به گزارش قدس آنلاین به نقل از واشنگتن پست، امروزه فناوری یک بخش جدانشدنی و غیر قابل انکار از زندگی افراد است. در واقع فناوری به یکی از نیازهای اولیه زندگی مثل غذا، سرپناه، لباس و وسایل ضروری زندگی بشر تبدیل شده است. براساس نتایج تحقیقاتی موسوم به پروژه همیلتون، دانشجویانی که رشته‌های مهندسی، علوم رایانه و اقتصاد را برگزیدند به درآمد بیشتری دست پیدا کرده‌اند. در مقابل کسانی که دوره‌های مشاوره، آموزش دوره‌های ابتدایی و مددکاری اجتماعی را گذرانده‌اند، پایین‌ترین درآمد را دارند.

سه رشته‌ مورد اشاره بالا همچنین به شدت متاثر از تغییرات و توسعه فن‌آوری هستند. این بدان معنی است که ربات‌ها می‌توانند در چشم بهم زدنی شغل آن‌ها را تصاحب کنند، در حالی که رشته‌های دسته دوم حداقل در آینده نزدیک به راحتی نمی‌توانند توسط ربات‌ها جایگزین شوند. تحقیقات نشان می‌دهد فعالیت‌هایی که مربوط به مدیریت افراد است از سخت‌ترین فعالیت‌ها برای خودکارسازی و جایگزینی ربات‌ها است. برای مثال ربات‌ها نمی‌توانند به نوزادان غذا دهند یا یک بحث را میان افراد بالغ مدیریت کنند و سر و سامان دهند.

بنابراین کسانی که در این گونه مشاغل فعالیت می‌کنند خیالشان راحت است که به این زودی ها هوش مصنوعی جای آن‌ها را نخواهد گرفت. معلمان پیش دبستانی سالانه 35 هزار دلار دریافتی دارند. کارشناسان تشریح کردند که اهمیت دادن به کودکان وابسته به پرورش غرایز آنان است. باید بدانید که چه زمانی او را دلداری دهید، یا این که بایست از علایم افسردگی در کودکان آگاه باشید تا به موقع آن‌ها را شناسایی کنید. در حالی که ربات‌ها با هوش مصنوعی‌شان هنوز قادر به شناسایی و درک احساسات نیستند. ربات‌ها حس همدلی ندارند، حسی که یک امکان ویژه برای ارتباط و درک متقابل میان انسان‌ها است.

برخلاف مددکاران اجتماعی و مشاوران در آمریکا –که سالانه بین 43 تا 44 هزار دلار درآمد دارند- ربات‌ها فقط چهره انسان‌ها را بررسی و تحلیل می‌کنند تا بتوانند احساسات را دریابند. در واقع ربات‌ها تنها تظاهر به درک احساسات می‌کنند. واقعیت این است که ربات‌ها هیچ وقت نمی‌توانند احساسات یک موجود زنده را درک کنند.

همچنین گوشی‌های هوشمند می‌توانند پیام‌های مشاوره‌ای به کاربران بدهند اما فقط مشاوران واقعی هستند که می‌توانند راه‌های درمانی موثر ارائه کنند.