قدس آنلاین - استانها - رقیه توسلی: آنقدرها که وادارش می سازد در دشت بیکرانه اش بچرخد و زیرلبی جز این با خود زمزمه نکند که: عمری که صرف عشق نگردد بطالت است...

و اما این فریم شورانگیز کجاست؟ درباره موقعیت جغرافیایی این شهر باید گفت که منطقه ای ییلاقی در بخش دودانگه در ۶۵ کیلومتری شهرستان ساری ست که با نام «پریم» یا «فریم» خوانده می شود.

این شهرِ استان مازندران از گردهم آمدن روستاهایی چون امامزاده علی، شلدره، تلاوک، کهنه ده، محمدآباد، پهندر، واودره، رسکت، علی آباد، جعفرکلا، مجی دینه سر و... تشکیل شده است که سال هاست با مرکزیت محمدآباد شناخته می شود.

این بهشت حرف های زیادی برای گفتن دارد

لبخند ملیح، نگاه شاکرانه و نفسِ گیج و به شماره افتاده از عوارض دیدن این ییلاق کوهستانی جلگه ایست. و صد البته که کوه نشینان فریم به دیدن این از خود بی خود شدن گردشگران دیارشان عادت دارند.

آنها می دانند بهشت شان، حرف های زیادی برای گفتن دارد. پس گاهی چاق سلامتی می کنند و به میهمانانشان چای آتشی تعارف می زنند و گاهی می گویند اگر می خواهید از رمه شان عکس بیاندازید آنها راضی راضی اند و بعد تنهایتان می گذارند.

مردمان کوهپایه جنوبی البرز عجیب خونگرم و گزیده گوی اند...

دودانگه مسحورتان می کند

بر بلندای فریم، آنجا که سبزه زار و رودخانه و جنگل زیر نگاهت پهن می شود انگار زمان از حرکت می ایستد و مسافر آمده است تنها به قصد همراز شدن با خالق طبیعت. به نیت دیدن نقاشی های میزبان در نمایشگاهی زیر سقف آسمان.

این شهر شمالی از سویی در حصار رشته کوه های البرز و از سمتی در آغوش دشت های چشم نواز و حاصلخیز است. در این خطّه، مردمان با کشاورزی و دامداری گذران عمر می کنند و اقتصاد فریمی ها از راه زراعت محصولاتی چون گندم و برنج تامین می گردد.

گندمزارهای طلایی و پرخوشه و شالیزارهای خوش رنگ و لعاب اینجا هر قدم چشمک می زنند. و گله های سربه هوا و پر جست و خیزی که بره هایشان  بی اغراق به زیبایی فریم اند.

از آب  و هوای مطبوع و پر اکسیژن این ناحیه هرچه بنویسم، کم است. از روزهای مه آلود و قطره های شبنم و از آسمانی که آفتاب و ابرش را شاید هیچ کجای دیگر پیدا نکنیم. از ضیافتی که باد همیشه به راه می اندازد.

باید مسافر مازندران شد تا چشم اندازهای بکر دودانگه مسحورتان کند. مثل گردشگران عزیزی که وقت خداحافظی با این اقلیم، محال است یک جفت چشم هوشیار و شاعر با خود به سوغات نبرند.

خودتان را میهمان برج رَسکت کنید

اگر گذرتان به دودانگه افتاد حتما خودتان را به دیدن یک برج ببرید. برجی که در شیب تند کوهی سنگی بنا شده و همواره این سوال مطرح بوده که این بنا چگونه در این شیب، دوام آورده است!؟

برج رسکت در روستای رسکت دودانگه از بناهای تاریخی و دیدنی قرن پنجم هجری ست که احتمال داده می شود آرامگاه شهریارابن قارن یکی از شهریاران آل باوند در دوره سلجوقیان باشد. این برج با هجده متر ارتفاع و سقفی مخروطی یکی از ساخته های مدور آجری ست که جزو آثار ملی ایران محسوب می شود.

برج رسکت افزون بر معماری شگفت، دو سنگ نگاره به خط کوفی و پهلوی ساسانی دارد که بر ارزش هنری آن می افزاید.

واقعا اگر می خواهید روزی به ضیافت خلقت و به صدای بلبلان عاشق، خودتان را میهمان کنید بی معطلی راه بیفتید به آدرس پریم... به نشانی روستاهایی که رنگ خیال اند... آن جا کاشف می شوید... آن جا بی هیچ کم و بسیاری، یک چکه از بهشت است...