این‌روزها زیاد می‌شنویم که حال و روز مطبوعات کودک خوب نیست، نظر شما در این‌باره چیست؟
با ورود رسانه‌های دیجیتال، مطبوعات کاغذی در همه‌جای دنیا دچار رکود شده و این فقط مختص کشور ما یا حوزه کودک و نوجوان نیست. باید توجه داشته باشیم با ظهور رسانه‌های متعدد برای مخاطبان امکان انتخاب فراهم شده است. در حال‌حاضر مخاطب خودش رسانه‌اش را انتخاب می‌کند و اگر در این بین ما انتخاب نمی‌شویم، مشکل تنها قالب و سهولت دسترسی نیست. کودک در حال‌حاضر خود واقعی‌اش را در نشریات پیدا نمی‌کند. دغدغه‌هایی که در این نشریات مطرح می‌شود، بیشتر دغدغه بزرگسال است تا کودک. ما باید توجه داشته باشیم قبل از همه‌گیرشدن رسانه‌های مجازی هم کودک گرایش خاصی به مطبوعات حوزه خودش نداشت.
فکر می‌کنید، مشکل از کجاست؟
ما در کشور کمبود مخاطب کودک نداریم، الان هستند والدینی که برای بچه‌هایشان دغدغه دارند و می‌دانند که باید برای بچه‌هایشان کتاب بخوانند و به فکر خوراک فرهنگی‌شان باشند؛ والدینی که می‌فهمند کودک باید کتاب را لمس کند و با روزنامه و رسانه آشنا باشد، اما مطبوعات کودک روی گیشه کم‌رنگ هستند. ما در این حوزه نمی‌توانیم وارد رقابت شویم. رقابت در حوزه رسانه، نشریه را پویا می‌کند. الان بیشتر نشریات دولتی هستند و دغدغه گیشه ندارند، نشریات خصوصی هم در گیشه همیشه دچار مشکل هستند، چون در بین نشریات زرد یا نشریاتی که به موضوع‌های جنجالی بازیگران و ورزشکاران می‌پردازد، ما که انباشته هستیم از مطالب قدیمی و چیستان و غیره، ناتوان از رقابت هستیم.
کاربرد مطبوعات کودک را چه می‌دانید؟
نشریه یک راهرو است که کودکان را به دنیای کتاب و کتابخوانی متصل می‌کند. نشریات زمینه‌ساز ورود کودکان به حوزه مطالعه جدی هستند. با خواندن نشریات، داستان‌های پاورقی و مطالب سرگرم‌کننده، عادت مطالعه در کودک شکل می‌گیرد. نشریه آسان‌تر از کتاب با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند ارتباطی که راحت و آسان است. نشریه مسیری است که با ارایه مطالب سرگرم‌کننده و سطحی‌تر، کودک را به‌شکل نامحسوسی ابتدا به خواندن و بعد به علاقه به کتاب و سپس به اندیشه کردن سوق می‌دهد.
برای برقراری ارتباط و رونق‌گرفتن مطبوعات کودک، چه راهکاری پیشنهاد می‌کنید؟
ما باید در نشریه‌ها سخت‌گیر نباشیم. لازم نیست مثال‌های پیچیده و معضلات بشری را برای کودکان مطرح کنیم، کافی است با ارایه بازی و موضوعات سرگرم‌کننده آن‌ها را با نشریات دوست کنیم. الان کودک محدود است به آنچه من می‌پسندم. یکی از وجوه نشریات زمان این است که فاصله انتشارات و خوانده شدنشان باید آن‌قدر کوتاه باشد که ما همیشه فکر کنیم داریم مطالب به‌روز را می‌خوانیم. الان نشریات از کودکان عقب هستند. الان زمان از نشریات کودک گرفته شده است. مطبوعات کودک پر از داستان و شعر و پند و اندرز هستند. این مطبوعات به جُنگ تبدیل شده‌اند. یک گزارش در آن‌ها وجود ندارد، اگر هم چیزی کار می‌شود، تازه نیست و در هر زمانی می‌توان به آن پرداخت. کودک درباره آنچه دوست دارد و سرگرمی‌ها و علاقمندی‌هایش، خبری دریافت نمی‌کند. اگر این اتفاق بیفتد و ما تبدیل به نشریه‌های زنده بشویم، حتماً مخاطب اقبال بهتری به ما نشان می‌دهد.
نمایشگاه مطبوعات در این حوزه چه رسالتی دارد؟
نمایشگاه مطبوعات حداقل در حوزه کودک یک جشن پرشوری نیست. این نمایشگاه آن وقتی به‌کار من می‌آید که من در سال با مخاطبم در ارتباط باشم. مخاطبی که در طول سال با من بوده و نشریه را دنبال کرده، حالا به اشتیاق دیدار با نشریه و دست‌اندرکاران و تحریریه‌اش به نمایشگاه بیاید. این‌جوری است که نمایشگاه رونق می‌گیرد. الان کودکان در نمایشگاه مطبوعات کم‌رنگ هستند، چون در طول سال این ارتباط کم‌رنگ است.
نظر شما