ترجمه/ مریم سادات کاظمی: تولید مثل آبزیان دریای مدیترانه، از فیتوپلانکتون‌ها گرفته تا بزرگ‌ترین پستانداران دریایی با کاهش قابل توجهی بین سال‌های 1950 تا 2011 میلادی روبه‌رو بوده است که علت این پدیده را می‌توان آلودگی زمین، گرمایش جو و بهره‌برداری بیش از اندازه منابع دریایی دانست.

محققان بتازگی وضعیت 103 گونه دریای مدیترانه شامل نرم‌تنان، انواع ماهی‌ها، سخت پوستان، جلبک‌ها و فیتوپلانکتون‌ها را بررسی کردند تا اطلاعات دقیقی در مورد تغییرات آبزیان این منطقه به دست آورند. در این طرح دریای مدیترانه به چهار حوزه اصلی تقسیم شد: غرب مدیترانه، دریای ایونی و مدیترانه مرکزی، دریای آدریاتیک و در نهایت دریای اژه و حوضه شرقی. آن‌ها دریافتند جمعیت گونه ماهی‌های تجاری و غیرتجاری 34 درصد، شکارچیان غول پیکر دریا مانند ماهی تن و کوسه‌ها 40 درصد و پستانداران دریایی 41 درصد کاهش یافته است. بقایای زنجیره غذایی نیز 23 درصد کمتر شده است. عوامل متعددی در کاهش چرخه زیستی آبزیان دخیل است که در وهله اول باید به زباله‌ها و پسماندهای خاک و گرم شدن جو اشاره کرد. این فعالیت‌های بشر به طور مستقیم بر تولید فیتوپلانکتون‌ها که منبع اولیه غذای آبزیان هستند، تأثیر می‌گذارد. گرمایش جو بر دریای مدیترانه به شدت تأثیر می‌گذارد؛ زیرا محدود است و دما نسبت به دیگر مناطق آبی سریع‌تر افزایش می‌یابد. صید بیش از اندازه در این منطقه نیز مزید علت شده و شرایط تولید مثل گونه‌های مختلف را تهدید می‌کند و با ایجاد شرایط جدید مانند کمبود ماهی‌های کوچک مانند ساردین و افزایش تصاعدی عروس دریایی تعادل طبیعی منطقه را بر هم می‌زند.

همان طور که اشاره شد صید بیش از اندازه ماهی‌ها بخصوص ماهی کوچک عامل مهم خطر برای این زیست بوم است. چنانچه بر اساس آمار، 96 درصد منابع آبی اروپا با آن روبه‌رو بوده و این مشکل زمانی وخیم تر می‌شود که 80 درصد ماهیگیری در آب‌های مدیترانه توسط قایق‌های تجاری با حداقل 10 متر طول انجام می‌شود. بر این اساس وزیران شیلات سواحل دریای مدیترانه طرحی 10 ساله را به منظور کنترل تولید مثل و حیات ماهی‌ها با همکاری پژهشگران آغاز کرده‌اند.

===