به گزارش «قدس آنلاین» به نقل از خبرگزاری مهر، آیت الله محی الدین حائری شیرازی، در پنجمین نشست از سلسله نشستهای تخصصی حکمت هنر ویژه طلاب هنرمند که در نگارستان اشراق برگزار شد، اظهار داشت: انسان دارای فطرت و طبیعت است. انسان فطرت گرا، سوار بر طبیعت خودش است یا بعبارتی انسانِ اسلامی، انسانِ «راکب» است. از سوی دیگر انسان طبیعت گرا، طبیعتش سوار بر اوست یا بعبارتی انسان غربی، انسان «مَرکب» است.

وی گفت: غرب محورش طبیعت است و وقتی میگوید انسان، منظورش طبیعت انسان است نه فطرت او و وقتی میگوید آزادی، منظورش ازادی طبیعت انسان است. استاد حوزه علمیه قم افزود: انسان از عقل خود استفاده میکند و با خدا و انبیا آشتی میکند؛ غرب با فطرت خود آشتی نکرده است. آمریکا روی دلار خود مینویسد: «In God We Trust» یعنی «اعتماد ما فقط به خداست» اما در عمل طور دیگری رفتار میکند. همه عالم میبینند که این جنایتها را انجام میدهد و خدا را بدنام میکند.

وی با تأکید بر اهمیت مشخص شدن جهت هنر تصریح کرد: هنر برای بیدار کردن افراد است تا انسان را با انسانیت خود آشتی دهد و انسان به خود برگردد و گم کرده خود را بجوید؛ غرب به فکر گذرا بودن نیست و هنر آنها به عالم بعد از مرگ توجه ندارد و انسان را موجودی ماندگار در دنیا میداند. اگر موسیقی غرب، انسان را به فکر محرومین و مظلومین و آخرت بیندازد، هنری فاخر است. جهت هنر باید مشخص شود؛ تفاوت هنر اسلامی و غیر اسلامی در جهت آنها است.

آیت الله حائری شیرازی با بیان این که هنر غربی برای خلاصه کردن زندگی در زد و بندهای عالم است، ابراز داشت: هالیوود صرفا برای سرگرم کردن انسان است و هر چه در آن جلو میروید تا به مقصد برسید، نخواهید رسید زیرا سراب است. علامت سراب این است که آن را از دور میبینید وقتی نزدیک میشوید، به آن نمیرسید هر چه جلوتر بروید باز هم آن را دور میبینید. هنری که انسان را از سراب خارج کرده و به کنار آب برساند و سبب تغییر شود، هنر اصیل است.

وی اظهار داشت: بحث هنر جزئی از علوم انسانی است و علوم انسانی از «انسان شناسی» عبور میکنند. زمامداران فعلی غرب طبیعتگرا هستند و فطرتگرایان غرب زیر دست و پای آنها در حال جان کندن هستند؛ انسان غربی مظلوم است و رژیمشان در حال لِه کردنشان کردند و هالیوود برای کوچک کردن این انسانها است تا آنها را بد بخت کند. وی در پایان گفت: از تفاوت هنر غربی و هنر اسلامی نباید به سرعت عبور کرد بلکه باید در این بحث توقف کرد و اینقدر مباحثه و نقد و نظر مطرح کرد تا خروجی آن به اندازه یک کتاب جامع شود زیرا اساس بحث اینجاست که بین هنر اسلامی و غربی چه تفاوتهایی وجود دارد.