قدس آنلاین - جنگ همیشه بد است. جنگ همیشه با درد و رنج همراه است، جنگ هنوز برای ما تمام نشده است. هنوز هم خوزستان، نشان جراحت های جنگ را بر تن دارد. هنوز هم مردم این دیار- بردبارانه- سختی ها را بر دوش می کشند. هنوز هم دهانشان مزه خاک می دهد، مزه درد. 

... هنوز هم مین هایی در خاک پر درد این سرزمین، جا خوش کرده اند.

همین چندی پیش، انفجار مین، دست یک چوپان 13 ساله را گرفت، دستی که با آن گوسفندان را به دست دشت می سپرد، حالا در خاک این دشت دفن شده است.

نوجوانی که از جنگ، چندان به یاد ندارد اما پدرش وارث خاطرات تلخ تجاوز دشمن به میهن مان است.

کودکی که در منطقه مرزی شوش- در شمال خوزستان- گوسفندانش را چرا می داد، در یک "چرا" ی بزرگ در زندگی اش اسیر شد که چرا من؟

چرا این مین خفته در زمین، دست مرا گرفت؟ ...

خوزستان، سرزمین درد است، سرزمینی که این روزها درپی آلودگی بیش از اندازه هوا، دهانش مزه خاک گرفته.

خوزستانی که همه ما می دانیم، سهم و تاوان همه آن دلیری ها و پایمردی هایش، نه این است که این روزها بر او می رود.