه فروش انواع خرده ریزه ها از استیک گرفته تا کراوات و غیره کسب کرده بود.اما همین قوانین فدرال همه پزشکان، وکلا و سایر مشاغل را موظف کرده است چنانچه متحمل خسارت سنگین مالی در بخش مسکن می شوند، فقط از پرداخت مالیات بابت سایر درآمدهایی که در بخش مسکن کسب کرده اند، معاف شوند.
باورنکردنی است؛ در توجیه همه این رفتارهای مالیاتی، تیم انتخاباتی ترامپ توجیهش این است که چون او می داند چگونه با سیستم مالیاتی کشور بازی کند، بنابراین بهتر از هر فرد دیگری می داند که چگونه می توان این سیستم را اصلاح کرد. اما به اعتبار چه سند و مدرکی می توان تضمین داد که اگر ترامپ رئیس جمهوری شود حتما نظام مالیاتی کشور را اصلاح خواهد کرد. بلکه برعکس؛ به هزار و یک دلیل می توان اذعان کرد که او حتی قوانین مالیاتی را به گونه ای اصلاح خواهد کرد که بیشتر از گذشته سازگار با کسب و کار خود او باشد .
ترامپ هرگز در هیچ کجا نگفته است که اگر رئیس جمهوری شود راه فرار مالیاتی را به روی کار آفرینان و توسعه دهندگان بخش املاک و مستغلات خواهد بست بلکه برعکس، او فردی است که اگر رئیس جمهوری شود، تمامی قوانین و ضوابط در این عرصه را منطبق با منافع خود تغییر خواهد داد. او به خصوص پیشنهاد خواهد داد نرخ مالیات شرکت های با مسئولیت محدود و شرکت های مشارکتی کاهش پیدا کند و این شرکتها فقط 15 درصد نرخ معمولی مالیات بر درآمد را پرداخت کنند. این موجودیت ها نهادهایی هستند که ترامپ دارایی های املاک و مستغلات خود را در آنها نگاه داشته است. 
مردم بدون دسترسی به اظهارنامه مالیاتی ترامپ نمی توانند میزان حقیقی سود و زیان مالی او را تشخیص دهند اما ترامپ پیشنهاد داده است که راه فرار مالیاتی از سود درآمد را می بندد. اکنون صندوق های تامینی و کارگزاران سهام خصوصی فقط بابت جزیی از درآمدهایشان آن هم با نرخی بسیار نازل مالیات می پردازند. از آنجایی که ترامپ نمی تواند مدیر صندوق های تامینی باشد، این قانون هیچ تاثیری بر او نخواهد داشت.
در مجموع، هر حقیقت تازه ای که از زندگی تجاری ترامپ افشا می شود، این باور را تقویت می کند که او پایه های زندگی خود به سبک میلیونرها را بر روی ستون هایی از بدهی ها، فرار مالیاتی و پول دیگران استوار ساخته است. از قمارخانه ورشکست شده گرفته تا مراکزی که به اصطلاح 'دانشگاه' خوانده می شود؛ ترامپ تا جایی که توانسته شیره آنها را دوشیده است و صندوق دارایی هایش را به دستان کارگران , دانشجویان و مالیات دهندگان داده است تا آن را حمل کنند.»»