قدس آنلاین- یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سیره رضوی برنامه‌های مناظرات حضرت و نوع تعاملات ایشان با سران ادیان و اندیشه‌های مختلف بود.

امام رضا(علیه‌السلام) از فضای مناظرات استفاده کردند تا پیام اصلی دین، یعنی اخلاق مداری و حفظ حرمت انسانی به همه انسان‌ها با هر آیین و اندیشه‌ای مخابره شود.

ایشان در قالب مناظرات، در حقیقت پایه گذار فرهنگی ویژه در تبلیغ دین شدند؛ شیوه‌ای که در دوران معاصر از آن به عنوان کرسی‌های آزاد اندیشی یاد می‌شود.

روش ثامن الحجج(علیه‌السلام) در مناظرات، شیوه‌ای کارآمد برای ارائه مفاهیم ارزشمند دین است؛ روشی که در جهان معاصر قابلیت توسعه و تعمیم دارد.

مهم‌ترین رکن مناظرات حضرت رضا(علیه‌السلام) حفظ جایگاه و شأن انسانی طرف مقابل در گفت و گوها بود. آن حضرت همواره تأکید داشتند همه ما انسان‌ها در خلقت خود یک منشأ واحد داریم و مخلوق خدای متعال هستیم؛ اما در آیین اسلام به حفظ کرامت انسانی و حق الناس تأکید شده است. آن حضرت در مقابل سران ادیان و اندیشه‌های مختلف و دیدگاه هایی که آن‌ها داشتند؛ هرگز از مدار اخلاق خارج نشدند. هیچ وقت نظر خود را بدون استدلال و منطق دینی و علمی به طرف مقابل عرضه نمی‌کردند. در مقابل، فرصت ارائه سؤال را به طرف گفت‌وگو می‌دادند تا در نهایت آرامش آنچه در ذهن او تبدیل به سؤال شده، ارائه کند.

رفتارها و برخوردهای ثامن الحجج(علیه‌السلام) در مواجهه با افرادی که با ایشان مناظره می‌کردند؛ جلوه هدایتی خاصی به خود گرفت و آن حضرت با رعایت انصاف و حق طرف مقابل اندیشه‌های خود را عرضه می‌کردند.

همین مشی و برخورد حق مدارانه حضرت سبب شد که افرادی که آمده بودند تا از مسیر مناظره جایگاه امام هشتم(علیه‌السلام) را زیر سؤال ببرند؛ ‌ در مسیر حق قرار گرفته و با گرایش به اسلام به مرید این امام همام تبدیل می‌شوند.

در ایام دهه کرامت فرصت خوبی پیش می‌آید که بیش از گذشته در اخلاق، منش و رفتارهای امام رضا(علیه‌السلام) ‌ در تمامی ابعاد معرفتی، اعتقادی، اخلاقی، سیاسی و...واکاوی کنیم؛ ‌ چرا که تمامی ابعاد زندگی این امام همام به عنوان تنها امامی که بارگاه مطهر ایشان در ایران اسلامی واقع شده برای ما و همه جهانیان درس است.

اگر نیاز امروز ما توسعه برنامه‌های گفت‌وگو محور و مناظره است تا برخی از شبهات و ابهامات برطرف شود؛ ‌ وظیفه داریم به روش و مشی امام رضا(علیه‌السلام) در مناظرات تأسی کنیم تا هم کلام حق تأثیرگذار شود؛ هم از دایره رعایت اخلاق خارج نشویم.