قدس آنلاین-گروه استان ها-هنگامه طاهری: این در حالی است که فصل تابستان،فصل نامنویسی در کلاسهای فوق برنامه کانون هاست. هر چند هدف کانونها برای برگزاری کلاسهای آموزشی در تابستان عضو کردن آنها در طول سال است، اما تعداد اندک آنان باعث شده نه تنها توانایی جذب آنها بالا باشد، بلکه حتی توسط بسیاری از والدین و کودکان نا شناخته ماندهاند.
قطعاً وجود هشت کانون در مشهد با جمعیت ۳ میلیونی نمیتواند پاسخگوی نیاز کودکان و نوجوانان باشد. در حالی که این کانونها در سال ۱۳۴۴ با هدف پر کردن خلاء آثار و محصولات فرهنگی کودکان و نوجوانان تأسیس شد. هرچند در سال ۱۳۵۷ بهعنوان شرکت دولتی به زیر مجموعه وزارت آموزش و پرورش ایران اضافه شد.
با توجه به هدف این کانون واضح است که تعداد آنها پاسخگوی هدفشان در مشهد نخواهد بود. در این خصوص خوب است مقایسهای داشته باشیم با جمعیت یک میلیون و ۱۱۵ هزارو ۶۷۲ نفری شهر قم در قبال ۹ کانون و یا جمعیت ۴ میلیون و ۸۱۵ هزارو ۸۶۳ نفری اصفهان با ۳۶ مرکز کانون.
این آمار چنانچه در سایر شهرها هم به صورت مقایسه جمعیت با تعداد کانونها مورد توجه قرار بگیرد باز هم تناسب نداشتن آنها تعجب آور است.
والدین در مورد کانونها بیشترین آمار معترضان را تشکیل میدهند به طوری که سن قبول نکردن نوجوانان در کانونهای مشهد و یا گرانی کلاسها یا کمبود مربیان برای افزایش کلاسها و بهره مندی بیشتر بچهها از آموزشهای خاص کانون ها، صدای آنها را در آورده است.
پذیرش دانش آموزان تا سن ۱۵ سالگی
یکی از این والدین به خبر نگار ما میگوید: پسر من از کودکی عضو کانون بود، اما اکنون که به سن ۱۵ سالگی رسیده کانون او را نمیپذیرد.
زهرا اکبری ادامه میدهد: درست است که در سطح شهر برای نوجوانان ۱۵ ساله کلاسهای متفاوتی وجود دارد، اما وقتی اسم کانون سطح کودکان و نوجوانان را در بر میگیرد، وقتی منِ والد ترجیح میدهم فرزندم برای حضور در مراکز جمعی به یک مرکز فرهنگی و تحت نظارت آموزش و پرورش برود، چرا نباید بتوانم او را در این کانونها نامنویسی کنم؟
مهرانه هاشمی هم یکی دیگر از این والدین است که از شهریه کلاسها گله مند است.
او میگوید: برای نامنویسی دخترم در کلاس نقاشی ۱۰۰ هزار تومان پرداخت کردهام. این در حالی است که خارج از کانون آموزش نقاشی را با ۱۲۰ هزار تومان هم انجام میدهند. آیا واقعا باید تفاوت قیمت کلاس نقاشی یک مرکزی که متعلق به آموزش و پرورش است با کلاس آزاد ۲۰ هزار تومان باشد؟
محمود کاظمی یکی دیگر از والدین است که در همین خصوص بیان میدارد: مربیان از کمی حقوق مینالند و والدین از زیادی مبالغ کلاسها در حالی که کانونها برای گرفتن شهریه بالا شهریه مربیان را بهانه میکند.
گلایه خواندنی مربیان
اما مربیان واقعاً گله مندند. یکی از همین مربیان میگوید: ما نصف هزینهای که بچهها پرداخت میکنند هم دریافت نمیکنیم. اما نمیدانیم چرا تا والدین گله میکنند شهریه ما را بهانه میکنند.
یکی دیگر از مربیان هم بیان میدارد که با امکانات کم مجبورند بهترین آموزش را بدهند و در قبالش حقوق ناچیزی دریافت کنند.
او اضافه میکند: درست است که ظاهر این قضیه اجحاف است اما ما به خاطر عشق به کار و بچهها در این مراکز ادامه فعالیت میدهیم.
زمین نداریم
یک مقام آگاه تأمین نکردن نیاز موجود شهر مشهد برای ایجاد و تأسیس کانونهای پرورش فکری کودکان و نوجوانان را نداشتن زمین و نبود امکان ساخت کانونهای جدید عنوان میکند.
وی حتی تأکید میکند مشهد دارای هشت مرکز بود که یکی از آنها در بلوار مصلی به دلایل نامعلومی تعطیل شد.
وی بیان میدارد: شهرداری میتواند با در اختیار گذاشتن زمین در گسترش فعالیتهای فرهنگی شهر مشهد کمک کند، اما به بهانههای مختلف از این کار خودداری مینماید.
تعطیلی کانون مصلی
مدیر کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خراسان رضوی دلیل تعطیلی کانون مصلی را برایمان توضیح میدهد.به گفته او این کانون در دبیرستان متروکه ناصر خسرو تشکیل شده بود به دلیل کاریز زیر ساختمان احتمال فرو ریختن آن میرفت، بنابراین با رایزنیهای فراوان و همکاری شورای شهر بنا شد مکانی در پارک رز را به ما بدهند که در آخرین مراحل با مخالفت فضای سبز شهرداری منطقه مواجه شد و در عمل کانون پرورش فکری کودکان در آن منطقه به تعطیلی کشیده شد.
دکتر محقق نیشابوری نیز با تأکید بر کمبود کانونهای پرورش فکری کودکان و نوجوانان مشهد بیان میدارد:برای جبران کمبود کانونها اکنون دو مرکز سیار و یکی در توس افتتاح کردهایم. اما هنوز هم نیازمند مراکز بیشتری هستیم.
جای خالی کانونها در ۸ شهر خراسان رضوی
وی خاطرنشان میکند: در حال حاضر هشت شهر ما از جمله خوشاب، باخرز، بینالود، فیروزه و... بدون کانون هستند اما خوشبختانه از بودجه فصل فرهنگ و هنر پنج ساله ششم توسعه اعتبار کانون افزایش یافته و بنابراین ما امیدواریم طی پنج سال آینده ۲۰ مرکز دیگر به استان اضافه کنیم.
محقق نیشابوری در مورد گرانی کلاسها میافزاید:ما برای عضویت هر کودک یا نوجوان سالانه بین ۵ تا ۱۵ هزار تومان متناسب با منطقه از بچهها حق عضویت میگیریم در حالی که برای هر یک از آنها به طور متوسط ۲۵۰هزار تومان هزینه میکنیم از این رو نمیتوانیم بگوییم هزینه کلاسهای کانون بالاست.
وی ادامه میدهد: کلاسهای اوقات فراغت ضمن آموزش کودکان در فصل تابستان برای جمع کردن اعضا در طول سال شکل میگیرد. اما چون در تابستان متقاضی بیشتر است و حجم کلاسها افزایش مییابد، مجبور به گرفتن مربیهای خارج از کانون هم هستیم که شهریه آنها باید با پرداخت هزینه همراه باشد، اما با وجودی که سقف نامنویسی کلاسها ۱۰۰ هزار تومان است، همین مربیان در خارج از کانون همین آموزشها را با شهریه هایی حدود ۸۰ تا ۱۰۰ درصد بالاتر برگزار میکنند.
دکتر محقق نیشابوری علاوه بر این در مورد اهمیت این کلاسها و نتیجه مطلوب آنها به کسب امتیازات کودکان و نوجوانان تحت آموزش کانونها اشاره و بیان میکند: اعضای کانون استان در رشتههای مختلف و در مسابقات متفاوت جهانی و کشوری از جمله قصهگویی، نقاشی، انیمیشن یا سفال به کسب رتبه اول کشوری و حتی جهانی دست یافتهاند.
نظر شما