به گزارش قدس آنلاین،  آمار از جمله موضوعاتی اســت که در ایران از شــفافیت لازم برخوردار نیســت و بنا به مقتضیــات زمــان از آن بهــره برداری های گوناگون و متناقض صورت می گیرد. به همین دلیل اتکای بیش از حد روی آمار و بی توجهی به آثــار آن یکــی از معضلات همیشــگی مدیریت ها در ایران است. اصولاً وقتی فاصله زیادی بین آمار شکل می گیرد، نشان دهنده یک مشکل در گذشته یا حال است، به گونه ای که یا آمارهای گذشته نادرست بوده است یا آمارهای کنونی. از این رو کاهش آمار قاچاق کالا در یک فاصله زمانی کوتاه از ۲۵ میلیارد دلار به ۱۳ میلیــارد دلار جای تأمل و البته نگرانــی دارد، زیرا این مقدار کاهش ســریع آمار، نشان دهنده یک حالت غیرعادی یا غیر واقعی است، زیرا هیچ گاه قاچاق در یک بازه زمانی کوتاه مدت نه بشدت افزایش می یابد، نه کاهش، بلکه قاچاق به طور تدریجی مسیر خــود را طی می کند. اما اگــر واقع بینانه به پدیده افزایش یا کاهــش قاچاق نگاه کنیم، لازم است به عواملی که موجب ایجاد، افزایش یا کاهش قاچاق می شوند توجه کرد، آیا واقعاً عوامل مؤثر قاچاق بــر جامعه ایران در چند سال گذشته در ابعاد گوناگون بسیار متحول شده اســت؟ اگر پاسخ به این پرسش منفی باشــد، نباید انتظار داشته باشیم آمار قاچاق به طور چشمگیر تغییر کند، بلکه بهتر است به جای تأکید بر آمار قاچاق به ریشه، دلایل، انگیزه ها، اهــداف و واقعیت های قاچاق توجه شود؛ زیرا هیچ عمل و اقدام منفی در جامعه شــکل نخواهد گرفت، مگر آنکه بســترها یا شــرایطی به وجود آید که قاچاق و هر پدیده منفی و مخرب را پرورش دهد. مشکل اصلی قاچاق، مدیریت نادرســت عرضــه و تقاضا، برخورد ضعیف در برابر نظم پذیری و قانون، بی توجهــی به واقعیت های اقتصــاد و نبود عرضه کافی در اقتصاد، پاسخگویی نامطلوب به نیاز هــا و خواســته ها و تقاضا ها و جدی نگرفتن رفتارهای مخرب و آســیب رســان است که سبب شــدند قاچاق به عنوان یک پدیــده تکراری همواره در اقتصاد بیمار ایران مطرح و چشمگیر باشــد. از طرفی دخالت و نقش هســته های قدرت رسمی و غیررسمی و سودجویان و سوداگران اقتصادی و کسانی که وجود خــود را در نابودی دیگران خلاصه می کنند و برای دســتیابی به منافع خود هر وسیله ای را توجیه می کنند، موجب شده است قاچاق بیش از آنکــه به عنوان یک معضل و مشــکل اجتماعی و اقتصادی مطرح باشد به عنوان یک موضوع قابل بحث و گاهی تکراری و کهنه مطرح شــود. از طرفی در امر قاچاق واقعیت ها را آن گونه کــه باید دیده و گفته نمی شوند و به آن ها توجه جدی نمی شود. چندی پیش یکی از مسئولان اشاره کرده بود، ما هر چه بیشــتر در راستای مبارزه با قاچاق کالا تلاش می کنیم با معضلات، محدودیت ها و موانع بیشتری روبه رو می شویم. این نشان می دهد قاچاق یک پدیده بســیار حساس و مرتبــط با انواع عوامل اقتصــادی، اجتماعی، سیاســی و قانونی اســت و تــا روزی که در چارچوب یک راهبرد و الگوی منظم و مدیریت دلســوزانه و جامع نگر با آن برخورد نشــود، موج هایی از برخورد با قاچاق شکل می گیرد، اما ادامــه نمی یابد و در نتیجه شــاهد ادامه ایــن پدیده منفی در سراســر جامعه و بویژه تخریب اقتصاد ســالم هستیم. همه دولت ها در بیان، طرفدار ریشــه کن کــردن قاچاق و اقتصاد زیرزمینی هســتند، اما در عمل توان مقابله و برخورد قاطعانــه با آن را یا ندارند یا آن گونه کــه باید جــدی نمی گیرند. دولت کنونی نیز تلاش هایی برای کاهش و برخورد با قاچاق انجــام می دهد، اما خود نیزهمزمان به دلیل کم توجهی به اقتصاد مولد و سازنده و فضای مناســب کســب و کار عاملی برای افزایش قاچاق می گردد، به عبارتی در شــعار با قاچاق مخالف اســت اما در عمل، به دلایل گوناگون از جمله ضعف مدیریتی متناسب با شــعاری که می دهند، تلاش نمی کند. دولت باید تلاش برای ایجاد اقتصاد سالم، سازنده و پویا و الزامات آن را فارغ از هر گونه شــعار و با برخورداری از درایت، آگاهی، آرامش، تمرکز و با نگاه به درون و کارشناسانه و تخصصی دنبال کند؛ زیرا هیچ گاه قاچاق را نمی توان با هیجان، تعجیل، آمارسازی و رفتارهای سطحی به طور جدی ریشه کن کرد یا آن را کاهش داد.