قدس آنلاین - گروه ورزشی - رها حاتمی: صدایش مثل ماه‌های قبل از المپیک شده. با همان حال و هوا و انرژی قبلی. مدتی بعد از المپیک ترجیح داد سکوت کند اما حالا که سرمربی تیم ملی مشخص شده، حرف می زند و از برنامه‌هایش می‌گوید. جوان اول تکواندوی ایران اگرچه در المپیک شکست سختی خورد، اما الان مثل یک مرد باتجربه حرف می‌زند و می‌خواهد تمام هوش و حواسش را بدهد به تمرین. چشم و گوشش را هم روی تمام انتقادها ببندد، تا بی دلخوری کارش را ادامه بدهد و برسد به رقابت‌های قهرمانی جهان. جاییکه می تواند بار دیگر خودش را اثبات کند. به بهانه انتخاب مهدی بی باک به عنوان سرمربی تیم ملی، هم کلام می‌شویم با فرزان عاشورزاده؛ تکواندوکاری که بیشتر مواقع بی باک به عنوان کوچش بوده و حالا از این انتخاب خوشحال است.

تکلیف سرمربی تیم ملی مشخص شد. این انتخاب را چطور می‌بینی؟
من بازیکنم و نباید در این مسائل دخالت کنم. اما اگر بخواهم حرف دلم را بزنم، باید بگویم که از این انتخاب خیلی خوشحالم. اگر از من سوال می‌شد و می‌گفتند دوست داری با چه کسی کار کنی، حتما می گفتم آقای بی باک. نه اینکه با آقای مقانلو راحت نبودم اما وقتی ایشان تصمیم به رفتن گرفتند، به نظرم مربی که بعد از ایشان می‌توانست به تیم کمک کند، آقای بی باک است.

کدام ویژگی مهدی بی باک باعث شده با این اطمینان درباره‌اش صحبت کنی؟
من خیلی خوب نسبت به آقای بی باک شناخت دارم. در بیشتر موارد، ایشان به عنوان کوچ من می‌نشست و در طول مسابقه خیلی راحت بودم. ممکن است برخی بگویند که " در المپیک کوچ‌ات بی باک بود اما نتیجه نگرفتی". من همچنان می‌گویم که در المپیک نه کادر فنی، نه مهدی بی باک و نه هیچ شخص دیگری عامل باختم نبود. من به خودم باختم.این توضیح را دادم تا بگویم کسی نباید به خاطر المپیک، به انتخاب مهدی بی باک انتقاد کند.من فکر می کنم یکی از بهترین انتخاب‌هایی که اتفاق افتاده، انتخاب مهدی بی باک است.

برخی می گویند جوان است.
جوان است اما با تجربه. آقای بی باک رویدادهای زیادی را پشت سرگذاشته. ضمن اینکه رابطه خوبی با بچه ها دارد. در عین حال که جوان است، اما بچه ها حرف شنوی دارند و بعید می‌دانم جوانی ایشان، به کار لطمه بزند.

اما حتما در طول کار در این زمینه انتقادهایی می‌شود.
انتقاد که همیشه هست. من تصمیم گرفته‌ام که چشم و گوشم را روی همه اینها ببندم و کاری که وظیفه‌ام است را انجام بدهم. در المپیک و با اتفاق‌هایی که بعد از آن افتاد، چیزهایی زیادی یاد گرفتم. البته فکر می‌کنم برای همه ما اینطور بود. برخی از انتقادها منطقی است اما برخی دیگر فقط جنبه تخریب دارد. بنابراین ترجیح می‌دهم بدون توجه به این موارد، کارم را انجام دهم. من در المپیک، یک شبه بزرگ شدم. به یکباره همه چیز فرق کرد. برخی که تا روز قبل از مسابقه از من حمایت می‌کردند، از فردایش چیزهایی درباره ام گفتند که باورم نمی‌شد. من در المپیک واقعا کمرم شکست و در این مدت سعی کردم خودم را احیا کنم. حالا  برای هر چیزی آماده‌ام و به این نتیجه رسیده‌ام که باید برای رسیدن به هدف‌هایم کارم را انجام دهم. تمرین کنم و اصولی جلو بروم. بی‌جهت هم خودم را خسته نکنم.

با روندی که آغاز شده، فرزان چه هدفی را دنبال می‌کند؟
هر اتفاقی هم که بیفتد، حسرت المپیک ریو تا ابد با من است. اما این حسرت نباید مانع ادامه مسیرم شود. می خواهم در رقابت های جهانی پیش رو، قهرمان شوم و تا جاییکه می توانم این قهرمانی را تکرار کنم. اما نمی‌خواهم مثل آنچه قبل از المپیک اتفاق افتاد، خودم را با حضور در تمام رویدادها خسته کنم. باید برنامه ریزی بهتری داشته باشم و اشتباهات قبل از المپیک را تکرار نکنم. اما قبل از آن باید در انتخابی تیم ملی شرکت کنم. می خواهم بدون هیچ حرف و حدیثی به تیم ملی برسم و در هر تعداد انتخابی که لازم باشد، شرکت می‌کنم. باید سعی کنم بی حاشیه و حرف و حدیث‌، برنامه‌هایم را جلو ببرم و انشالله به قهرمانی جهارن برسم.

زمان 4- 5 ماه باقیمانده تا این رقابت‌ها، با توجه به تغییر کادر فنی، زمان مناسبی است؟
به نظر من 4 – 5 ماه، زمان خیلی خوبی است و اگر بی دلیل زمان را هدر ندهیم، می‌توانیم نتیجه بگیریم. من به شرایط فعلی خوشبینم و امیدوارم همه چیز خوب پیش برود.