به‌عنوان یک ستاره در این سال‌ها ارتباطتان با خبرنگاران و روزنامه‌ها چطور بود؟
با اینکه اصلاً اهل روزنامه و مجله نبودم و حتی خیلی کم آن‌ها را می‌خواندم، اما همیشه برایم قابل‌احترام بودند و در میانشان دوستانی خیلی صمیمی داشتم؛ دوستانی که هروقت زنگ می‌زدند اگر نمی‌توانستم جواب بدهم، بعداً خودم با آن‌ها تماس می‌گرفتم و پاسخگویشان بودم. روزنامه‌نگارانی از نسل قدیم و حتی از نسل جدید همیشه با من ارتباط خوبی داشتند. اگر روزنامه‌نگاران و روزنامه‌ها نبودند، ستاره‌ای نبود و ورزش حرفهای معنایی نداشت. همه جذابیت ورزش را باید مدیون رسانه‌ها باشیم.
شما که با هر دو نسل در ارتباط بوده‌اید، چه تفاوتی میانشان احساس کرده‌اید؟
با احترام به خبرنگاران جوان باید بگویم روزنامه‌نگاران نسل قدیم صادق‌تر و باوفاتر بودند. قدیم‌ها روزنامه‌های ورزشی به این تعداد نبودند و بیشتر هفته‌نامه‌های ورزشی بودند که بدون هیچ قصد و غرضی تنها انعکاس‌دهنده تمام و کمال رویدادهای ورزشی بودند و حتی در مصاحبه‌های‌شان نهایت دقت را داشتند که حرفی و سخنی را تحریف نکنند. اما الان با کثرت روزنامه‌ها و سایت‌های ورزشی، هر خبرنگاری سعی دارد برای بالابردن تیراژ و کلیک مطالبش استنباط خودش را با تغییر حرف مصاحبه‌شونده و جنجالی‌کردن مطالب بیان کند. مثلاً من چندروز پیش در مورد پورحیدری مصاحبه‌ای انجام دادم که متأسفانه خبرنگار آن سایت برداشت خودش را از حرفهای من زده و من مجبور شدم آن را تکذیب کنم. این اولین و آخرین‌بار نیست که چنین اتفاقی می‌افتد. متأسفانه روزنامه‌ها و سایت‌های ورزشی جدید گاهی بنا بر دلایل مختلفی امانتداران خوبی نیستند.
چرا حرفهای شما همیشه روی جلد نشریات ورزشی می‌رود و شما به‌اصطلاح شکار خوبی برای نشریات ورزشی هستید؟
من تمام آن‌چیزی را که در ذهنم هست، بدون ملاحظات گوناگون رک می‌گویم. خیلی به اینکه دیگران به‌خاطر نظر و نقد من ناراحت شوند، فکر نمی‌کنم. من مختارم نظرم را برای اصلاح امور بگویم. خیلی‌ها به‌خاطر منافع شخصی‌شان زمان مصاحبه محتاطانه حرف می‌زنند، اما من هرگاه مصاحبه کرده‌ام، حرفم را کامل زده‌ام. من معتقدم کسی‌که اشتباه کرده باید گفته شود تا جلوی تکرار آن گرفته شود. اگر قرار باشد همه مصلحت‌اندیشی کنند که سنگ روی سنگ بند نمی‌آید.
با توجه به اینکه خودتان هم در شبکه‌های اجتماعی فعالیتی دارید، فکر می‌کنید با گسترش شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی روزنامه‌ها محکوم به نابودی هستند و از بین می‌روند؟
به هیچ‌وجه. روزنامه همیشه جایگاه خودش را دارد و هیچ‌چیز دیگری نمی‌تواند جای روزنامه را بگیرد. روزنامه اصالت دارد و قابل‌استناد است. اگر روزنامه‌نگاران هدف‌شان انعکاس دقیق رویداداها باشد و در بیان نظراتشان امین باشند، شک نکنید همچنان پرقدرت‌تر از قبل به حیاتشان ادامه خواهند داد. اما اگر فقط برای تیراژ دنبال جنجال‌های بی‌حاصل باشند، در درازمدت از چشم مخاطبان می‌افتند و محکوم به نابودی هستند.
این‌روزها اکثر ستاره‌ها ترجیح می‌دهند حرف‌هایشان را در صفحات اجتماعی خودشان بزنند. شما هم صفحه اینستاگرام خودتان را راه‌اندازی کرده‌اید.
روی فشار و درخواست دوستان این‌کار را کردم. خیلی هم وقت نمی‌کنم در صفحه‌ام فعالیت داشته باشم. ولی می‌بینم که اکثر دوستانم در اینستاگرام هستند و اتفاقاً فعالیت خوب هم دارند.
نظر شما