تحولات منطقه

فیلم «نمی‌خواهم زنده بمانم» به نویسندگی و کارگردانی علی یحیایی و تهیه‌کنندگی قاسم قلی‌پور در هنر و تجربه به اکران عمومی‌ درآمده است.

کیارستمی یک شخصیت نبود، یک رفتار زیستی بود
زمان مطالعه: ۲ دقیقه

قدس آنلاین - این فیلم که با محوریت چالش‌های پیش روی خبرنگاران حوزه اجتماعی و حوادث و شرایط سخت آن‌ها ساخته شده است، داستان حوا الهی، خبرنگار حوادث است که در روندِ پیگیری یک پرونده قتل، متوجه اشتیاقِ قاتل به اعدام می‌شود، و این در حالی است که مدارک موجود، نشان از بی‌گناهی او دارد...

علی یحیایی فیلم‌ساز و عکاس دانش‌آموخته رشته سینما و از شاگردان مرحوم عباس کیارستمی‌ است که فیلم‌های کوتاه «قصه‌ پسری که فرش نورش را خورده بود!»، «آدم فضایی»، «سارا»، «عشق در تاریکی» و «لیلا» را در کارنامه خود دارد. این کارگردان درخصوص ایده شکل‌گیری فیلم‌نامه این فیلم و چگونگی شکل‌گیری آن گفت: پرسش درباره شکل‌گیری ایده، به‌نظرم شبیه پرسش درباره چگونگی به‌وجود آمدن ‌اندیشه‌های شما در طول زندگی است. همه ما در روند زندگی تجربه‌هایی به‌دست می‌آوریم که این تجربه‌ها، نگاه ما را نسبت به زندگی می‌سازد. ایده فیلم از نگاه کردن به خودم و بیرون از خودم شکل گرفته است؛ در نقش حوا الهی به‌عنوان یک خبرنگار حوادث در رویارویی با چالش‌های کاری و عاطفی‌اش، و در مسعود ابدی پسری که هر روز از همه کارهایش در تنهایی خود فیلم می‌گیرد و امید حصارکی که با سرعت و اراده به‌سمت مرگ می‌رود. ایده این شخصیت‌ها و زندگیشان همه‌جا هست و دیده می‌شود، و گزینش اینکه کدام قسمتشان را ببینیم، کاری است که درنهایت باعث به‌وجود آمدن قصه شده است.

این کارگردان در پاسخ به این سؤال که داستان این فیلمنامه چقدر از واقعیت و دنیای بیرونی الهام گرفته است، افزود: داستان فیلم از واقعیتی وام گرفته نشده است، ولی گمان می‌کنم چیز عجیبی نیست و هر روز به شکل‌های دیگر در حال رخ‌دادن است. اما در رابطه با واقعیت اضافه کنم که فیلم در شکل ظاهری خودش در تلاش برای واقعی جلوه کردن هست. مثل شکل طراحی گریم و طراحی نورپردازی در فیلم که تلاش دارد به واقعیت هر روزه ما نزدیک باشد. در پاسخ به پرسش شما باید بگویم که در فیلم لحظاتی هست که در زندگی ما هم در حال اتفاق افتادن و تکرار شدن است و بار دراماتیکی ندارد؛ مثل نشستن، اتو کشیدن، ظرف شستن، غذا خوردن، و... اما آنچه رخ می‌دهد این است که مسعود یا حوا با اینکه کار خاصی نمی‌کنند، مثلاً دارند ظرف می‌شویند، ولی در عین‌حال دارند به انتخاب‌هایشان یا به تجربه‌هایی که در زندگی روزانه کرده‌اند فکر می‌کنند. همه‌چیز به‌ظاهر آرام است، ولی در لایه پنهان هرکدام، طوفانی درحال شکل‌گیری است.

وی اضافه کرد: در لایه رویین البته فرم فیلم شکل واقعیت است، ولی در تلاش است تا نشان دهد که لایه پنهانی از نیت‌هایمان وجود دارد که زندگی ما و انتخاب‌هایمان را شکل می‌دهد و یا رویشان تأثیر می‌گذارد. واقعیت در فیلم بیشتر از این نگاه قابل‌بررسی است.

یحیایی که از شاگردان مرحوم عباس کیارستمی ‌است، درخصوص تأثیر سینمای کیارستمی ‌در ساخت این فیلم گفت: درمورد مرحوم عباس کیارستمی، باید بگویم که به‌نظرم به زبان مفهومی ‌فراتر از یک شخصیت است. به گمانم او یک رفتار بود. یک رفتار زیستی، این رفتار مورد بحث مرحله‌ای بالاتر ازاندیشه است. درباره‌ اندیشه‌ای صحبت می‌کنم که به عمل درآمده و در داد و دهش با جهان است. آنچه از ایشان برای من مانده، سنت رفتاری‌شان است. میدان بزرگ تفکر ایشان در فضای هنر با رفتارشان نسبت به زندگی به‌وجود آمد.

وی در پاسخ به این سؤال که به‌نظر شما چه نگرانی‌هایی هنوز پیش روی گروه هنر و تجربه وجود دارد، گفت: همان نگرانی‌هایی که پیش روی پدران و مادران برای فرزندانشان است.

منبع: روزنامه قدس

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.