موزه قرآن و کتابت تبریز که یکی از موزه‌های شهر تبریز است در محل مسجد صاحب ‌الامر و در مرکز شهر تبریز ایجاد شده ‌است در موزه قرآن و کتابت تبریز نسخ نفیسی از قرآن مربوط به ‌دوره‌های گوناگون تاریخ نگهداری می ‌شوند که گفته می ‌شود یکی از آنها دست‌خط امام رضا (ع) است که بر روی تکه ای از پوست نوشته شده است.

گفتنی است در این موزه همچنین انواع پلاک‌های فلزی، قلمدان‌ها، ظروف سفالی، نسخ خطی و … در این موزه نگهداری می ‌شوند.

از آثار دیگر موجود در موزه قرآن و کتابت تبریز، می ‌توان به ‌آثار ملا عبدالباقی تبریزی استاد خط ثلث، میرزا محمد شفیع تبریزی، میرزا طاهر خوشنویس از اساتید خط نسخ و آثاری از

محمد حسین تبریزی، علیرضا عباسی، علا الدین بیک تبریزی، درویش عبدالمجید و میر عماد حسنی را نیز در این موزه می توان دید.

از برجسته ترین آثار دیگر می توان به لباس قسم منقوش به کل آیات قران، کوچکترین قران خطی مطلا، جام شفابخش و کتیبه سنگی میخی اشاره کرد.

بنای مسجد شاه تهماسب صفوی معروف به مسجد صاحب الامر در شرق میدان صاحب آباد در قلب شهر تبریز در کنار مهران رود قرار دارد. این بنای تاریخی یک گنبد و دو مناره بلند دارد.

در ابتدا مسجد ویژه شاه تهماسب اول صفوی بود که در سال ۱۰۴۵ ه.ق به وسیله سپاهیان سلطان مراد چهارم- امپراطور عثمانی- تخریب شد.

این مسجد پس از عقب نشینی عثمانیان در زمان شاه سلطان حسین صفوی توسط وزیر آذربایجان- میرزا محمد ابراهیم- بازسازی شد.

زلزله سال ۱۱۹۳ ه.ق که شهر تبریز را در هم کوبید و هزاران کشته بر جای نهاد، این بنای عظیم را نیز ویران ساخت.

در سال ۱۲۶۶ ه.ق، میرزا علی اکبر خان، مترجم کنسولگری روس که مرد ثروتمندی بود به آیینه بندی قسمتی از بقعه و دهلیز و تعمیرات آن اقدام کرد و صحن و مدرسه کنونی را احداث و موقوفاتی برای آن ها تعیین نمود،

این صحن و مدرسه در بدو تاسیس«مدرسه اکبریه»نام داشت ولی بعدها«صحن صاحب الامر» خوانده شد.

با توجه به قداست این بنا پس از انجام تغییرات لازم این مکان در سال ۱۳۸۰ به عنوان موزه قران و کتابت در نظر گرفته شد.

قرآن هایی به خط بزرگان

در این موزه، مجموعه ای نفیس از قرآن کریم متعلق به دوران های مختلف، انواع ظروف مزین به آیات قرآنی، آثار خوشنویسان شهیر ایرانی و… را خواهید دید.

در میان آثار، قران هایی به خط ائمه و بزرگان وجود دارد که دیده ها را مجذوب می کند.

یکی از جذابترین آثار این مجموعه، صفحه ای از قرآن کریم از قرن سوم هجری قمری می باشد که با دستان مبارک علی بن موسی الرضا (ع) برروی تکه ای از پوست آهو به خط کوفی نگاشته شده است.