قدس آنلاین - ایرانشهر- حسین سپاهی: هفته گذشته بر اثر نیش زنبوزهای سیاه یک دختر ۱۹ ساله از اهالی بخش ایرندگان شهرستان خاش جان خود را از دست داد!

دومین فوتی نیش زنبور در یک هفته!

انتشار خبر دردناک درگذشت این مادر در روستای ۵۸ خانواری تیغ آب از توابع شهر گشت شهرستان سراوان بر اثر گزیدگی نیش زنبور خبری بود که در میان سیل اخبار مهم این روزها دیده نشد. خبری ناراحت‌کننده و دردناک که عمق محرومیت مردم این روستا را نشان می‌دهد.

پس از نیش زدگی به دلیل نبود وسیله نقلیه بیمار به مدت ۵/۲ساعت در روستا با درد، دست و پنجه نرم کرد وسپس با وسیله نقلیه مردم به درمانگاه گشت منتقل شد، اما متأسفانه به دلیل بُعد مسافت و خاکی بودن جاده جان خود را از دست داد.

تیغ آب در ۳۸کیلومتری شهر گشت قرار گرفته و منطقه‌ای کوهستانی است که گیاهان دارویی بسیاری دارد، به همین دلیل جانوران زیادی هم در منطقه دیده می‌شوند؛ از مار و عقرب گرفته تا حشراتی که نیش سمی دارند.

بعضی‌ها در صورت گزیده شدن بلافاصله بی‌هوش می‌شوند و برای درمان نیش این حشرات باید در مدت کوتاهی داروی مورد نیاز مصرف شود وگرنه فرد چند ساعته به کما می‌رود و بعد از آن مرگ را در پیش دارد.

 نبود امکانات بهداشتی و درمانی

اما این خبر بازتاب زیادی نداشت چون فقط فوت مادری روستایی به نام «سهتی گمشادزهی» در خانواده‌ای بی بضاعت با دو معلول کر و لال و عقب مانده ذهنی بود نه یکی از اشخاص مشهور.

محمد یکی از روستاییان در گفت‌وگو با خبرنگار ما گفت: یک خانه بهداشت در اینجا بنا شده اما هیچ گروه امدادی و پزشکی در آن مستقر نشده است، داروخانه‌ای هم وجود ندارد!

این روستایی افزود: امکانات زیادی به ما نمی‌دهند. ما اینترنت نداریم که بتوانیم اخبار و کمبودهایمان را در آن منتشر کنیم. دانش آموزان پس از کلاس پنجم و ششم به دلیل نبود مقطع متوسطه ترک تحصیل می‌کنند و توان مالی برای ادامه تحصیل در «گشت» ندارند و به همین دلیل بیسواد هستند.

به گفته وی، شاید اگر این اتفاق در یکی از شهرهای بزرگ کشور به وقوع می‌پیوست؛ حالا به واسطه حضور هزاران شبکه اجتماعی و نرم افزارهای پیام رسان، همه ازاین اتفاق با خبر می‌شدند ولی وقوع این اتفاق در یک منطقه محروم و دور افتاده بازتاب چندانی ندارد و خبر درگذشت غم‌انگیز او به واسطه یک گزیدگی ساده مورد توجه اغلب رسانه‌های اصلی قرار نمی‌گیرد.

راه نامناسب روستایی عامل اصلی خطر جانی بیماران

شماری از ساکنان این روستا با انتقاد از حادثه مرگ این مادر به علت نبود امکانات خانه بهداشت، راه مناسب و...، برلزوم توجه مسئولان بهداشت و درمان و اجرایی به رفع مشکلاتشان تأکید کردند.

آن‌ها با بیان اینکه حوادث ناگوار زیادی به دلیل کمبود امکانات بهداشتی درمانی بخصوص راه، آب آشامیدنی و... برای مردم این روستا و مناطق دیگر همواره رخ داده است، خواستار چاره اندیشی برای حل مشکلاتشان شدند.

دهیار تیغ آب در گفت وگویی با خبرنگار ما می‌گوید: متأسفانه روستای تیغ آب با ۵۸ خانوار و روستاهای بندران، لشکران، سوره در، سنگول، انجیرک، نلوکی مردمشان از نعمت آب آشامیدنی سالم و راه محرومند.

سال‌ها قبل روستای تیغ آب توسط اداره امور عشایری لوله گذاری و چند تا شیر برداشت آب هم نصب شد، ولی چون این لوله گذاری از آب چشمه است و جوابگو نیست مردم پای پیاده از ۱۰ کیلومتر رفت و برگشت آب خودشان را به سختی تأمین می‌کنند و چون اکثر مردم دامدار هستند حتی برای تهیه آب آشامیدنی دام‌های خودشان با مشکل مواجه‌اند.

میر حان زهی می‌گوید: ۳۸کیلومتر از سد گشت (روستای گزن) تا تیغ آب جاده خاکی با موج‌های زیاد است و متأسفانه باتوجه به اینکه جمعیت روستا ۵۸خانوار و کل روستاها که در مسیر یک جاده در اصلی ۳۰۰خانوار هستند، متأسفانه از امکانات آب آشامیدنی سالم فضای آموزشی و خانه بهداشت و راه آسفالته محرومند.

وی می‌پرسد، آیا نمی‌شود مسئولان ذی صلاح ۶۰کیلومتر راه خاکی خراب را آسفالت کنند، در حالی که این جاده به شهرستان خاش و دهستان مکسوخته و شهر جالق و مرز راه دارد؟

 وی می‌گوید: یک سال است که خانه بهداشت روستای تیغ آب ساخته شده و یک نفر به عنوان بهورز در حال آموزش است که اگر این ۳۹ کیلومتر یا ۶۰ کیلومتر کل روستاهای بندران، لشکران، سوره در، سنگول، انجیرک و نلوکی آسفالت شود؟ آمبولانس نیز براحتی خودش را برای حمل بیماران به بیمارستان سراوان یا درمانگاه گشت می‌رساند.

میرحان زهی می‌گوید: خانواده ۱۰ نفره که با خون و دل زندگی را برای فرزندانش در سخت‌ترین شرایط معنا کرده بود با نیش زنبور و نبود امکانات اولیه برای درمان سرپایی و دوری از مرکز با وجود جاده‌های خاکی و کوهستانی جان خود را از دست داد! این مشکل بارها و بارها بر اثر نیش زنبور و عقرب برای اهالی منطقه پیش آمده است که شاهد مرگ عزیزان زیادی بوده‌ایم!

خطر جدی دیگر مسافت ۶۰ کیلومتری و خاکی و کوهستانی روستاهای مذکور می‌باشد که زنان باردار برای زایمان را همواره تهدید می‌کند. آنان باید این مسافت را تحمل کنند که خود درد دیگری است که در بعضی مواقع جان مادر و فرزند به خاطر جاده‌های خاکی و کوهستانی به خطر می‌افتد، در صورتی که روستاهای منطقه به صورت طولی در راستای یک جاده و شاهراه اصلی قرار دارند.

جمعیت خانواری روستاها و عشایر حومه آن ۳۰۰ خانوار می‌باشد؛ این اهالی زبان گویا و بازوی توانمند ندارند، هر روز به فکر مهاجرت به شهرها و روستاهای بزرگ‌تری هستند که خود معضلات اجتماعی و امنیتی دیگر در بر دارد.

مسئولان برای جان مردم ارزش قایل شوند

دهیار تیغ آب به مشکل دیگر مردم این منطقه اشاره می‌کند و بیان می‌دارد: از نظر سفره‌های آب زیرزمینی روستاهای ما کمبود آب ندارند، حتی آب تا جایی فراوان است که در آن طرف مرز در پاکستان از آب‌های ایران استفاده می‌کنند، اما متأسفانه آب و فاضلاب روستایی یک حلقه چاه آب حفر نمی‌کند تا مردم از نعمت آب شرب بهره مند ‌شوند.

وی می‌گوید: مردم پیگیر این مشکل هستند، اما متأسفانه مسئولان مربوط فقط پاسخ می‌دهند اعتبار نداریم! در حالی که باید برای جان مردم ارزش قایل شوند.

یکی از مدرسین دانشگاه و دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی می‌گوید: اگر ابتدایی‌ترین امکانات بهداشتی در این روستا بود، این مادر عزیز که هشت فرزند داشت به این راحتی جانش را از دست نمی‌داد.

وی خطاب به رئیس دانشگاه علوم پزشکی زاهدان و دیگر مسئولان مربوط شبکه بهداشت و درمان سراوان می‌گوید: لطفاً جایی هم برای مسئولان پرتلاش ومسئولیت پذیر باز کنید؛ کسی که درد و رنج این مردم را می‌داند بر بهداشت و درمان مردم نظارت کند و مادرهای دیگری جانشان را به خاطر عدم توزیع مناسب امکانات بهداشتی و درمانی از دست ندهند.