ما از میزان توانائی فرانسه در پیدا کردن راه حل های جنگ موجود اطلاعی نداریم اما تا کنون هیچ نوع آمادگی از جانب اسرائیل مشاهده نکرده ایم که این خود دال بر رد پیشایش نتایج این کنفرانس از سوی این رژیم است.

شکل کنفرانس

این کنفرانس بین المللی، که گسترده تر از اولین کنفرانس برگزار شده در 3 ژوئن گذشته بود، در شکل و ظاهر به ویژه پس از تصممیم شورای امنیت در محکومیت شهرک سازی اسرائیل و تأکید بر اهمیت حل دو دولت برای نخستین بار، روشن به نظر می رسد.

در بعد شکل و قالب همچنین بسیاری از فعالیت های منطقه ای و بین المللی از کمیته چهار جانبه صلح در خاورمیانه و 5 عضو دائم شورای امنیت گرفته و تا اتحادیه عرب و سازمان همکاری اسلامی و بسیاری از بازیگران سازمان های اثر گذار در ایجاد صلح در آن مشارکت داشتند.

برگزاری این کنفرانس بین المللی چند روز قبل از آغاز دوره ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» که به انتقال پایتخت اسرائیل به قدس تهدید کرده و «محمود عباس» انجام چنین اقدامی را نابودی صلح برشمرده است، با بعد شکل و قالب این کنفرانس در ارتباط است.

هدف کنفرانس در ایجاد یک محیط مساعد برای از سرگیری مذاکرات دو جانبه و مستقیم بین طرفین با توجه به سخن «ژان مارک آیرو» وزیر امور خارجه فرانسه در مورد تأکید جدی این کشور بر ضرورت حل دو دولت را باید یکی دیگر از ابعاد شکل این کنفرانس برشمرد.

محتوای کنفراس

اما در ارتباط با محتوای این کنفرانس باید گفت که موضوع کاملا متفاوت است به ویژه اینکه می دانیم عدم مشارکت یکی از طرفین درگیری در این کنفرانس، یعنی طرف اسرائیلی و رد دعوت فرانسه، برخی را بر این داشت که کنفرانس مورد نظر را در ستون مقابله «فرانسه» و «آمریکا» از طریق تشکیل جبهه جدید حمایت از  گرایش های چهارگانه صلح  با «دونالد ترامپ» و وعده او در مورد انتقال پایتخت اسرائیل از «تل آویو» به قدس قرار دهند.

در بعد محتوا همچنین می توان به برگزاری این کنفرانس چند روز پس از اقرار «آویگدور لیبرمن» وزیر جنگ اسرائیل به طرح ساخت دیوار حائل در اطراف نوار غزه اشاره کرد که در حقیقت به مفهوم عدم پذیرش اسرائیل در ارتباط با اصل تلاش فرانسه برای بازگشت به مرزهای سال 1967 است. علاوه بر آن، «فرانسوا اولاند» تأکید کرد «کنفرانس صلح جایگزین مذاکرات مستقیم بین دو طرف فلسطینی و اسرائیلی نیست».  

همانطور که در بعد شکل مطرح شد و در بعد محتوی نیز قابل طرح است، این کنفرانس چند روز پس از عملیات شهادت طلبانه در قدس اشغالی برگزار شد، عملیاتی که به بهانه ای در دست مقامات اسرائیلی برای اقدامات تهاجمی بیشترعلیه مردم فلسطین در کرانه بختری تبدیل شد.

صرف نظر از نتایج این کنفرانس، اما ضربه ای بر سیاست «نتانیاهو» در نقض امکان تشکیل دولت فلسطین با توسل به عملیات شهرک سازی و یهودی سازی است.

ما نتایج این کنفرانس را به حساب نمی آوریم، زیرا با توجه به تجربه شکست گفت و گوها از بدو ظهور آن، طرفدار مبارزه مسلحانه و فراگیر بوده و می دانیم تصمیم این کنفرانس قادر به اجبار اسرائیل به احترام به قانون و تصمیم های بین المللی نیست؛ زیرا کسی که فقط با زبان سلاح تفهیم می شود، زبان کنفرانس در او کارگر نیست.