به گزارش «قدس آنلاین»،   باید دیــد آیا زمینه های ســلامت روان و نشــاط در جامعه و بویژه در میان جوانان فراهم اســت و چه کســانی باید زمینه های نشاط را فراهم آورند. در نگاه اول باید دید که تعریف ما از نشــاط چیســت؟ آیا خنده های مســتانه ناشی از برنامه های لهو را نشــاط واقعی می دانیم یا ســرزندگی ناشی از کار ســالم و مهیا بودن زمینه های رفاه را نماد و نشــانه نشاط تلقی می کنیم.

اگر نگاهمان به نشــاط برخــی اعمال لغو و روش های لهو باشد، به طور قطع بسیاری از علما و صلحای جامعه آن را ناپسند می دانند و جوانان را از پرداختن به چنین سرخوشی های ناشی از بی خبری نهی می کنند، اما اگر نشاط را در معنــای حقیقی آن یعنــی رضایت از زندگی و لذت های حلال آن در کانون خانواده تعبیر کنیم نه تنها همه بر آن تأکید دارند که حتی برخلاف سخن برخی مقام های دولتی، آن را در تمام ایام سال توصیه می کنند. در عیــن حال یکی از مســایلی که همواره کارشناســان اجتماعــی نســبت بــه آن هشدارهای جدی می دهند، افزایش روزافزون افسردگی ناشی از بیکاری در جوانان و تبعات منفی آن بر خانواده و جامعه است.

بی شــک ایجاد کار و شــغل متناســب با تحصیلات و روحیه در جوانان می تواند آن ها را به سمت و سوی نشــاط درست و واقعی رهنمون شود، زمینه تشکیل خانواده را فراهم کند و کانون زندگی اش را گرم نماید این در حالی است که هم اکنون بیش از ۲۶ درصد جمعیت جوان کشور با بیکاری روبه روست، یعنی براســاس اعلام مرکز آمــار ایران ۷/۲ میلیون جوان بیکارند و هر ســال هم ۸۰۰ هزار نفر بر جمعیت آن ها افزوده می شود. جوانی که بیکار است، پول ندارد، امید ندارد و آینــده ای هم برای خود متصور نیســت، نمی تواند همســری برای خــود برگزیند و تمام اینها او را هر روز افسرده تر می کند، این جوان اگر فارغ التحصیل دانشــگاه باشد که وضعیتش وخیم تر است. تمام این ها جدای از جوانانی است که در همین ایام به بن بست می رسند و سراغ راه هایی می روند که آن ها را به ناکجا آباد جرم و زندان رهنمون می شود. برای چنین جوانانی ســخن گفتن از نشاط هیچ مفهومی ندارد. آن ها نشاط را در داشتن کار و شغل مناسب می بینند و تدبیر و امید و آینده را در آن جست وجو می کنند، برای جوانان این کشور و این روزها مفهوم نشاط برای جوان بیکار قابل درک نیســت و شعار درمانی هم نمی تواند مرهمی بر افســردگی بیکاران باشد.