قدس آنلاین-گروه استان ها- فاطمه معتمدی: با نزدیک شدن به پایان تابستان که آغازی برای سال تحصیلی جدید است ماراتن خانواده‌ها برای تأمین ضروریات دانش‌آموزان نیز سرعت بیشتری می‌گیرد و این در حالی است که بسیاری از پدر و مادرها به دلیل ضعف توان مالی در تأمین این هزینه‌ها با مشکل مواجهند و شماری نیز قادر به پرداخت نیستند؛ با این حال داستان هزینه‌های مرتبط با مدرسه هر سال نسبت به سال گذشته شاخ و برگ بیشتری به خود می‌گیرد و خانواده‌ها را با دغدغه بیشتری مواجه می‌کند.

ممنوعیتی که اجرا می‌شود

یکی از هزینه‌هایی که از سوی مدارس با وجود ممنوعیت آموزش و پرورش هر ساله بر خانواده‌ها تحمیل می‌شود و بسیاری از آن گلایه‌مند هستند لباس فرم مدرسه است که بنا به یک قانون نانوشته خانواده‌ها مجبور به خرید و تهیه آن هستند در حالی که این مسئله برای شماری از اولیا که دارای چندین دانش‌آموز هستند مشکل‌ساز است.

ولی یک دانش‌آموز با انتقاد از این مسئله و اینکه کی قرار داست داستان لباس فرم مدرسه پایان یابد، گفت: چرا باید هر سال مجبور به خرید لباس فرم مدرسه باشیم در حالی که معمولاً لباس فرم سال قبل نو و قابل استفاده است، با این حال مدارس با تغییر رنگ و مدل خانواده را ناخواسته مجبور به خرید و تهیه لباس فرم ارائه شده از سوی مدرسه می‌کنند.

تضاد با قناعت و پرهیز از اسراف

وی با بیان اینکه این مسئله فشار اقتصادی به خانواده‌ها وارد می‌کند،افزود: از دیگرآثار سوء آن این است که دانش‌آموزان قناعت کردن و اسراف نکردن را یاد نمی‌گیرند؛ در حالی که اگر هدف مدارس از ارائه لباس فرم یک شکل یکی بودن دانش آموزان است می‌توانند این هدف قابل تحسین را به گونه‌ای دیگر عملیاتی کنند که خرج روی دست خانواده‌ها نگذارند و اثر سوء فرهنگی نیز در بر نداشته باشد.

وی اضافه کرد:مدارس می‌توانند مانند دهه‌های گذشته فقط رنگ و ساده بودن لباس فرم را تعیین کنند، ضمن اینکه هر سال هم آن را تغییر ندهند؛ البته باید توجه شود که رنگ‌های شاد را برای مقاطع ابتدایی و رنگ‌های تیره‌تر را برای مقاطع بالاتر انتخاب کنند.

وی ادامه داد: در این صورت ضمن اینکه لباس دانش آموزان یک شکل است برخی خانواده‌ها که از توان مالی کمتری برخوردارند مجبور به خرید لباس فرم جدید نمی‌شود.

یکه تازی مدارس

یکی دیگر از اولیا نیز معتقد است که لباس فرم مدرسه برای عده‌ای به وسیله کسب و کار و سود تبدیل شده است در حالی که باید تا حد ممکن هزینه‌های تحصیل را کاهش داد.

وی اضافه کرد: چرا در حالی که بارها از زبان مسئولان آموزش و پرورش اعلام می‌شود که مدارس حق ندارند خانواده‌ها را ملزم به داشتن لباس فرم کنند و تنها باید نمونه کار را ارائه دهند، اما برخی مدارس به طور واضح به اولیا آدرس می‌دهند که از فلان تولیدی فرمی را که ما سفارش دادیم خریداری کنید.

وی با انتقاد از ضعف نظارتی آموزش و پرورش گفت: واقعاً آیا آموزش و پرورش تولیدی‌هایی را که سفارش چندین مدرسه را در دوخت و تهیه لباس فرم مدرسه متقبل شده‌اند را نمی‌بینند.چرا باید مدارس هر ساله لباس فرم جدیدی ارائه دهند، به طوری که بعضاً با لباس سال قبل تفاوت دارد و خانواده مجبور می‌شود برای اینکه فرزندش در مقابل دیگر هم سن و سالانش تحقیر نشود، فرم جدید را خریداری کند.

وی که برای دو فرزند هفت و ۱۱ ساله پسر و دختر خود حدود ۱۱۰ هزار تومان برای دریافت لباس فرم مدرسه پرداخت کرده است، گفت: مدرسه دخترم طبق روال هر ساله، خود نسبت به عرضه و فروش لباس فرم اقدام کرده است و برعکس مدرسه پسرم برای دریافت فرم اولیا را به یکی از تولیدی‌ها معرفی کرده است.

یک شهروند دیگر هم گفت: مسئولان آموزش و پرورش کافی است سری به یکی از تولیدی‌هایی که فرم مدرسه را متقبل شده‌اند، بزنند تا ببینند چگونه برخی از این تولیدی‌ها دوخت لباس فرم چندین مدرسه اعم از دخترانه و پسرانه را متقبل شده‌اند، در حالی که به دلیل حجم بالای سفارش‌ها قادر به پاسخگویی به موقع به اولیا نیستند.

سرگردانی اولیا

وی ادامه داد: از قبل ماه رمضان نامه مدرسه برای مراجعه به تولیدی مورد نظر مدرسه پسرم را دریافت کردم، اما همین چند روز گذشته موفق شدم فرم را خریداری کنم، آن هم با چند بار مراجعه حضوری و شنیدن پاسخ «هنوز سایز یک مدرسه و... آماده نشده» و البته به سفارش متولیان این واحد تولیدی مقرر شد قبل از مراجعه حضوری حتماً تلفنی از آماده بودن فرم اطلاع یابم.

وی با بیان اینکه معادل نصف قیمت لباس فرم پسرم هزینه ایاب و ذهاب پرداخت کردم، گفت: چندین بار هم تماس تلفنی داشتم اما هر بار پاسخ این بود که لباس فرم آماده نیست. حال با توجه به این مسئله این پرسش مطرح می‌شود که چرا مردم باید تاوان کسب سود بیشتر این قبیل کارگاه‌های تولیدی را بکشند که سفارش چندین مدرسه را قبول می‌کنند، در نتیجه نمی‌توانند به موقع پاسخگو باشند.
  وی ادامه داد:نکته جالب‌تر اینکه این واحد، لباس فرم سایز صفر نداشت و وقتی معترض شدم گفتند طبق سایزی که آموزش و پرورش ارائه کرده است لباس فرم از سایز یک به بعد دوخته می‌شود و سایز صفر نداریم.
وی اضافه کرد: این سؤال مطرح است که اگر این فروشگاه‌ها، کارگاه‌های تولیدی هستند، چرا طبق سایز و اندازه دانش آموز لباس فرم را نمی‌دوزند که خانواده‌ها مجبور نباشند هزینه جداگانه‌ای برای کوچک کردن سایز بزرگ پرداخت نکنند؟

لباس های نافرم

مادر دیگری نیز با انتقاد از مدیران مدارس به جهت تغییر هر ساله لباس فرم تصریح کرد: بعضاً فرم‌هایی ارائه می‌شود که دانش آموزان با اکراه آن را می‌پوشند و اکثراً از رنگ و مدل معرفی شده ناراضی هستند، در حالی که اگر رنگ و یک مدل ساده معرفی شود با اقبال بیشتری مواجه خواهد شد. حال این پرسش مطرح است که چرا باید دانش‌آموزان لباسی را بپوشند که سلیقه مدیر و متولیان مدرسه است و به اعتقاد آنان بی‌قواره، بدرنگ و زشت است؟ در حالی که می‌توانند قبل از اتمام سال تحصیلی با نظر سنجی طرحی را که با اقبال بیشتری مواجه است، انتخاب و معرفی کنند.

وی با اشاره به قیمت بالای فرم مدارس غیر انتفاعی گفت: قیمت فرم مدرسه برای پسران در مدارس غیرانتفاعی که عمدتاً کت و شلوار با پیراهن است کمتر از ۲۰۰ هزار تومان نیست و این رقم در کنار سایر هزینه‌ها مانند شهریه و سرویس مدارس هزینه قابل توجه و چند میلیونی می‌شود.